"Bu yorgun ruhumu bir de sen yorma," dediğinde sesi fısıltı gibi çıkmıştı. "Lütfen... Git Leyla!" Yalvaran gözleri acıttı Leyla'nın kalbini. İzin vermeyecekti. Hayır! Gözlerinin dolmasına izin vermeyecekti. Güçlü olacaktı onun karşısında. Bu yüzden başını dik tuttu. Kızgın kahveliklerini ona dikerken kararlı gözüküyordu. "Son sözün mü?" derken bile 'hayır' desin istiyordu Leyla. Hayır desin ve kendisine sıkıca sarılsın. İzin vermesin gitmesine. İzin vermesin kalbinin kırılmasına. İzin vermesin düşmesine. Ama demedi. Hayır demedi. "Git Leyla," dediğinde o, Leyla başını salladı. Kaybetmişti. Bu oyunda kaybetmişti. Kalbinin bu denli acımasına bakmayarak kabullendi. "Tamam," diyen sesi fısıltıdan farksızdı. Daha fazla dayanamayacağını anladığında arkasını döndü. Bitmişti. Başlamadan bitmişti.

'Sik kadar çocuktum bunu gördüğümde. Sevişmenin ne demek olduğunu bir ihanette öğrendim ben Alin.' Hıçkırıklarıma engel olamazken bitsin diye dualar ediyordum. 'Neyse seni daha fazla parçalamak istemiyorum, sonra babam bir gün görevden döndü ve annem ona bunu anlattı.' Gözleri çok ruhsuz bakıyordu, hiç mi acımıyordu içi? Elimi yanağına kaldırmaya çalışırken diğer eliyle bileğimi tutarak bana engel oldu. 'Babam arkasını döndü ve gitti. Ne bağırma, ne çağırma. Hiçbir şey, Alin.' Alnını alnıma yaslayarak fısıldamaya devam etti. 'Koca bir hiçlik kız çocuğu. Birini nasıl öldürürsün biliyor musun? Ne yaparsa, nasıl isyan ederse etsin ona kayıtsız kalmak.' Kaşları çatılırken alnını alnımdan kopardı ama mesafemizi açmadı. 'Babam annemi öldürdü, kayıtsızlığıyla.' Sınırların olmadığı, hurdahaş bir hikayeydi bu.

Bir mahalle hikayesidir.🕊 {Yayınlanma tarihi 26 Şubat 2022} "Wattpad" de #1 ❤️ "Hikaye" kategorisinde #1 "Eski" kategorisinde #1

Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

Bir mahalle hikâyesidir.

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Gördüğü kız bugün yoktu. Çünkü oda boştu. Bunu açık pencereden gayet net bir şekilde görebiliyordu. Başını sallayıp boş verdi. Sigarasından bir nefes daha çekip tablaya bıraktı. Sanki içindeki sesi duymuş gibi diğer pencerede bir görüntü süsledi gözlerini. Kapı açılmıştı. Kapı pencerenin tam karşısında olduğu için gayet net görüyordu genç adam. Kızın yine geçen günkü gibi saçma sapan danslar edeceğini düşünerek izlemeye devam etti. Her ne kadar kendini pis bir röntgenci gibi hissetse de içinde bu suçluluk duygusunu bastıran kızı görme isteği hakimdi. Ama beklediği kızın kapıyı kapatır kapatmaz tişörtünü üstünden sıyıracağı, üstündeki desenli sütyenle kalacağı değildi. Dudakları hafifçe aralanırken dumura uğradığını hissetti. Bu kız manyak mıydı ki perdeyi çekmeden soyunuyordu?

Burası İstanbul'un nezih bir mahallesi desem de yalan. Klasik bir mahalle işte en küçük şeyde dedikodunu yapıp yüzüne gülümseyen teyzeler olduğu gibi, gerçekten art niyet gütmeyen ve sana abla gibi ablalık yapan kişiler de var. Ama en önemlisi Turan. Turan Yürek. Soyismi gibi kendisi de Yürekli bir asker. Küçüklüğümden beri deli divane olduğum ama onunsa beni bir kez görmediği Turan. Benim için onu beklemek hayatımın bir parçası gibiyken sürüp gidiyordu hayatım. Zaten fazladan bir ümidim yoktu. Benim için onu öyle seyretmek bile bir ödüldü. Ama bir gün normal günlerde olmaması gereken bir şey oldu. Turan her zaman gözleri beni görmez, kulakları beni duymazken bir gün duydu o kulaklar beni.. Duydu her şeyi . Zaten ne olduysa ondan sonra oldu ya ;) (Argo kelime, küfür ve +18 içerir)

Ayperi... 24 yaşında evli Pilot bir hanımefendi. Ailesini tanımayan, tanımak istemeyen güçlü kadın. Bolat erkekleri 24 yıldır kardeşi sandıkları kıza büyük sevgi gösterirlerse, Ayperiye nasıl davranırlar? Gelin hep beraber öğrenelim. Klâsik abi kitabı. Mantıksız biri tarafından yazılmıştır. Çokta takmayın. Kitap, gece üçte gelen ilham perileri isteği üzerine yazılmıştır ~27072021