Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)

oturdum ve bu yıl yaşadıklarıma şöyle bir baktım "sen kimdin!!" hastane odasında sesim yankılandı artık göz yaşlarımı tutamıyordum aşkın bana yaşattıklarına bak bu duruma ikimizde düşmemeliydik şu an yoğun bakımda senin yerine o olmalıydı "bana ne yaptın lanet olası hayat birilerini ayakta tutmaya çalıştıkça kendim yıkıldım" odada oturmuş bağrınıyordum ellerimi yüzüme kapadım ateşi çıkmış tenimden süzülen soğuk gözyaşlarım la başbaşa kalmıştım doktorun söylediği o kelimeyi unutamıyordum aklım alımıyordu -kişiliksiz

Yeni hayatına alışmaya çalışırken hayatının aşkıyla karşılaşan yağmurun hikayesi..

Hayatında yaşayacağı o tutkulu aşkta ; sonunun umrunda olmadığı, tek sonun o olduğunu düşüncesi zihnine yavaş yavaş yerleşiyordu. Yaşadığı ve yaşayacağı olaylar eğlenceli,merak uyandırıcı,zevkli ve bazen korkunç. Buz pateni pistinde görüp etrafındaki insanları ona benzetmesini de bir kenara atarsak hayır henüz delirmedi. O sadece tutkulu bir aşık..