Bilinmezlik hep korkutur. Tüm canlılar gibi, insan da çevresindekilere hâkim olma arzusunu bir meşale gibi taşır içinde. Bilinmezlikten korkup, kendini bilmeden yaşayan varlıklarla dolu evrende, birbirinden kaçışa ''yaşam'' derler. Belki de bu yüzdendir bazı canlılara her şeyi bilme kapasitesinin verilmemesi ve bazılarının diğerlerinden bihaber yaşatılması... Aynı gezegende çok ufak farklılıklarla yıkıcı güç unsurlarını ellerinde bulundurur bazı ırklar. Ortaya çıkmaz, rahatsızlık vermez ama güce boyun eğdirirler.

Finalden sonra kaldırılacak...

Görme engelli bir iş adamı olan Alp Merih Demirhan, insanlardan uzakta izole bir yaşam sürmektedir. Kimseye açmadığı dünyasında tek başına ve yapayalnızdır. Ona rehberlik yapmak üzere evine yerleşen onun tam zıttı Ada Samyeli ile hayatı bütünüyle değişecektir. Ada, Alp'in tüm karanlığının aksine ışık saçan, hiç vazgeçmeyen ve hep kendi bildiğini okuyan bir kadındır. Yavaş yavaş Alp'in karanlık dünyasını bir mum ışığı misali aydınlatmaya kararlıdır. "Dünyadaki karanlıkların tümü bir küçük mum ışığını söndüremez."

O deli veya şizofren değildi. Sadece bedeni olmayan bir varlığın kalbinden öpmüştü. Ruhuna dokunmuş , onu sevmişti. Belki de daha fazlası... Hiçbir insan için atmayan kalbi bir hayaletin atmayan kalbi için atmaya başlamıştı. İnsanlardan kaçıp , bir hayaletin olmayan ruhuna yorgan gibi sarınarak saklandı o. Herkes için sadece hayal-etti. Ama onun için , hayalinde ötesindeydi. Onun hayaliydi... Parmaklarını kulaklarına tıkadı ve sadece yanarak kıvranan kalbinin sesini dinledi. Yıllardır acıyarak atamayan kalbi ilk defa ılık rüzgarlar eşliğinde mırıldanıyordu. Bir şarkıyı... Yağmur yağdı , şimşek çaktı ve bir yıldız kaydı. Yelkenler şahlanarak yeni bir hayata daha yön verdi. Ağlarsa eğer hayalinin kanatlarını eritmekten korkuyordu. Rüyalarında ona uçamayacaktı çünkü. 🔥🔥 Yanağından usulca bir damla yaş süzülürken eş zamanla , aşkla titreyen dudaklarıyla mırıldandı kız. " Seni hissedebiliyorum. " Sonucunu bile bile bir elini onun atmayan kalbine koymak istedi küçük kız. İnce parmakları boş havada savruldu. En çokta bu acıtıyordu korkak kızı işte. Varken yok hissetmek. İyi bir yalancıydı... 🔥🔥 Farklı boyutlara kanatlanmaya hazır mısın ? #DİKKAT# Bu hikaye sizin olmayan varlıklara karşı ilginizi arttırabilir ya da kendinize olmayan bir ruhun hayalini kurdurturken bulabilirsiniz ! ❄ O bir şeytanı hayal ediyordu. Kimse cesaret edemezdi. ( Başlarda korku içerir. Ancak birkaç bölüm sonra kendinizi bölümlerin akışına bırakabilirsiniz. )

Bir çığlık daha özgürlüğe kavuşmuştu o gece. Duvarla bulanan çığlıklar karanlığa hapsetmişti ikisinide Geri dönüş yoktu bugün. Acı iliklerine kadar sinirken Pişmanlık vurucaktı gün yüzüne. Acı ikisinide yok etmek için emir almışken Toprak iki can daha emrediyordu gökyüzünden.... ...... "Ben istersem nefes alır,ben istersem yaşayabilirsin güzelim, sen diye birşey yok ilya,sen ve sana ait olan herşey bana ait küçüğüm" Acı oydu, acı adamın duygusuzluğuydu,acı daha o doğmadan emanet edilmişti ellerine... "En acı ölüm ruhunun öldürülmesidir" Onunda ruhu ölmüştü ardından bedeni esir olmuş gücünü yitirmişti yavaşça... İLYA SOYKIR; Ateşin küçük kurbanı... Üç ay içerisinde tüm ailesini kaybetmiş,bu koca dünyada Onu acılar içinde ölüme sürükleyen duygusuz bir adamın ellerinde esir olmuştu... ölümü tatmak için çırpınıyordu ilya,her gece gözlerini parçalayan damlalar akmak için emir almışken, ölümü kara kalemle kalın bir kitaba not edilmiş. gerçekleşmeyi bekliyordu sadece... ATEŞ KARAHANLI; Acının, duygusuzluğun, ölümün beden bulmuş haliydi.. O acıdan yaratılmış,intikam ateşiyle büyümüş içindeki acımasızlığa tutunarak gelebilmişti bu yaşına kadar... İçindeki intikam ateşini bu minik bedenden çıkartmak için üstüne acımasızca abanırken,güçsüz çığlıklar duvarlara çarparak isyan edercesine Kaçıcak yer arıyordu. daha fazla direnememişti küçük bedeni... Kaderle iş birliği yapan ölüm emri,küçük kızı bu hayattan silmek için adamın Emirlerine itaat ediyor,onun gölgesine boyun eğiyordu tam anlamıyla... +18 bölümler olucaktır lütfen bunun bilincinde olarak okuyunuz

Psikopat#1 ( Ölüler dirileri eğitir. ) Korkuyla beslenen bir adamın ve her şeyden korkan genç bir kızın umut dolu hikayesidir ! 🥀 Zihnindeki düğümleri size ilikleyecek kadar zeki bir adam... Saçlarının çocuk bukleli uçları , rahmine dolanarak mütemadi acıyla göz kapaklarını indiren bir genç kız... 🥀 " Bunu giymeni istiyorum. " dedi fısıltısı içimi yakarken. Gözlerimi kapadım. Ciğerlerimi defalarca kez havayla doldurup geri verdiğimde yasaklı bir mahkumun özgürlüğüne izin veriyormuşum gibi hissetmiştim. Elbise çok güzeldi. Benden bile çok güzeldi. Benim rengimdi. Onun beni buladığı renkti. Kan kırmızısı... Kaderimin al yazısı... 🥀 " Suyun içinde yanan ateş gibiydik. O kadar anlamsız. " ( Ağır psikoloji içerir. )