Ben Ezel, ve bu benim hikâyem. ....

20 yaşında iç mimarlık 2.sınıf öğrencisi ,dış çevre ile çok bağıntısı olmayan genç bir kız. 26 yaşında acımasız, zalim adını bile duyunca korkmaya yeten,dünyaca ünlü teknolojisi şirketin sahibi ve yeraltı dünyasının ,dünyaca ünlü mafyası. Herkese karşı soğuk, sert , acımasız olan mafyanın sevdiği yanındaki değişimi... 2 sene önce üniversite okumak için İstanbula gelen genç kız ,mafyanın ona aşık olması ile hayatı bir anda değişir. Acaba sonunda mutlu olabilecekler mi, yoksa sadece mafyanın sevmesi ile mi kalacak??? Eftelya babasının onu kumar borçları için sattığını bilmez, ama bunu öğrenen Mert onu korur ve bu yapılanlara karşı onlara büyük bir ders verir... Bu benim ilk kurgumudur eğlence amaçlı yazılmıştır...

17 yaşında bir kızın kendi ailesinde hep dışlanması onu sadece en yakınlarının dışında herkese soğuk davranmaya itmişti. Kendi evinde cehennem hayatı yaşarken bir de üstüne onu hayatla savaşmaya zorlayan ailenin kendi gerçek ailesi olmadığını öğreniyor. Bakalım ailesinden bu kadar soğuyan ... Gerçek ailesi sayesinde hayata dönecek mi yoksa hayatla olan savaşı daha da mı zorlaşacak bunu da zaman gösterecek... Kim bilir belki başlar berbat gitse de sonlara doğru hem kendisini hem de kendisi gibilerini kurtaracak ... Kitabın bütün bölümlerine oy vermek şartıyla reklam yapabilirsiniz

Gerçek ailem kitabı. ''Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsine tükürdüğüm cinsine çeker.'' ... "Kendi içinde kabullendiğini biliyorum. Sen de bildiğin sürece bana 'abi' demesen de olur ufaklığım. Ben seni yine her zaman çok seveceğim ve ömrüm yettiğince koruyacağım." ... Küfür argo bulunur. Klişeler olur mu bilmiyorum ama elimden geldiğince olmayacak. Unutma sen yoksan bir kişi eksiğiz :) ♥️

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.