"Γιατί είσαι τόσο μελαγχολική σήμερα μωρό μου ; " Με ρώτησε ο Μπράις ενώ χάιδευε τον ώμο μου. "Απλά σκέφτομαι πως μετά από όλα αυτά που περάσαμε δεν θα ξαναγίνουμε ποτέ όπως πριν. Φοβάμαι πως δεν θα με αγαπήσεις ποτέ όπως τότε και αυτό φαίνεται ήδη από την αμηχανία και τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι. " Ξεστόμισα με δυσκολία. Τα χείλη μου έτρεμαν και προσπαθούσα μανιωδώς να κρατήσω τα δάκρυα που απειλούσαν να εμφανιστούν. Εκείνος πήρε τον χρόνο του για να σκεφτεί. Έσυρε το χέρι από τον ώμο μου στο μάγουλό μου και το χάιδεψε εξίσου τρυφερά. "Hayley θέλω να θυμάσαι πως μπορεί να μην βρίσκω τις όμορφες λέξεις που μια κοπέλα σαν εσένα αξίζει να ακούει όμως σου υπόσχομαι πως θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου ψάχνοντάς τες. "