" Merhaba, ben iş görüşmesi için gelmiştim..." ^ Nehir Solmaz ^ " Ne! Sen ciddi olamazsın, seni bu kılıkla işe alacağımı nasıl düşünürsün? Git işine "ÇARŞAF GÜZELİ " ^Asaf Soykan^ ♥︎♥︎♥︎

Ben Hira Özer. Annesi ölmüş ve babası tarafından takılmayan bir kızım. Yaşama amacım yok gibiydi. Bazen oluyor bazen olmuyordu. Kolay kolay yüzüm gülmezdi zaten. Sevmek istedim. Sevilmek istedim. Gülümsemek istedim. Çok büyük şeyler değildi. Ama benim gibi bir kızın hayatında gülümsemek anormale bile kaçıyordu. Ama ben onun dikkatini çekmiştim. Egehan Demir. Yeraltı mafya birliğinin en güçlü mafyasının biricik oğlu. Beni gıcık etti. Sinir krizine soktu. Ama buna rağmen beni bir tek o anladı. Kimsenin anlayamadığı kadar iyi. Kollarını açtığında belkide koştuğum tek kişiydi o. Beni yaşama bağlayan şeydi o sanırım. Benim gibi bir karamsarı gülümsetti bu mafya. Mutlu etti,ağlattı,hayatımı kurtardı,yaşama umudumu gösterdi. Kısacası beni hayata sil baştan başlattı. Mutlu muydum? Evet. Aşık mıydım? Deliler gibi! Eğer maceramızı merak ederseniz önce bir imza alalım. Sorumluluk alamayabilirim çünkü her yerde silah bomba ve tuzak var... Dikkatli olun! ----------- "Ben bu hayattan yoruldum Egehan. Bırakıp gitmek istiyorum. Ağlamaktan sıkılmaktan bıktım. Acılar çok geliyor. Ölmek istiyorum" Egehan kafasını kaldırdı ve yüzümü ellerinin arasına aldı. "Her sıkılan her ağlayan senin bir gün deliler gibi mutlu olacağına inanıyorum. Bunun için ölmene izin vermeyeceğim güzelim" 5 Şubat 2016 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır Yeni bölümler: Cuma BU KİTAP BASTIRILMAYACAKTIR. MAFYA ÇETESİ GİZEM/GERİLİM ALANINDA İLK DEFA 25 HAZİRAN TARİHİNDE BİRİNCİ OLMUŞTUR. Kapak=> @ruhsuzkalemler

Kanı bitene kadar içti dudaklarımı. Kanım bitene kadar içtim dudaklarını. Omuzlarından göğsüne doğru inen avuç içlerim tenindeki yaraların kabarıklıklarına çarpıyor, parmak uçlarımdan bir zehir gibi akarak zihnimin içine sızıp canımı yakıyordu. Güney dudaklarımızı ayırdığı an belimdeki elini gevşetti fakat beni bırakmadı. Aralık ağzından sızan nefesi tenime çarmaya başlamıştı. "Eğer bir gün beni buna pişman edersen..." derken gözlerindeki vahşet ağır bir şekilde önüme serildi. Oralar şimdi hep yangın yeriydi. "Önce dudaklarımızı, sonra kalplerimizi söküp atarım." Bu bana söylediği bir sözden ziyade kendine ettiği apaçık bir yemindi. "Bizden geriye ne bir iz, ne de mühürler kalır..."

Monoton bir lise hayatı olan Hayal kitaplarıyla mutluydu. Ta ki sınıfa Arda gelene kadar. Arda sınıftaki kızların gözdesi olurken Hayal için burnu havada olan bir çapkından başka bir şey değildi, Arda. Birbirlerini ilk gördükleri anda nefret eden bu iki genç sınıfın gözde çifti olmaya başladıklarında kaderin onlar için bir oyunu vardı. Birbirlerinden nefret eden bu iki genci kader ağlarıyla birleştirecekti. Kaderin yazdığı bu oyunda onların bu oyunu oynamaktan başka çareleri yoktu. DİPNOT: Bu kitabı yazarken ilk başta benim hayatımdan ve hayalimde olan (Hayal'in) hayattan izler olacak sanıyordum. Oysa yanılıyormuşum. Meğerse bu kitapta sizden de izler varmış. Sizlerin hikayeniz de var, bu kitapta. Bunu yorumlarınızdan, bana attığınız mesajlardan anlıyorum. Bana attığınız güzel ve destekleyici mesajlar ve yorumlar için teşekkürler... Bu kitabı seven, kitaptaki karakterlere gerçekmiş gibi üzülen ve seven okuyucularım, teşekkür ederim, tekrar. Kitabı, Hayal'i ve özellikle Arda'yı bu kadar çok seveceğinizi düşünmemiştim. Kitabın okuyucusunun hayalinde ve kalbinde olması bir yazar için en büyük mutluluk... Sizinle yeni Hayal'lere doğru olmak ümidiyle... Snm_Deniz! (Mektup gibi oldu, biliyorum :) Ama ne yapayım, yazmak istedim!)