Ruhsuz bir adamla evlendim. Ruhsuz, duygusuz, gaddar, kaba ve insanlıktan yoksun bir adam... Artık Karahan konağında o ruhsuz adamla bir ömür geçireceğim. Ben beyaz gelinlikle annemin evinden çıkarken herkesin gördüğü gelinlik değildi, üzerimdeki... Kefenimdi... O gelinlik üzerimden çıktı ama kimsenin görmediği kefenim hâlâ üzerimde. Kimse görmese de ben görüyorum. Ben her gün öldüğümü sanırken, aslında o adamı gördüğüm gün öldüm ama bilemedim. Ben kim miyim? Hande İnanoğlu. Kerem Karahan'la evli, hayatı cehennemden daha cehennem sıradan biri... Çok sevdiğim arkadaşım Zehra'mın katkılarıyla.. Sonsuz teşekkürler NOT: TÖRE HİKAYESİ DEĞİLDİR!

İlk aşkın acısını hala duyumsayan bir kalp tekrar aşık olabilir miydi? Arya, kendine bu soruyu sorduğunda iş işten çoktan geçmişti... Genç kızın tamiri zor kırık bir kalbi, yara almış ve ikiye bölünmüş ruhu, içinde büyük kasırgaların döndüğü gürültülü bir zihni vardı. 10 yıl önce, henüz bir çocukken ayrılmak zorunda kaldığı doğup büyüdüğü kasabaya geçen yılların ardından sonra dönmesi gerektiğinde, Avcı'yla tanıştı. Avcı, o parçalara ayrılmış kırık, ürkek kalbi avladı. Tüm hesaplar kitaplar, intikamlar, ihanetler ve üstelik de acılar bu noktadan sonra karmakarışık bir hal aldı. Çünkü avcı da avına aşık olmuştu. ... "Ben, sınırların ince bir çizgiyle çizildiği kuralların üzerinden atlarken sen geldin ve tüm o ruhumdaki çizgileri yerle bir ettin." | 30.07.2016 | Romantizm #39 - 08.04.2018 -Tüm hakları yıllar önce çocukluğumda geçen o mahallede ve Arya'nın defalarca kırılmış kalbinde saklıdır-

Gündüzünü geceye bulayan bir sima var olmaya başlıyor zihninde. Var olmayan bir beden, katrana bulanmış bir yüreğe konduruyor suretini. Acının en koyu demi kaynar kazanda yıkıyor bedenini. Hayal, gerçekliğin denizine daldırıyor sanrıya sarılı ellerini. Dalgalarda kaybolmaya başlıyor benliği, zifre soyunmuş sularda yüzdürüyor kalbini. Var olmadığını sandığı bir tufan başlıyor, var olan bir yansımanın seyrine daldırıyor. Tüm hakları saklıdır.

Yüzüne taktığı maske teninden bir parçaydı sanki. Kılı kırk yarsan da maskeyle teni arasındaki sınırı bulamayacakmışsın gibi. Maske çıksa hayatı dökülüverecekmiş gibi ortaya. Maskeli hali gizemli, şaşırtıcı, sürprizlerle dolu. Ne kadar alışabilirim bu haline? Soğukluğun işlediği sert yapılı kemikli yüzünün mimiklerini görmeden; hayattan nasibini almış tecrübelerle dolu yüz çizgilerine bakmadan ne kadar? Sadece gözleri ne kadar yetecek hayatıma? Asıl maske kalbinde olan. Kalbindekini çıkarsa ruhundan parçalarda gelirse yanında? O zaman ne yapacağım? Acı gerçekleri erteleyerek yaşamak ne kadar uzun ömürlü olur? Sonsuza kadar? "Keşke hiç çıkarmasaydın maskeni. İlk tanıştığımız gibi kalsaydın keşke. Ama sen onu bile beceremedin." Yanaklarımdan artık haddini aşan damlalar döküldüğünde bir daha nefes almamak istercesine sarf ediyordum cümleleri. O ise sadece bakıyordu. Bu sefer saftı, gözlerinde her zaman gördüğüm donuk,gizemli ifadeyle değil; acı dolu gözlerle bakıyordu. Acı dolu, ıslak, saf ve MASKESİZ gözlerle...

(Düzenlenen kısımları mevcuttur.) GÖRÜLMEMESİ GEREKEN ŞEYLER... "Neden beni izliyordun?" "Seni izlemiyordum. Neden bahsettiğini bilmiyorum." TEHLİKELİ OYUNLAR... "Ha! Bu arada, bir daha ki sefere anahtarı daha güvenli bir yere koymalısın." KORKU DOLU ANLAR... "Korkuyorsun." Dedi sakince kollarını göğsünde birkeştirirken. "Ne?" Diye sorduğumda tekrar arabaya yaslanıp yüzümü inceledi. "Korkak değilim dememiş miydin? Bende diyorum ki korkuyorsun. Az önce söylediğin kelime tam olarak kaçmıyorumdu fakat o kaçamıyorum olacak. Etrafın sarıldığı için kaçamıyorsun ve bu yüzden korkuyorsun." PİŞMANLIĞI EN DERİNDE HİSSETMEK, "Zamanı geri alamazsın tamam mı?!" "Aksini iddia etmedim zaten!" BU KADAR CAN YAKABİLİR Mİ? "Ne halde olduğumu görmüyor musun?" "Sen beni gördün mü ki?" YAPILAN HATALAR DÜZELTİLEMEZLER, "Elimde hayatım diyebileceğim bir yaşamım yok! Kendi hayatımı sahiplenemiyorum bile!" YAPILAN HATALAR GERİ ALINAMAZLAR, "Yaptıklarını düzeltemeyeceksin... İnsanların hayatları birer yapboz parçasından ibaret değildir. İstediğinde bozuk istediğinde onaramazsın!" YAPILAN HATALAR SADECE UNUTTURULMAYA ÇALIŞILIR, "Her şeyi unutacaksın! Şimdi!" SÖYLENEN YALANLAR BİR YARA OLARAK KALIR, "Onlar bana yalan söyledi! Güvendim, inandım! Bilinmezliğin ortasındayken karanlığın içinden elimi uzattım. Tuttaklarını sandım ama yaptıkları tek şey itmekmiş. Ve ben bunu göremedim! Anlıyor musun? Göremedim!" VE HİÇBİR ŞEY ESKİSİ GİBİ OLMAZ... "Ben artık kendimi tanıyamıyorum. Ben kimseyi tanıyamıyorum..." KARANLIĞIN TUTSAĞI. Şeyma Daldallı...

Öpüşü beni darmaduman edebilecek, yok edebilecek, lezzetli bir azabı verebilecek şeydi. Bir ateş yandığında, yakar. Yakarsa kül ederdi, yok ederdi. Oysa o, Tanrı'nın ateşiydi. Onun ateşiyle var oluyordum. "İstemem, istemiyorum.Durma, et."dedim nefes nefese, sesim boğuktu.Dudaklarına doğru uzandım aceleyle,benim nefesim oydu"Seni istiyorum Karan,seni."Göğsüm gibi inip kalkan göğsüm taş kadar sert göğsüne değiyordu." Karan!" Dudaklarıma yıllara sürebilecek, yaşam verebilecek tek şey onun dudaklarıydı. Sonsuz bir büyüydü, sıcak bir şifaydı. Göz kapaklarım gölgesini ve varlığını kaldıramayıp kapandı. İri elini karnımla özel bölgem arasında hissettim sözüm bitmeden, bedenimden bir ürperti geçti, yanarken bir an sonra dudakları dudaklarımdan koptu."Şuan sana sahip olabilmek için kurşuna dizilebilirim."Dudaklarımı öpen dudakları ile öpüşüne kapıldım."Allah şahidim dizilebilirim." Kayıp dosyalar. Akıl zorlayan bir güç. Ve imkansızın ötesinde bir aşk.

"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidişime engel olamayacaktı. Saatler içinde çökmüştü güzel yüzü. Bomboştu karanlık gözleri. Bana öyle bir bakıyordu ki, sanki bıçağı kalbine saplamışım da geri çekmek bilmemişim gibi. "Bu bir son değil," dedi sadece benim duyabileceğim bir sesle. "Gideceksin ve ne yazık ki ben seni bırakmayacağım. Daha önce de söylediğim gibi, istersen dünyanın öbür ucuna git, yine de bulurum seni. Ama eğer seni bulduğumda, bir şeylere mecbur kalmadığını anlarsam, ikimize de geçmiş olsun. Eğer ki gerçekten benden intikam almışsan..." Gözlerine uzun uzun bakmak, dakikalarca nefes tutmakla eş değerdi. "Dua et ki Allah seni karşıma çıkarmasın."

Beni sevebilir miydi gerçekten? Böylesi kötü bir adam, sevgi nedir bilir miydi? ▪▪▪ ID1826RG

Herşey aptal bir cezayla başladı.Sonrası ise okuyunca anlarsınız.

Aşk bu dünyadaki en büyük silah gibidir.Nereye gidersen git bırakmaz peşini.Ortadasındır,önün gelecek,arkan geçmiştir.Bazen geceleri kafanı yastığa koyduğun zaman gözünün önüne gelen kişidir Aşk.Sahilde gezerken düşürdüğün papatyadır aşk.Dün onu düşündükten sonra yağan yağmurdur aşk.Aşk vazgeçilmezdir.Vazgeçemezsin.Engel tanımaz aşk,Mesafe tanımaz aşk. Peki aşkı anlatan birisinden bu hikayeyi dinlemek ister misiniz?