16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Kendisine güçlü bir varis yapabilmek için eş bulmaya çalışan bir Alfa ! Yaşayacağı şeylerden habersiz sinir problemi olan bir genç kız.. Eflan her şeyden habersiz sevdiği adamla hayallerinin peşinde giderken yaşadığı ihanet onun hayatını alt üst etmeye yetmişti. Asla aklına gelmeyecek bir hayatın ortasına ilerlerken yaşadığı tek ihanet bu mu olacaktı ? Sevgilisi tarafından ihaneti bir kez tatmışken daha ilerisi de mümkün olabilir miydi? Yeni tanıştığı Azat Ateş yüreğini hafifletirken daha kötüsünü onunda yapması mümkün müydü? Hemde bir Alfayken. KENDİSİYLE ÇELİŞEN ÖFKELİ BİR GENÇ KIZ. ÖFKESİ İHANETİ UNUTTURABİLECEK Mİ YOKSA BEDELLERİNİ ÖDEMEK ZORUNDA MI KALACAK ? Bu isimde yazılmış ilk kitaptır.Tüm hakları bana aittir . Çalıntı veya alıntı olduğu anda yasal işlem başlatılacaktır.

Beyaza bulanmış bir kadının en çekici hâli Nefesi ateş Ruhu kor bir kül tanesi olan o adam... Mirza Mahzaroğlu Demre Remizade... Onlar.... Yalancı bir ruhun Ufalanmış kırıntılarından beslenen Birer yabancı...

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Yüzyıllardır rivayet edilen en güçlü kurt olan Eflan şimdi en güçlü ikinci kurdu kendisi dünyaya getirmişti. Eflan'ın güçlerinden doğan Dolunay düşmanların hedefinde olmayı başarmıştı ama bir sorun vardı. Düşmanları Dolunay'ın güçlerinden bihaberdi. Yaptıkları planlar bir bir yok olurken Azat ve Eflan kızlarını korumak için herşeyi yapmaya hazırdı. Peki ya Alaca ? Dolunay kadar güçlü olan Alaca pes etmeye hazır mıydı?

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

Elleri yavaşça iç çamaşırımdan içeri kayarken gözlerime bakıyordu. Elini ileri geri oynattığı an kendimden geçmiştim. Daha fazla dayanamazdım fazlasıyla ıslanmıştım. Soo:Seni istiyorum. Jk:Şuan olmaz. Soo:Dayanamıyorum yap şunu artık. Jk:Biraz daha kıvama gelmen lazım. Eli bu sefer daha da hızlandığında bacaklarım titremişti. Boşalacaktım. Jk:Az kaldı. Ellerini bırakıp dil darbeleri atmaya başlamıştı. Jk:Hadi güzelim ağzıma boşal. Soo:Jungkook! Çığlığım odada yankılanıyordu. Bir yandan dil darbeleri atarken diğer yandanda tepeciğimi okşuyordu. Boşalmanın eşiğindeydim. Elleri daha da hızlandığında bu sefer bacaklarım güçlü bir şekilde titremişti. Vajinamdan akan suları Jungkook büyük bir zevkle emiyordu. Jk:Çok güzel. Her gün tadına bakmak istiyorum. Yorgundum, bitmiştim. Jk:Yorgunsan bitirelim. Daha o boşalmamıştı. Soo:Hayır devam et, seninde boşalman lazım. Jk:Ben önemli değilim. Bu senin ilk seferin ilkinde bu kadar zorlayamam. Soo:Ben istiyorum. Jk:Canın yandığında haber edeceksin. Kafamı salladığım an üstüme çıkıp penisini rahmime hizaladı. Tam gireceği zaman dudakları ile dudaklarımı birleştirip içime girmişti. Canım fazlasıyla yanıyordu, içimde bir sıvının aktığını hissetmiştim, artık bakire değildim tamamen ona aittim, onun olmuştum. Jk:Artık benimsin. Soo:Artık seninim deyip bu sefer dudaklarımı ondan önce davranıp dudaklarına bastırmıştım karşılık verdiği an fazlasıyla hızlanmıştı, ağzının içine inlemiştim. Canım hala çok yanıyordu. Jungkook daha da hızlandığında içimde bir sıvının aktığını hissetmiştim, içime boşalmıştı. Gülümsedi ve dudaklarını dudaklarım ile buluşturdu. Hala içimdeki doluluk vardı, içimden çıkmamıştı. Dudaklarımızı ayırdığında gözlerime baktı. Jk:Seni seviyorum güzelim. Soo:Bende seni seviyorum sevgilim.