Hermione Granger sadık bir dosttu. Draco Malfoy için yasak bir aşk, Geride kalanlar içinse tek umuttu. Savaşın kaybedilmesinin üzerinden 5 yıl geçmişti. Hermione ölümlerin ve yalnızlığın ortasında acıyla kıvranırken, her şeyi değiştirmek için bir imkana kavuştu. Görevi tehlikeliydi, yorucu ve ızdırap doluydu. 25 yıl öncesine gidecek, Voldemort'un yandaşı olarak Karanlık Tarafa katılıp, hepsini yok edecekti. İntikamında hesaba katmadığı tek bir şey vardı. Arzunun, hırsın ve nefretin inşa ettiği bir aşka ihanet etmek böylesine zor olmamalıydı. "Bir kez seni korumamı fısıldadın Granger. Ve seni hayatım pahasına koruyacağım." Lucius Malfoy "Kalbin, bedenin ve ruhun sadece bana ait. Bana ihanet etme Granger. Bana sakın ihanet etme." Tom Riddle "Bir canavarı öldürmek için geldim buraya, sevmek için değil." Hermione Jean Granger

"Sözlerimizi bitirmeden evvel sana son bir tavsiyede bulunmak istiyoruz: "Yeşil Saçlı Adam" Dileriz onu görme talihsizliğini yaşamazsın.Bu şehirde belki de karşılaşmayı isteyeceğin son kişi kendisidir.Sakın niye deme.Neden bahsettiğimizi elbet sen de anlayacaksın."

"Eleanor Black, Karanlık Lord'un çocuğuna hamileydi. " Böyle bir sırrı öğrenmesiyle Peter Pettigrew titremişti. Karanlığın ve aydınlığın iplerini elinde tuttuğunu hissetti. Böyle bir sır kesinlikle Ölüm Yiyenlerin içinde bile gizliydi. Gerçeği bildiğini öğrendiği anda Karanlık Lord onu yaşatmazdı. Diğer yandan çoktan Albus Dumbledore'a yakalanmıştı ve ona bilgi taşıması karşılığında, onu şikayet etmeyerek Azkaban'dan kurtaracaktı. Böyle bir bilgi, Azkaban'dan paçayı yırtmasını sağlamazdı da, ne sağlardı? ******** Peter Pettigrew, masum bir çocuğun hayatına sebep olabilecek bir sır öğrenmişti. Ancak bu sefer bu çocuk aydınlık tarafa değil, karanlık tarafa aitti.

Uluslararası bir yarışma, çağının en yetenekli cadısı ve en huysuz adamı; baharat olaraksa iki safkan, kafadan çatlak büyücü. Ve tabii ki, biraz da kavga ve rekabet: işte bir felaket için muhteşem tarif buydu. ©Athencae,2020.