Bazı hayatlar birbirine bir zincirin parçaları gibi bağlıdır. Eğer ortadaki bir parça koparsa zincir de kopar. Sokakta koşması gereken çocuklar ellerinde silah tutmaya başladıklarında kararmış bulutlar onlar için akıttı tüm göz yaşlarını. Hakkınız olan özgürlük sizden koparılıp alındığında onu taksit taksit satın almanın ne kadar zor olduğunu biliyor musunuz? Benim özgürlüğüm için senin hayatın. Adaletli bir anlaşma? Bedenleri değil, ruhları ölmüş insanların mezarları nasıl olurdu? Zihinlerinde mi bitirirlerdi her şeyi? Peki onlarda öldükten sonra dirilirler miydi? Onları dirilten şey neydi? Gülüşleriyle küçük kalbimi kandıran adam bu satırlar sana Beni mutlu ettiğin her an için sana minnetarım Gözlerinin gözlerimi bulması mutluluğun ta kendisi Dip'e hoş geldin

"Sahi ya, sen beni ne diye kaydettin?" "Elzem." dedi. Duraksadım. Ne demekti Elzem? "Anlamı ne?" "Vazgeçilmez." deyip derin bir nefesten sonra devam etti. "Sen demek Elzem." ^Küfür ve argo içerir.^

1 kız ve 4 erkek aynı evde yaşamak zorunda kalırlarsa neler olur ? Küçüklükten beri kanka olan Hasan, Cihan, Ömer ve Sina. Ailesi terk ettiği için evsiz kalan Mısra. Eğleceli, komik ve romantik olan bu hikayeyi okumaya ne dersiniz ? **** Evet, Mısra'nın ailesi bizdik. Hayatımıza bodoslama daldı, izin istemeden, emrivaki yaparak. Önce evimizde yer edindi, hayatımızda yer edindi, sonra kalbimizde. Neşesiyle, enerjisiyle, sevgisiyle hep gülümsetti yüzümüzü. İyi ki izin istememişti hayatımıza girerken, iyi ki emrivaki yapmıştı. İyi ki buradaydı. O bizim iyi ki'lerimizin en başına geliyordu. Ve biz onun ailesi olmuştuk, o da bizim ailemiz olmuştu. **** "Bir tuhafım. Yokluğun beni darmaduman ediyor, varlığın kalbimi. Bu nasıl iş anlamadım." •••• "Ben de..." Dedi o da. "Ben de seni seviyorum ! O kapıyı açıp yüzünü ilk gördüğüm an ! Aşık oldum... Keşke sana aşık olmasaydım." "Keşke benim gibi bir korkağa aşık olmasaydın..." ••• 2 hikayeden oluşan bir seri. Bu hikayeyi çok seveceksiniz...

Tüm insanlık yalan üzerine kurulu. Bastığımız toprak, soluduğumuz nefes. Aldığım her emanet nefes onu anımsatıyor bana. Camın açıkta bıraktığı boşluk kadar görüyordum gök yüzünü. Ayaklanarak odanın çıkışına adımladım. Oturma odasına adım atacaktım ki gördüğüm manzara, emanet olan nefesimi kursağımda bıraktı. Elleri; iki başının arasında, önünde onlarca şarap şişesi. Ve sayıkladığı o öldürücü cümle. "Ben şizofren değilim. Ben şizofren değilim." -Tamamlandı.-

BU KİTAP BASILI ESER HALİNE GETİRİLDİĞİ İÇİN KALDIRILMIŞTIR. FİKİR SAHİBİ OLMAK İSTEYENLER İÇİN GİRİŞ BÖLÜMLERİNDEN BAZILARI BULUNMAKTADIR. KEYİFLİ OKUMALAR. * Lütfen bekleyin. Operatöre bağlanıyorsunuz. * * Kapak tasarım: @viranebirkalp