Hayatıma son vermek istediğimde bu sonun yeni bir başlangıç olacağını tahmin edememiştim. Bir avcıya av olacağımı bilememiştim. Normal bir dünyada doğmuştum. Herkesin insan olduğu, süper güçlerin olmadığı, fantastik dünyanın sadece kitaplar ve filmlerden ibaret olduğu bir dünya. Daha sonrasında ise kendimi fantastik dünyanın içinde, büyük bir kaosun tam ortasında buldum. Beni tüm tehlikelerden koruyan bir avcım vardı ve ben onun avıydım. Tamamlandı → Bu iki erkeğin aşkını anlatan bir kitap. Eğer homofobikseniz lütfen içeriye girmeyin. Bu size hitap etmez.

"Karımı artık yanımda, odamda ve yatağımda görmek istiyorum!" diye bağırınca donup kaldım. Ne söylediğinin farkında mıydı? Bir başkasının kimliğiyle evlenmek mümkün müydü? Gerçekten nikâhta bile sahtekârlık yapılabilir miydi? Başına gelene kadar Bige Saka bunun mümkün olduğunu sanmıyordu. İlk görüşte aşktı onunkisi, bu yüzden âşık olması ve duygularına yenik düşüp evlenmesi çok hızlı olmuştu. Evlendiği gün sevgilisinin bir dolandırıcı olduğunu öğrenmişti. Üstelik zaten evliydi ve başka bir adamın adını, soyadını, kimliğini hatta gerçeğinden ayırt edilemeyecek imzasını kullanarak Bige'yi evlendiklerine inandırmaya çalışmıştı. Son ana kadar Bige bu gerçeği görememişti. Peki, nikâh cüzdanında adı geçen gerçek Karun Kalender kimdi? Evlendiğinden haberi var mıydı? Böyle bir durumda nikâh geçersiz sayılırdı değil mi? "Ne demek nikâh geçerli?" Şaşkına dönmüş bir halde avukata bakıyordum. Benden haberi bile olmayan bir adamın karısı olduğumu mu savunuyordu? "Üzgünüm Bige Hanım," dediğinde olağan bir şeyden bahseder gibi sakindi. "Nikâh memuruna kadar her şey gerçek. Eski sevgiliniz Serhat Bey ile o masaya oturduğunuzu doğrulayacak hiç görgü tanığınız yok. Bu nikâhın başka bir adamın kimliğini kullanarak kıyıldığına dair hiçbir kanıtınız yok. Böyle bir durumda yapılacak en mantıklı şey Karun Bey'i bulmak ve ona olanları anlatıp boşanma evraklarını imzalatmak." Bu adam ne dediğinin farkında mı? Bahsi geçen adamın benden haberi bile yoktu. Karşısına geçip ona ne diyeceğim? Senin ruhun bile duymadan evlendik hadi şimdi de boşanalım mı? Bu koskoca bir saçmalıktı!

TAMAMLANDI KARAYILANLAR serisi 2. kitap Bir yılan, bir sırtlan; bir aslan, bir kaplan; bir nefes, bir ölüm. Kararlar, yoğrulmuş duygulardan meydana gelirdi. Her karar hiç şüphesiz ki duygularla verilirdi. Bende hiçbir duygu yoktu ama kararımı vermiştim; onu istiyordum ve alacaktım. "Seç, moya kroshka; Dikişli yara mı yoksa dikişsiz yara mı?"

TAMAMLANDI KARAYILANLAR serisi 1. kitap Kumar sever miydim? Hayır, bilakis nefret ederim. Oyunların adını bile bilmezdim. Fakat şu an oynadığım bir kumardı, evet. Öleceğim ya da öldüreceğim bir kumar. Canımın kumarı. "Seç, Sarı'm; Dikiş mi yoksa yara mı?"

KARAYILANLAR serisi 3. kitap Karayılan ailesinde bu artık bir gelenek, vazgeçilmez ve hastalıklı bir huydu; Asla âşık olmaman gereken kişiye olmak. O bir İngiltere Prensi'ydi, bir veliaht. Bense onu tehdit ve zorlama ile eşim yapmış bir mafyaydım. Benim güçlenmek için ona ihtiyacım vardı, onun ise gülümsemek için bana.

Daima kaçmak zorundaydım; sorunlarımdan, duygularımdan, gördüklerimden, duyduklarımdan, hatalarımdan ve geçmişimden. Şimdide ondan kaçıyordum. Korktuğumdan değil, korkuyu kolay kolay hissedebilen bir insan olmamıştım hiçbir zaman. Benim kaçtığım, ona yapabileceklerimdi. Onu öldürmekten kaçıyordum ben. O ise bile isteye celladına yürüyordu. "Ziyan olduk, Firuze. Ziyadesiyle ziyan olduk."

Kader diye bir şey yoktu. Kader, asıl yönetimi bilmeyen insanları kandırmak için uydurulan rivayetten başka hiçbir şey değildi. Kimsesiz doğan çocuk, iki ülkeyi kurtarmak zorundaydı. Asker kimliğinin altında, o sadece kahramandı. 'Kaderi' buydu çünkü. Azerbaycan'a Karabağ'ı verecek ve Yunanistan ile Arap ülkeleri tarafından işgale uğrayan Türkiye'yi kurtaracak kimliksiz kahraman. Gökberi Albeyaz'dı o. Hayır, değildi. Gözükara. Gözükara derlerdi ona. Gözleri gibi kalbi de karaydı çünkü.

Bu mektuplarda yazacağım şey ise, seni on iki yıl öncesine götürmekle başlayacak. 2008 güzüne. Sana bizim hikayemizi anlatacağım. En başından. Hatırladığım tüm detaylarıyla, en önemli kısımlarıyla. Yaşadıklarımızı bir de benim, o çaresiz ve belalı çocuğun ağzından dinlemeni, bana o anları yaşarken nasıl hissettirdiğini anlamanı istiyorum. Amacım kendimi sana affettirmek veya bana olan nefretini azaltmak değil, omzumdaki bu ağırlıktan kurtulmak sadece. Çünkü zaten burada her gün, birbirinden kötü onlarca hikaye dinliyorum. Zırvaladığımı düşünebilirsin, ama hapiste olmak beni öylesine değiştirdi ki... o tanıdığın hırçın Jungkook yok artık. Bunu da ben yazdıkça anlarsın zaten, her şeyden bahsedeceğim çünkü. Ben henüz on yedi yaşındayken tanıdığın, büyüttüğün, sevdiğin, sevmeyi öğrettiğin, bağlandığın, kendine bağladığın, yaraladığın ve ruhen öldürdüğün Jungkook'u, onun ağzından anlatacağım sana.

Jeon Jungkook gittiği resim sergisinde çok eski zamanlarda yaşamış prens Taehyung'un bir tablosunu görür ve ondan etkilenir. Tablonun sahibi yaşlı kadınla tanışıp birlikte prens Taehyung hakkında sohbet ederler. Ardından her şey yolunda giderken Jungkook yeni bir güne uyandığında kendini prens Taehyung'un odasında bulur.