Omar'ın aşkı , cennet mi yoksa felaket mi? Serap bir rüyayı yaşıyor, masmavi gözlerinde kendini kaybettiği Omar'a "evet" dedi. O artık Serap Al-Ahdal. Sahibi olduğu otellerin, köşklerin, sarayların sayısını bile bilmiyor. Ama bu rüyanın üzerinde kapkara bulutlar dolaşıyor ve Serap'ın kafasındaki sorular bir türlü yok olmuyor. Omar'ı gerçekten de tanıyor muyum? Dubai'den neden dönemiyoruz? O zarfı kim gönderdi? Her şey yalan olabilir mi? Çöl Rüyası serisi 2. kitapla kaldığı yerden devam ediyor...

Her bölüm farklı kurgu, her bölüm farklı heyecan! Tek bölümlük Percy Jackson hikayelerine hazır mısınız?

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

This book will officially be released in September.

The Vampire Diaries dizinin mavi gözlü karizması Damon Salvatore'un replikleri.

Küçük tatlı , uzun saçlı , sevimli kahverengi gözleriyle kahkaha atıyordu Elena. Annesiyle babasının seslerine gülüyordu, annesiyle babasının sesleri, o şarkıya hiç de uymuyor, aksine komik çıkıyordu. Babasının sadece bir cümlesi Elena'yı yeni hayatına başlattı. Sadece o cümle, gecenin sonu yeni sonsuz bir yaşamın başlangıcıydı. "Küçük Prenses neye gülüyor bakalım?" Tamda o andan Miranda'nın yani Elena'nın annesinin çığlığını duyuldu ve ondan sonrası yeni bir hayattı. Gecenin karanlığı Salvatore'a hükmediyordu. Tam kaza yapan insanların kanlarını içecekti ki, nefes alan küçük, masum çocuğu gördü. O çocuk, o ... Salvatore'un geleceğiydi. Damon Salvatore tarafından büyütülmüş bir çocuk... Damon'nun belki ilk değil ama sonsuz aşkı... Elena'nın ilk, belki sonu olan, çabuk biten bir aşk. Belki de ikisi artık bir evde yaşayan iki yabancı ... Bunu hiç kimse bilemiyordu.. Bir kişi hariç... #76 in vampire (17.09.2016) #1 in delena (17.09.2016)

Elena ve Caroline kaybettiklerinin acısıyla yeni bir hayata başlamak zorunda kalırlar. Klaus yaşadığı şehrin kapılarını tek aşkına açtı. Elena Damon'u kurtarabilecek mi? Değişen hayatlarından,kaybettiklerinden sonra Klaus ve Caroline neler yaşayacak ? Bir Klaroline hikayesidir...

"Ve, sonunda bitti..."

"Cehennemin olacağım." "Cennetim olacaksın."

"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "... cevap hep sen oluyorsun,'' dedim ve gülümsemeye çalıştım. Yanaklarımın üstünden süzülen gözyaşlarımı hissedince silmek için elimi kaldırdım. Tam yanağıma götürecekken Demir benden önce davrandı ve başparmağını yanağımda ve gözümün altında gezdirerek gözyaşlarımı sildi. Avucunu açtı ve başımı onun avucuna yaslamama izin verdi. Bu kitap KARANLIK LİSE serisinin ikinci kitabıdır.Önce ilk kitabı okumanız tavsiye edilir. Karanlık Lise serisi Epsilon Yayınevi ile tüm kitapçılarda! Karanlık Lise ve Karanlık Lise 2'yi tüm kitabevlerinden ve internetten satın alabilirsiniz. Bu yolda hiçbir zaman desteğini çekmeyen, daima yanımda olan Gölge Ailesi'ne çok teşekkür ediyorum. Sizler benim ikinci ailemsiniz. Sizleri çok seviyorum. Twitter: @alyaoztanyel Facebook: Karanlık Lise sayfası, Alya Öztanyel sayfası