Nerdeyim bilmiyordum bunlarda kimdi neden kaçırmışlardı hiçbir fikrim yoktu. Bana yaklaşan adım sesleri nefesimin kesilmesine neden oluyordu gözümdeki bandı yavaşça çıkardılar ve gözüme değen ışıktan dolayı gözlerimi kırpıştırdım. Kafamı kaldırmamla göz yaşlarım gözlerime hücum etmişti nefesim kesilmişti bi şey diyeceğim ama diyemiyorum boğazımda oluşan yumru yüzünden son kez yutkunup -Sen dedim ama gerisini getiremedim -Evet ben -Neden kaçırdın beni insan sevdiğini kaçırır mı ona zarar verecek birşey yaparmı -Ben seni hič sevmedimki herşey kurmacaydı sende benim oyuncağımdın -Senden tiksiniyorum Allah belanı versin seni sevdiğim güne lanet olsu bırak beni aldın zaten herşeyimi -Seninle daha işim bitmedi ufaklık.deyip gitti Bense sadece hissizce ağlıyordum ,ben onun için canımı bile verirken o bana sen benim oyuncağımsın diyordu ondan nefret ediyordum bir o kadar da çok seviyordum . Ben onun gözlerinde kaybolmuştum, uykularım onunla güzeldi ben onunla güzeldim ,ben kendimi en çok onun yanındayken sevdim .

**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~Bu genç bir kızın direniş hikayesi değil, genç bir adamın yok oluş hikayesidir~

.

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.