Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Bir erkek... Hayatın sadece eğlenceden ibaret olduğunu sanan.. Ve bir deniz perisi... Bir sebeple dünyaya gelen.. Ve bir aşk... İmkansıza çare bulmaya çalışan..

- O zaman seninle bir anlaşma yapalım. - Söyle bakalım. - Madem ikimizde ailelerimizi sinir edeceğiz. - Biraz yardım fena olmaz demeye mi çalışıyorsun? - Kesinlikle. - Olur ama benim bir kuralım var. Merakla kuralının ne olduğunu bekledim. Nefesini suratıma doğru üfleyerek konuştu. - Bana aşık olmayacaksın. - Seni kim ne yapsın be?! Söylediğim cümlenin ne kadar saçma olduğunu biliyordum. Ona aşık olmak istemiyordum. O belaydı. Kalp kırardı. Kalbimin artık kırılmasını istemiyordum. Uzattığı elini sıktım. Artık ortaktık. Havada patlayan hawai fişeklerle dikkatimiz dağıldı. Aşık olmak yoktu. Söz konusu o olunca bu biraz zor olacaktı

Kulağıma eğildi ve çok güzelsin diye fısıldadı. Bu sefer kalbimin yerinden çıkacağına emin olmuştum nefes almayı bile unutmustum.Ellerimi nereye koyacağımı bilemeyerek karnımda birleştirdim. -Kalbin neden böyle hızlı atıyor çocuk? yapma diye bağırdı aklım... ama ben her zaman kalbimi dinlerdim. -Seni öpmeyi düşünüyorum da ondan dedim kendime hakim olamayarak.. SALAK SALAK SALAK NASIL BÖYLE BİŞE SÖYLEYEBİLİRSİN!!! APTAL!! Ya seninki diye devam ettim. -Bende öyle çocuk bende öyle ... Hani filmlerde olur ya yavaş yavaş yaklaşırlar birbirlerine. Ah o süre bir ömür boyu gibi gelmeye başladığı an ellerimi kaldırıp yüzünün iki kenarına koydum ve kendime çektim .