Sevdanın ellerinden bir avuç hüzün içerken o kışın sert geçeceğini bilmiyordu Gülay. Bir daha göremeyeceğini bilseydi asla kırmazdı sevdiğini, önlerinde ki kışı mavi hayalleriyle süslerken kara karlarla geçeceğini bilmiyordu Murat. Dedesinin kararıyla hayatı tamamen değişmişti, artık kalbi kirliydi Ali'nin.

Bu kitap Nemesis Yayınevi tarafından kitaplaştırıldığı için bölümler kaldırılmıştır. *** Ve bir gün susmayı öğrendim, kimse farkına varmadı. Söylemek istediklerimi gömdüm ruhumun en ücra köşelerine ve çıkmak için direndiklerinde yutkundum onları. Bir daha kırılmamak, acı çekmemek için. Sonra o geldi ve bana bir öğretmenin bir öğrencinin hayatını nasıl değiştirebileceğini gösterdi. ***KLASİK BİR ÖĞRETMEN-ÖĞRENCİ HİKAYESİ DEĞİLDİR! *** Yazar : Büşra Yörük Yayım tarihi : 28.01.2019 Bitiş Tarihi : 26.03.2020 Kapak Tasarımı : Büşra Yörük ~Tüm hakları saklıdır. ~

Ben onu seviyordum, o da beni seviyor.. Bunu biliyorum. Ama artık biz yokuz.. Çünkü o 'biz' i bitirdi.

"Kan kanla değil , su ile yıkanır. Öç almanın bir sonu yoktur." Zekice planlanmış bir oyundu bu. Biz balıktık onlar balıkçı. Tüm balıklar balıkçıların ağına takılı kalıp ölmüştü. Ben ise bir kayanın altına saklanıp olan biten herşeyi gözlemliyordum. Bu oyunun son aşamasında balıkçıların ağına takılmama asla izin veremezdim . Fakat ben oyunun en başında bir balıkçının ağına takılmışım bile...

' Kim acı çekmeden büyüdüğünün farkına varabildi ki ? Onca çekilen çileler, onca dökülen gözyaşları, belkiler, keşkeler.. Ben geceleri başımı yastığa koyduğumda lafımı bile geçiremediğim gözyaşlarıma borçluyum büyüdüğümü. Sessiz çığlıklarım beni olgunlaştırdı. Kalbime saplanan darbeler beni yeniden oluşturdu. Önceden düşünürdüm ki 'mutlu olmak için çabalamak gerekir' , hiç mi çabalarım fark edilmedi ? Şimdi düşünüyorum da başımı şu huzurlu yere koyabiliyorsam çabalarım bir işe yaramış, gözyaşlarım boşa akmamış, çığlıklarım iyi ki sessiz kalmış. İyi ki biz olmuşuz... ' İyi ki biz olmuşuz sevgilim, ben en çok sana yakışıyorum, tıpkı senin benden başkasına yakışmayacağın gibi..'

Bu kitap; olmayan törelerin renklendirilmiş hali değil, Bir yürek yangını, Umut buhranı... Bu bir kırık mavinin buruk kahveye bulanma hikayesi... . Yarım ruhla hayata tutunmaya çalışan bir adamı,ona ruhundan ruh üfleyen bir kadını hayatınıza dahil etmek, hayatına dahil olmak ister misiniz? ~~~~~~~~~~~~~~~~ Bir kırmızı kordon vardır, Bilir misiniz? Hani şu iki yüreği birlikte tutan, birlikte tutuşturan kurdele... Bizim hikayemiz de tam bu noktada başlıyor işte; Benim varlığından bihaber yüreğim onun kırık yüreğine dokunmuştu, Yine bir kırmızı kurdele sayesinde... ~~~~~~~~~~~~~~ -TAMAMLANDI- ©TÜM HAKLAR, YAZARIN BULUTLARI ARASINA SAKLANMIŞTIR...☁️ Başlangıç 19.03.2019 Son 05.02.2021 #1~karar🖤03/10/2019 #1~soykan🖤25/04/2020 #1~tekerleklisandalye🖤15/05/2020 #1~candar🖤16/07/2020

Serap Ayça, hayallerini gerçekleştirmek üzere, bu yepyeni dünyaya ayak basmıştı. Uzun beyaz bulutların ülkesine... Hayalinin ülkesi Yeni Zelanda'ya... Büyük hayaller, büyük umutlarla gelmişti. Onu nelerin beklediğini bilmiyordu ama, daha adımını atar atmaz yaşadı şaşkınlığı... Carlos , öfkeli ve buz gibi sert bakışlarına hedef olan genç kızı öldürecekmiş gibi bakıyordu. Bu kızın amacı neydi, ne diye durmadan karşısına çıkıyordu ki... Benim hayalim hep bir hikaye , bir roman yazabilmekti. Yurt dışında aşkı yaşamak ve yaşatmak. Bir Türk kızının gönül macerası her zaman kaleme dökmek istediğim bir konuydu. Bakalım becerebilmiş miyim, buyurun lütfen okuyun. Bir de benim kalemimden çıkan iki kahramanın aşk ve tutku kokan maceralarını izleyelim bakalım neler olacak. İşte karşınızda Serap Ayça Ünsal ve işte Carlos Sebastiano... Bu hikayemi benim için önemli bir günde 23 Nisan'da son tasarımlarını yaptım ve ilk bölümünü 24 Nisan 2016 tarihinde ilk kez yayınlamış oldum. Umarım alıntı, çalıntı gibi bahsedilen şeyler olmaz. Olursa da yasal işlemleri başlatacağımdan emin olabilirsiniz. ÖNEMLE EKLEDİĞİM NOT: Bu hikayemi ilk paylaştığım anda, benden desteklerini esirgemeyen, sevgili yazarım, @hiçkimse33 ve yine çok değerli yazarım @maviivam için buradan onlara can-ı gönülden teşekkürlerimi yollamak istiyorum. Her iki değerli yazarımı da çok seviyor onlara buradan selamlarımı yolluyorum. kucak dolusu sevgilerimle öpüyorum onları... Onlar öyle anlayışlı, kibirli olmaktan uzak, alçak gönüllü, hoşgörülü , tatlı sohbetli, karşısındakiyle empati kurabilen kişiliğe sahipler ki ben onlara bayılıyorum, söyleyecek daha fazla söz bulamıyorum. Kalbimde yeriniz çok ayrı sevgili yazarlarım. Sizleri tanıdığıma çok mutluyum... :))) Kapak yapımı sevgili yazar ve şairim @L_eandros 'a aitt

"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir." Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi. Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim... Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım. Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.

GECE SERİSİ'NİN İLK KİTABIDIR! (TAMAMLANDI) (DÜZENLENİYOR!) Ayla sanki kafasına çivi çakıyorlarmış gibi ağrıyan başını zorla kaldırdı ve Alara'nın solmuş bedenine bakmaya başladı. Dolgun yanakları kemiklerine yapışmıştı, biçimli dudakları morarmaya başlamıştı. Eski güçlü duruşu yoktu. Sanki karşısındaki Karanlığın en korkulanı Gece değilde yeni doğmuş savunmasız bir bebekti. Bir kaç tane makine ötmeye başlarken genç kız ayaklanıp "Doktor!" diye acıyla çığlık atmaya başladı. Doktor ve peşinde hemşireler odaya doluştular. Büyük camın perdesini çektiler. Ayla içinden kocaman bir 'siktir' çektikten sonra o büyük camın yanındaki duvara sırtını dayadı ve hıçkırıkları arasında aşağıya doğru kaymaya başladı. En son yerde oturur pozisyona geldiğinde dizlerini kendisine çekip sarıldı. Neydi bu acı? Kalbini sanki biri kavramıştı ve sıkıyordu. Nedendi bu? Niye hep ailesini kaybediyordu? Göz yaşları yanaklarından usul usul iniyordu. Biliyordu işte gidiyordu Alara, gidiyordu kardeşi, gidiyordu ailesi.... en acısı da bunu anne ve babasına nasıl söyleyeceğiydi. Bu aklına gelince acı bir çığlık koptu Ayla'nın ağzından. ilk yayımlanma tarihi 1 Kasım 2015 21 Mayıs 2017 - Genç Kurgu içinde #785 23 Mayıs 2017 - Genç Kurgu içinde #736 3 Temmuz 2017 - Genç Kurgu içinde #894 21 Kasım 2017 - Genç Kurgu içinde #364 15 Ocak 2018 - Genç Kurgu içinde #768

Üşengeçtir kelimeler, Anlaşılmaktan korkarlar. Kırık bir kalpte masumdur oysa. Bir sonbahar gecesinde, Kaldıramaz ayrılığı kalbim. Bir çırpıda parçalanır, Bir daha mutlu olamaz. Her gün batımının ardından, Bir daha gün doğmasın ister gözlerim..