Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı. Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına birdenbire giren esrarengiz bir adam, Asi'nin hayatını kökten değiştirmeye başlar. Asi ne kadar kaçmaya çalışsa da kader ağlarını her seferinde karşılaşmaları için örecektir. "Kelebeğin kanatları ıslanırsa parçalanır," dedi bana yavaşça. "Ama sen zaten paramparçasın küçücüğüm." "O zaman bırak," dedim. "Islanayım."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

2023 beş ay Genç Kurgu 5 2023 beş ay ROMANTİZM 15 2023 beş ay Genç Kız Edebiyatı 8 2023 beş ay Genel Kurgu 10 Bugüne kadar okuduğunuz tüm aşk, arkadaşlık, lise romanlarını unutun! Bu kitaptan sonra Alacakaranlık gibi kitaplara burun kıvıracaksınız. Her bölümden sonra yeni bölüm için yalvaracağınız, heyecanın hiç düşmediği bir kitap sizlerle, Aşk ve sıcak dostlukların içinizi ısıtacağına, meraktan çıldıracağınıza, bazen gözlerinizin dolacağına ve güleceğinize emin olabilirsiniz. İLK YİRMİ BÖLÜMÜ MUTLAKA OKUMALISINIZ. PİŞMAN OLMAYACAKSINIZ. Şimdiden GÜZEL KİTAPMIŞ dediğinizi duyar gibi oluyorum. TÜR: AŞK, GERİLİM, MİZAH, ROMANTİZM, LİSE, GİZEM, WATTPAD BESTSELLER

05.10.18 Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi *** Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye. Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular. Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar. Çiçekler açmadı avuçlarında, gözyaşı yerine kan akıttılar. Piyon oldukları oyunda Vezir'e ve Şah'a meydan okudular. Bir varmış bir yokmuş, av olanlar avcı olmuş. ⁂ Nihayetinde adam kıvılcım, kadın ormandı. Mızrap, bir kıvılcım gibi yaktı; Eyşan, yemyeşil bir orman gibi tutuşup yandı. ⁂ Matthew Perryman Jones - Living in the Shadows ⁂ Uçurum üç kitaplık bir seridir ve serinin tüm kitapları bu başlık altında yayımlanmaktadır.

Yetişkin İçerik. "Sen uyuşturucu gibisin. En kalitelisisin. En kafa yapanı. En zevk vereni." dedi nefesinin arasında. "Seni daha çok içmek istiyorum. Daha daha çok. Ama her şeyinle beni öldürüyorsun. Bu yüzden benim için altın vuruş sensin, sen."

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Kolejdeki Serseri'nin devam kitabıdır. Ada, Ateş ve değişiklerin hikâyesi gidenler ve gelenleriyle buradan, yarım bıraktığımız yerden devam ediyor. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Hiç olmadığım kadar ihtiyacım var sana. Kokuna, sesine, gülüşüne, bakışına, sana ihtiyacım var sevgilim. "Lütfen gel." **** Kapak missisbb'ye aitdir. 💙 Tüm hakları saklıdır. Argo ve küfür içerir.

"Beni böyle istediğin gibi oradan oraya savuramazsın." Beni böyle istediğin gibi kıramazsın. "Kızım kısacık etek giymişsin. Oturdukça oran buran meydana çıkıyor. Hasta etme beni. Bugün buradan çıkmayacaksın." Ters bir bakış atıp arkama yaslandım. Kafamı eğip ellerimle oynarken Arda'nın gölgesi üzerime düşüyordu. "Seni ilgilendirmez ayrıca çıkacağım. Buna sen karışmazsın. Bana karışamazsın!" Son cümlemde kendimi biraz kaybedip sesimi yükseltmiştim. "Sana karışamam belki ama diğer insanlara karışırım. Mesela iki kişinin hayatına karışırım ve ah... Bak sen şu işe. Kapının önünde bekleyip seni çıkartmazlar. Ya da başka birinin hayatına karışırım ve yine tesadüfe bak ki seni takip eder. Mesela başka biri, ona karışırım. Yanına erkek sinek bile yaklaştırmaz, yaklaştıramaz korkusundan. O, bu, şu... Belki senin hayatına karışamam ama onların hayatına çok basit bir biçimde karışırım Berfin. Ne sen sinirlen ne de ben insanları tehdit etmek zorunda kalayım." 'Ya sen? Ya sen ne yapacaksın onlar beni korurken?' diye sormak istesemde sustum. "Yürüyen ego'sun." Gözlerime bir müddet baktı ve ardından gamzelerini çıkartacak şekilde gülümsedi. Bilerek yapıyordu işte! "Tam bir baş belası'sın." ***** ▶ Tüm hakları Berfin'in saçmalıklarında saklıdır ▶ Kitap kapağımı tasarlayan @GKBY_12 bebeğime teşekkür ederim. Not: Bu kitap eğlence amaçlı olup ilk kitabımdır. Kurguda hatalar olabilir ve hatta kelimelerin bazıları yanlış bile yazılmış olabilir. Lütfen bunu göz önünde bulundurun ve eğlencesine bakın. Ben olsam okumam arkadaşlar. Kurgu klişelerin kraliçesidir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

"en iyi oyuncu xkişisi kullanıcı adıyla biri ama mikrafonunu bile açmıyor. tanıyan falan yok mu" benim hakkımda konuşulanları sırıtarak dinlerken bir yanda da silahları almaya devam ediyordum. "yok oğlum ya. cinsiyeti bile gizli. şu hale bak. ne olduğu belli olmayan biri bizim gurubumuzda en iyi oyuncu ama biz tanımıyoruz" ufak çaplı bir kahkaha atıp güneş geldiğinde parıl parıl parlayan saçımı sıcaklamışçasına arkaya attım. "ne büyüttünüz oğlum ya. bırakın. eğer kız olduğunu düşünüyorsanız saçmalıyorsunuz. bir kız nasıl bu kadar iyi oynar. ayrıca oynasa bile asosyal bir sümsüğün tekidir. ben size benimkilerden birini veririm. boş verin" kaşlarımı sinirle çattım. asosyaldim. bu doğruydu ama sümsük değildim. ani bir cesaretle mikrafonumu açtım. "asosyalim. doğru ama sümsük olduğum söylenemez"...