"Bazı fedakârlıklar kalbi değil, ruhu esir alır." Ağabeyinin hayatı bir kurşun kadar yakındır ölüme. Kurtuluş ise bir tek yoldadır: berdel. Rojbin, tanımadığı bir adamla, Aziz'le evlenmek zorundadır. Ne hayalleri sorulmuştur ne de rızası... Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, kaderin ve törenin arasında sıkışmış iki insanın hayatta kalma savaşı. Rojbin, sevmeyi değil, susmayı öğrenir. Gözleriyle haykırır, diliyle susar. Ama bazı suskunluklar, en büyük isyandır... Ey töre! Kaç yüzyıl daha Kanla yazılacaksın? Kaç kadın daha Senin için susacak?

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)

Eski adı Radyasyon olan bir kitabım. "Rüzgar. Sapıkmısın lan. Niye birden dibimde bitiyorsun." Çapkın bir gülüşle bakıyordu bana. "İç çamaşırlarını benden hiç saklama. Daha önce gördüm. Hiç yakıştıramadım. Genç kızsın. İnsan bir dantelli falan giyer." Yüzümün kızardığını hissedince koluna vurdum. Gözlerim korku dolu ona bakarak. "Yoo. Sen kesin sapıksın. Sanane benim iç çamaşırımdan." "Öyle deme. İlerde beni sevdiğini söylediğin de onları en çok ben göreceğim." Evet aklımdan neler geçiyor tövbe tövbe. Hızlıca iterek kendimden uzaklaştırdım. "Tövbe. Sana asla onu söylemiycem." Kaşları havaya kaldırarak bana baktı. "Neyi." "Seni sevdiğimi." Rüzgar gülümsemesi yüzünde büyüdü. "Şuan söylemiş oldun."

"Göğüs kafesi, kalbin sığınadır."

Beş Aile. Beş Varis. Bir Masanın Etrafında Kurulan Düzen... Ve O Düzeni Yerle Bir Edecek Bir Sır. Yeraltı dünyasının görünmeyen tahtında oturan Demir Sofra, Türkiye'nin en köklü beş ailesi tarafından yüzyıllardır yönetiliyor. Güç, kanla kazanılıyor; sadakatse korkuyla sağlanıyor. Her birkaç yılda bir, varisler seçiliyor. Kurallar belli. Ta ki biri o kuralları çiğneyene kadar. Aşk, intikam, ihanet ve çok daha fazlası, kadim bir efsanenin gölgesinde yeniden yazılıyor. Beş taşın biri düşerse, kalan dört parçalanır. Güvenin olmadığı bir dünyada, aşk en büyük risktir.

"Bazen,hiç var olmamış ve hatırlanmayan insanlar gerçektir.Yalnızca bir zaman arasına sıkışmış olabilirler." Zaman arasına sıkışmamaya dikkat edin. Herkesin normal olarak bildiği bir lisede hiç var olmamış insanları hatırlayan öğretmenlerin olması kimsenin ilgisini çekmez.Her zamanki gibi okuluna giden Umay,bir anda kendini 1980'li yıllarda öğretmenlerinin öğrenci olduğu zamanda bulur.Bir büyü sonucu zamanlar arası sıkışmıştır ve büyüyü bozup hiç var olmayan hatırlananları kurtarması için yanlız bir haftası vardır.

İLK KURGUM OLMASINDAN KAYNAKLI ÇOK FAZLA HATA VAR. İLERİDE TEKRAR YAZILACAK!! Psikiyatrist olmak isteyen Açelya uzmanlık eğitimi için mahkumların tedavi gördüğü bir hastaneye çalışmaya gider. mahkum hastanın ona duyduğu hisler... hastanedeki anormallikler... Hastalarda ki anormallikler... Her şey birbirini takip eder. Karanlık onları esir alırken geriye kalan tek şey acılarıdır. "kimi insan geçmişle geçmemişi birbirlerine karıştırır. halbuki, geçen iz bırakır, geçmeyen yara." Onların iz sandıkları yaraymış bunu acılarla öğrenicekler, onlar kabuk tuttuğunu düşündükleri acı geçmişlerinin kanıyan yaralarıyla savaşacaklar. HERKES GEÇMİŞTEN İZ TAŞIR Bazıları o izlerin geçtiğini düşünür ama aslında geçen sadece zamandır. Acılar her an'ında mutluluklar bir an'ındadır. Başlangıç tarihi : 16 /06/2023

Kitap basıldıktan sonra bölümler basılı haline uygun olarak güncellenecektir. დ ❛Ben Vatanıma aşığım. Kalbimde ve aklımda ondan başka bir şey yok. Ama sen... Sen delisin. Bir askerin peşinden koşacak kadar delisin. Söylesene; hiç mi akıllanmayacaksın, Nar Çiçeği?❜ დ Asker ve Askeri Psikolog. დ Uzum zamandır kendisine saplantılı şekilde aşık olan Mirza'dan kurtulmaya çalışırken, daha da dibe batar Leyla İzem. Her şey bitti dediği vakitte aniden karşısına çıkan celladı kaçırır onu ve tutsağı yapar. Abisi gibi gördüğü adamın terör örgütünün lideri olduğunu öğrenir kaçırıldığında. Üç ay türlü türlü işkenceler görür, ama yine de boyun eğmez onlara. Üç ay boyunca çocukların, gençlerin ölümüne şahit olur. Umudunu kaybettiği sırada bir mucize olur. Kaçırılıp tutsak edildiği mağaraya gelen Türk askerleri, ona yeniden umudu verir. İsmini bilmediği siyah gözlü bir asker alır onu caninin elinden. O asker sol göğsüne yara alır o gün, Leyla İzem ise sağ elinin avuç içine. Tutsaklığı biten Leyla İzem, ailesinin yanına geri götürülür fakat aklından çıkmaz o siyah hareler. Ona bir borcu var - hayat borcu... Yıllar sonra okuyup askeri psikolog olarak Şırnak'a gelen Leyla İzem, aslında yıllardır rüyasına giren askerine doğru yaklaştığından habersizdi. Peki ya ismini bilmediği kahramanı ile karşılan bu yaralı kızı, tanıyacak mı yıllar önce onu kurtaran asker? Hayat onları nasıl bir sınavın içerisine sokacak..? ~Tüm hakları tarafımdan korunuyor. Her hangi bir (ç)alıntı durumu olursa, gerekli işlemler başlatılacaktır! Kitap kapağını, kendi kitabınızda kullanmanyın! ~YAZIM TARİHİ: 01.08.2023 ~YAYIM TARİHİ: 10.09.2023

"KİTAPTAKİ YAZIM YANLIŞLARI VE MANTIK HATALARININ FARKINDAYIM DÜZENLENECEKTİR. LÜTFEN ONA GÖRE OKUYUN." "Kitap bana aittir, her hangi bir çalınma durumunda gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.." İ𝑐𝑙𝑎𝑙&𝐴𝑟𝑎𝑚 𝑍𝑒𝑚ℎ𝑒𝑟𝑜ğ𝑙𝑢 🥀28.08.2023🥀 Kuma yoktur.. Tesadüf denilen şeye hayatım boyunca inanmamıştım,ama galiba artık inanıyordum. Bazen insanın bazı şeyleri zorlaması gerekiyor galiba. Umudun yolunu bulmak için.. umdum bana gelmemişti ben ona gitmiştim. Kuma olmamak için kaçıp düşman aşiretinin ağası ile anlaşmalı evlilik yapan İclal Derman,Umudunu bulmuş muydu? Yoksa kendi ölümünü mu yazmıştı? "İclal,özür dilerim lütfen bak benim hiçbir şeyden haberim yoktu."dedi genç adam karısının öpmeye kıyamadığı saçlarında gezindi elleri.Genç kız hemen kocasını elini çekip ayaklandı. "Bazı ihanetlerin afı olmaz Aram Zemheroğlu."dedi şimdi ne olucaktı.Onu cehennemden çekip alan kocası onu cehenneme gerimi ittmişti? Modeller tanılan,bilinen kişiler değildir alınmasına katıyen müsadem yoktur..

"Ki ben artık herşeyini kaybetmiş bir kızdım. Her bir yanım kimsesizdi. Ailem gitmişti benim. Ve bizi ayıran ölümdü. Ölümün çaresi yoktu ki." Liya bir gün dayısıyla kavga eder ve tek sığınağı olan mezarlığa,ailesinin yanına gider. Oradan ayrılırken bir şehit mezarı görür. Abisinin de asker olmak istediğini hatırlar ve gözleri dolar. Elinde kalan çiçekleri o mezara bırakır. O sırada ise yüzbaşı ve tüm tim onu izlemektedir. "Bu kız kim ve neden kardeşimin mezarının üstüne çiçek bırakıyor."der Yüzbaşı. Yüzbaşının hiç akrabası yoktur. Kıza baktığında birşeyler anımasamaya çalışır fakat olmaz. Birkaç yıl önce işkenceye uğradığı için hafıza kaybı yaşamaktadır. Liya ve Yüzbaşının geçmişi bir tarafta dururken gelişen tatsız bir olay onları tanıştırır. Hoşgeldiniz benim biricik dünyama. Dünyamıza...