Beni duvara itip kendini bana bastırdı.... kulağıma fısıldayarak... - şişttt.... Sessiz ol... Asili iterek... - çık odamdan...hemen!!! Gülümseyerek gözlerime bakıyordu...alayla - bizi böyle yakalamalarından mı korkuyorsun yoksa benimle bu kadar yakın olmaktanmı? Kolundan sıkıca tutup tam kapıya doğru götürecekken babamın sesini duymamla asile baktım.... Tedirgin ve korkak bir şekilde - babam.... Ama asilin umurunda değildi rahatça yatağıma oturup bana sırıtarak baktı... - bornozun güzelmiş bu arada...

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Vera, o kampa sadece yazmaya başladığı hikayeyi bitirmek için gitmişti. Ama orada onun kadar masum düşünceleri olmayan eli silah tutan ve insan öldürmekten hiç çekinmeyen bir seri katilde vardı.Üstelik bu adam maskeli bir katildi! Peki bu seri katil Veraya ne yapacaktı? Vera kurtulabilecek miydi? 🌪 -Lütfen beni bırak.Lütfen. -Gitme fikrini aklından at artık Vera.Sonsuza dek ister isteyerek ister istemeyerekte olsa benimle olacaksın! 🌪 Bir kadının adım adım nasıl katil olduğunu okumak istiyorsanız buyurun gelin. Aşk insana neler yaptırıyor şaşkınlıkla okuyacaksınız. Başlama Tarihi:09.06.2020 |Her cumartesi yeni bölüm günü |

Ben onyedi yaşında Nalin Çavdar. Bu konakta beş yıldır kalıyordum ancak hiçbir aile ferdi beni kendinden bilmezdi. Ben hep ötekileştirdikleri, bir günah bildikleri kızdım. Burada herkes bana düşmandı. Hemde herkes. Çavdar'lara çalışanlar bile beni bir şey sinmezdi ve ben bu duruma artık alışmıştım. İlk günden beri üç maymunu oynar, bana yapılan ve söylenen hiçbir şeyi umursamazdım. Bekliyordum. Onsekizimi doldurmayı bekliyordum ki üzerimde hak iddia edemesinler. ••• "Aynı konakta yaşayacak, aynı odada kalacak, aynı yatakta yatacağız." Konuşurken bir yandan da yavaşça kuşağı çözüyordu. Zaten tek bir düğüm atmıştım ama o kadar yavaş hareket ediyordu ki böyle giderse saatler sürerdi o kuşağı çözmesi. "Ben söylediğimin aksine hiç sabırlı değilimdir. Bana, aileme ve soyadıma bir saygısızlık yaparsan asla affetmem. Bu evliliği istemiyorum. Tam şu anda odadan çıkıp gitmemek için kendimle savaşıyorum. Eğer en ufak bir yanlışın olursa töre dinlemem, Çavdar konağına atarım seni. Yaşın küçük, bazı şeyleri anlamıyor olabilirsin. Git büyüklerinden akıl al. Burada çok yaşamamışsın ama bu sana tolerans göstereceğim anlamına gelmez." Kuşağı çözüp belimden çektikten sonra avuçlarında ezmeye başladı. Gözleri tam gözlerimin içine bakıyordu. "Dediğim gibi, ben sabırlı bir adam değilim ve bu konakta huzurlu yaşamak istiyorsan attığın adımlara dikkat et." ••• Nalin Çavdar & Fıraz Şahoğlu Yayımlanma Tarihi: 17.10.2021

Bir mafya aşkı ve hırsı için ne kadar ileri gidebilir?

(...) Yaptığı hareket karşısında gözlerimi devirdim. Hareketime karşılık kaşlarını kaldırıp bana yaklaşmaya başladı. Ve aynen şu cümleyi kurdu. "Bir daha gözlerini devirirsen ne olur demiştim ben sana?" hatırladığım detayla gözlerim kocaman açıldı ve sertçe yutkundum. Üzerime gelmeye başladığında ben de geri geri adımlıyordum aynı şekilde. "Söyle," dedi ısrar ederek. "Ne demiştim?" Kuruyan dudaklarımı yalayıp kısık bir sesle konuştum. "Kalçana şaplak atarım demiştin." 'aynen öyle' dercesine kafasını aşağı yukarı salladı. Ve ani bir hareketle elini koluma atmaya çalıştı. Refleksle kolumu çektiğimde evin içinde peşimden koşturmaya başlamıştı. Bende ondan kaçmak adına koşuyordum ama kaçmak ne mümkün? (...)

Çok cana son nefesini verdirdiğim o silahın namlusu şimdi de benim kafama dayalıydı. 9 ay boyunca aklımdan geçtiği gibi, aklımdan en son geçen şey de o olacaktı. Küçücük bedenine dünyaları verebileceğim parçam; oğlum. Pars'ım. Kanımdan gelen kötü koku, gözlerimden akan yaşlar ve başıma dayadığım silah. Sessizdi. İstediklerini aldıktan sonra beni buraya bırakıp gitmişlerdi. Buz gibi bir yıkıntının içindeydim. Harabenin içindeki harabeydim. Kanıyordum; Canımın acısından çok kalbim acıyordu, parçalanıyordu. Küçük bir beden; bir parçam olan, gözlerimin önünde hayata geleli dakikası bile olmadan hayatı sona erdirilen küçük Pars'ım. Gözlerini görmüştüm. Bana belki de olacaklardan haberdar gibi bakan benden aldığı sisli masmavi gözleri. Gözünü açmış olması bile alışıla gelmiş bir şey değilken renginin ortada olması bambaşkaydı. Mucizeydi; benim mucizem. Kurtulmak için yapmam gereken tek şey tetiği çekmekti. Titriyordum; Ama bu soğuktan değildi. Patlayan silah sesini işitmiştim ama bu elimdeki silahtan değildi. Gözlerimi açamadım. Daha da sıkı kapattım. Bu lanet hayatı sonlandıracaktım ki O gelip elime bir darbe indirip sımsıkı tuttuğum silahı kolaylıkla yere düşürene dek. Sonra elleri ağzımın üzerine kapandı. Gözlerim hâlâ kapalıydı; O'nu kokusundan tanımıştım. Gözlerimi açtım ve karşımda bir çift mavi gözle karşı karşıyaydım. Bedenlerimiz dipdibeydi ama ruhlarımız arasında kilometreler vardı. Gözleri katilinden değil, benim gözlerimdendi. Benim gibi yoğun ve sisliydi O'nun da gözleri, gece mavisi. Karşımdaki açık mavi gözlerin aksineydi. Çünkü O, benim oğlumdu. Şimdi vuran bendim; karşımdaki adamı bakışlarımla en derinden vurmuştum. Bakışlarında emin olduğum bir duyguya yer vermişti; Acı. Artık şundan da emindim; ölsem bile O'na kavuşamazdım. Çünkü O cennette ben ise cehenneme aittim.