Her şey çok güzel giderken bir anda bütün düzen tepetaklak olursa? Babasının yaptığı bir hata yüzünden hayatı mahvolmuş iki kız kardeş ve kuzenleri. Beklemiyorlardı bunu hemde hiç! Yeni taşınılan bir şehir, yeni bir mahalle yeni bir okul. Peki ya bu kızların gideceği okul? O civardaki tek okul. O okulun içinde sınıflarının karşısındaki üç kişilik belalı bir grup. Korkulu bir sınıf, izinsiz girilmesi yasak bir sınıf.. Peki bu belalı gençler bizim kızlarımızın başına ne kadar büyük bir bela olabilir? Bir sürü olay, bir sürü macera ve bir sürü tehlike, her şey onların peşinde bir kuyruk gibi dolanacaktı. Peki ya beklemedikleri bir kuyruk peşlerine takılırsa? Bu da aşksa? Güzel günler mi görecekler güneşli günler mi bilmiyorlardı ama kasvetli günler yakalarını bırakmayacaktı ondan emindiler. Hemde adları kadar! Sınıfın Ardında kitabıma hoş geldiniz..😉❤️

"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır." Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolayı birbirlerine yaptıkları intikamlarının hikayesidir. Instagram: dusmansiniflar.serisi 𝟐𝟎𝟐𝟎'

.

Erkeklerden iğrenen, evlenmekten korkan genç bir kız. Ve bu kıza aşık bir tefeci. Peki, bu iki genç evlenirlerse ne olur? * Klasik Mafya hikayesi değildir. Bilginize. İlk yayım tarihi; 3 Temmuz 2019 *Küfür içerir.

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Her an bir gizem. Bir insanın hayatı bukadar çabuk değişir mi? Hikayeyi okuyunca anlayacaksınız. Lily için yeni ve çok sıradışı bir hayat başlıyacak. Hergün sürükleyici maceraları olacak. Birini sevmeyi ve onu korumak için kendi canını vermeyi öğrenecek. Peki bu herkesi koruyacabileceği anlamınamı geliyor? Sevgi onun için bir güç haline geliyor. Bir Vampire aşık oluyor. Neler oluyor hep birlikte görelim.

0538 **: Canın çok acıdı mı? (19.51) Hazal: Derken!? 0538 **: Diyorum ki cennetten düşerken canın çok acıdı mı? Hazal: Kimsin sen?? 0538 **: Şimdilik bilmene gerek yok :) Hazal: Bana mesaj atıyorsun ve benim senin kim olduğunu bilmeme gerek yok öylemi??? •~KENDİNİ GİZLİ TUTMAYA ÇALIŞAN~• ☜♥☞ Anonim: Oha lan senin abin mi var hemde 2 tane bide aynı 2 tane aynı bacanak çok iyi bee Hazal: İyi misin sen ya normalde delirmen lazım niye delirmiyorsun böyle korkman falan lazımdı Anonim: Ben kendime güveniyorum yawrum Hazal: Waow cesaretli çıktın be koçum •~DELİ CESARETLİ VE KENDİNE GÜVENEN~• ☜♥☞ Hazal: Biliyor musun, artık sana ve sevgine inanıyorum. •~SEVGİSİNİ KANITLAYABİLEN~• ☜♥☞ Hazal: Seni tanımak isterim aslanım. •~SEVDİĞİNİ MERAKLANDIRAN~• ☜♥☞ Anonim: Seni çok çok çok çok fazla seviyorum çiçeğim 🌸❤️ •~VE BUNLARA RAĞMEN ÇİÇEĞİNİ ÇOK GÜZEL SEVEN BİR ANONİM~• HİKAYEMİZ TÜM HIZIYLA DEVAM EDİYOR 'ANONİM; ÇİÇEĞİM' <HADİ O ZAMAN HİKAYEMİZE BAŞLAYALIM> NOT: *ARKADAŞLAR HİKAYEMDE AŞŞAĞILAYICI, HAKARET İÇEREN DAVRANIŞLAR İSTEMİYORUM. *KİTABIMIZDA ÇOK AŞIRIYA KAÇMAYACAK ŞEKİLDE KÜFÜR OLACAKTIR. KEYİFLİ OKUMALAR ☜♥☞ TUGBASAS

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."