•Yetişkin okurlar içindir• Kandan kıyafetlerimizi kuşanıp da, İçtiğimizde suyundan kehanetin, Biliriz hepimiz aslında, Ona ait bedenlerimiz. Apollon, Apollon. Gel de gör bizi, Kutsal bakirelerini. Al da götür bizi, Kutsal gelinlerini. Çıplak bedeni suyun içinden çıkarken biraz önce sunağa döktüğüm kanım ona doğru aktı. Önce damla damla sonra da bir nehir gibi hızla. Bedeni giderek görünür kılınırken kanımdan güç alıyor, yeniden hayat buluyor gibiydi. Güçlü bedeni tamamen görünür kılındığında dudaklarını araladı. "Konuş," dedi ölümsüz sesiyle. Sesi az önce damarlarımda akan kan kadar akışkan ve sıcaktı. "Bana sunduğun şey nedir?" Bu hikaye Kehanet Tanrısı Rae'ye adanmıştır. Not: Hikaye 18 yaş ve üstü okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çıplaklık içerdiğinden bu uyarıyı yapmak durumundayım. 1. Kitap 05.11.2022 tarihinde tamamlanmıştır. 2. Kitap güncel olarak yayınlanmaktadır.

Tanıtım bölümüne göz atınız...

googlea çin işkenceleri yazın aynısı çıkıyor aq kopyala yapıştır yaptım neden bu kadar okundu

Yunan mitolojisi hakkinda hersey. Tanrilar yari tanrilar periler sentorlar vb. Öğrenmek istediğiniz herşey..

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

(+18) Ölüm Tablosu olarak adlandırdığı resimlerle dolu duvara doğru genç kadını ilerletirken içindeki ateşe soğuk suyun döküldüğünü, ani sıcaklık değişimiyle alevlerin sönmekle yanmak arasında kaldığını hissediyordu. Genç kadının kalçası duvara dayalı olan kahverengi, eski masaya değdiğinde dudaklarını karşısındaki adamın içini eritecek kadar sıcak olan dudaklarından çekti ve buz gibi bakan mavi gözlerini adamın ela gözlerinden çekmeden masaya oturdu. Adamın boynuna adeta yılan gibi sarılmış kollarını biraz daha sıkılaştırıp kendine çekerken genç kadının sırtı, baş düşmanları olan Aslan Sönmez'in çirkin gülümsemeli fotoğrafına değmişti ama aralarındaki çekimden bunu ikisi de fark etmemişti. "Sen," diye mırıldandı adam kadının açıkta kalan boynuna dudaklarını değdirirken. "Bu dünyada en korktuğum şeysin." "Neden?" Genç kadın bacaklarını da adamın beline sarıp onu iyice çekerken mırıldanmıştı. Adam, kadının boynunda gezinen dudaklarını çekti ve içindeki intikam ateşini söndürebilecek kadar soğuk olan gözlerine baktı. "Tek istediğim şey Ölüm Tablosu'ndakileri yok etmekken beni istediğim şeyden alıkoyuyorsun. Soğuğun intikam ateşimi söndürüyor." Genç kadın, ince ve uzun parmaklarını adamın ensesindeki saçlarında gezdirdi, güzel yüzünde bir gülümseme belirmişti. "Soğuk olmadan ateşin değeri anlaşılmaz. Bu yüzden, ben intikam ateşini söndürmem, söndüremem." Söndürmemişti. Ateş ve Soğuk birbirini tamamlarken intikam isteği hiç olmadığı kadar büyümüş, herkesi yok edebilecek bir şeye dönmüştü. *** Kapak tasarımı: @kitapkurdululu 💙

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...

🏆 WATTYS 2017 KAZANANI🏆 Seren Çağrı on yedi yıllık hayatının sorunsuz ilerlemesini üç özelliğine bağlıyordu; Gücüne, sabrına ve cesaretine. Bu özellikler sayesinde birbirinden sorunlu üç abisiyle başa çıkabiliyor, lise takımında oynadığı futbol ile erkeklerin yüreklerine korku salıyordu. Ta ki geçirdiği trafik kazasına kadar. Seren kazadan sonra gözlerini açtığında kendini narin kolej kızı Asel Demir'in bedeninde bulur. Kendi bedenine nasıl geri döneceğini bulmaya çalışırken Asel'in bedeninde okuduğu yatılı okula gidecek, söylediği her sözle tepesini attıran bir ukala, yaptığı her hareketle başına iş açan bir kötü çocuk ve Asel'in hayatını cehenneme çevirmeye yemin etmiş bir kız çetesiyle uğraşmak zorunda kalacaktır. Bu romanda yanlışların nasıl kenetlendiğini okuyacaksınız.