Eleanor "Elle" is fun and outgoing. She's a talented young girl full of dreams and life...which makes her the exact opposite of what her stuck-up snobby family wants her to be. Although Elle's been "disowned" for leaving behind the Mercer family name and fortune to pursue her dreams in Florence, Italy, her older sister decides to invite her to her wedding. Reluctantly, Elle agrees to be the M.O.H (Maid of Honor) and travels back to the States three weeks before the wedding. What Elle finds there shocks her and takes her on a whirlwind adventure; the groom and future husband of the ever perfect Simone Mercer is an old flame of hers that's best left extinguished. Will this trip serve as a means of closure for both, or will Elle end up Stealing the Groom? *The Wedding Party Series Book I*

"Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın." -Frida Kahlo Bir kızın canavarlara en çok da içindeki canavara verdiği savaş.

Buğulu bir geçmişin sarmaladığı hüzün yapraklarının arasında yerim yoktu benim. Ellerimi yüzüme kapatarak hıçkırıklara boğulamazdım. Durağan,törpüleyici,sıkıcı ve aşındırıcı duyguların istilasına uğramazdım. Gökkuşağının her rengiydim ben. Hayatımın trajikomik rüzgarına kapılamazdım. Hep güneşli havalar yaşanmalıydı benim gezegenimde. Buzlar güneşimin sıcaklığıyla erimeliydi. Yağmur sadece çiçeklerimi yeşertmek için yağmalıydı. Kar alev almaya başlayan ruhumu soğutmak için.Fırtına hiç olmamalıydı. Sımsıcak bir his sarmalamalıydı. Bir gülüş,bir bakış,bir an... Bir aşk...Bunlar büyütmeliydi beni. Bunlar beslemeliydi. Ölümün o soğuk hissi yaklaşmamalıydı yanıma. Gecenin karanlığı bile karanlık gelmemeliydi bana. Ölüm hep uzak olmalıydı benden. Hep uzak... "Sence..." dedim. "Öldükten sonra bize ne olacak?" Gülümsedi. Parmaklarını parmaklarıma kenetlemişti. Eskiden bayağı bulduğum bütün o iğrenç hisler bütün benliğimi işgal etmişti. "Belki de yıldız oluruz."dedi. Elimi kavramayan diğer eli gökyüzüne uzanmış ve onlarca yıldızın arasındaki en soluk yıldızı göstermişti. "Soluk,silik fakat yine de orada bir yerde parlayan küçük bir yıldız." .... "O kadar da kötü değil." diye mırıldandım. "Ölüyor olman mı?" dedi. Sonra acıklı bir şekilde güldü. "Bu kahredici bir şekilde üzücü." ©Tüm Hakları Saklıdır.

Umudun notaları ...Beni böyle tanıyorlar.Bütün dünya... Umudun, boşluğa düştüğünüz anda hayata tekrar tutunmanızı sağlayan o güçlü duygunun ,benimle ses bulduğunu söylüyorlar.Onlara umut verdiğimi... Ama hiçbiri aslında kim olduğumu bilmiyor.Artık bende bilmiyorum. Ve ne kadar umuda ihtiyacım olduğunu da...