- To trochę jak wbijanie kolejnych leveli. Małe questy po drodze - kontynuował cicho, nie odrywając oczu od ekranu konsoli. Jego blond kosmyki nie miały kontaktu z wodą i szamponem od dawna. Koszulkę miał kilka rozmiarów za dużą i zasmarkaną. Nie wyglądał słodko. Wyglądał jak zepsuty, smutny nastolatek. - Plus sześćset za wyjście z domu, dwieście za wstanie z łóżka. Tysiąc za wypad z drużyną, trzysta pięćdziesiąt za zaliczony egzamin. - Granie przez za długi czas jest niezdrowe, wiesz o tym. Kenma tylko wzruszył delikatnie ramionami. Wciąż wciskając odpowiednie przyciski z chirurgiczną precyzją i skupieniem, wymamrotał tak cicho, że prawie niedosłyszalnie: - Wiesz, Kuroo, czasami po prostu marzę, żeby padł mi serwer. styczeń - maj 2019

pod żadnym pozorem nie przywłaszczam sobie tej historii, jestem tylko od tłumaczenia ;) 🏅2 - #ship [16.12.2020] 🏅1 - #haikyu [11.12.2020] 🏅1 - #kenma [15.01.2021] (creator of the story - cosmogony on ao3)