Waargebeurde gedichten, niet in rijmvorm geschreven, over een zware en heel moeilijke tijd, waarin eenzaamheid, depressies en ruzies met mijn exvriend de boventoon voerde. Liefde die er was, maar geen knuffel, geen troostend woord, ik moest mijzelf constant bewijzen en laten zien wie ik was en het leek vooral alleen maar erger te worden, wat ik ook probeerde hij zag niet dat ik ben wie ik ben, alleen de negatieve kant leek hij te zien. Ik vond dat heel zwaar en het kwam alleen van mijn kant vandaan. Uiteindelijk kreeg ik zelfs suicidale gevoelens, gelukkig kon ik daar overheen komen, ook al was het héél erg moeilijk, door heel veel te praten... . Om die tijd te kunnen verwerken heb ik gedichten geschreven en dit is het resultaat.