Yasaklı bir bölgedeki bir bank maddi sıkıntılar yaşayan, son işini de batırmış olan Laçin'i ve kötü bir haber almış Kimya Seçiler'i bir araya getirecektir. *** "Sana son kez soracağım Laçin. Bundan sonra geri dönemezsin. Benimle evleniyorsun. Kısa bir süre de olsa sorumlulukların olacak. Sevmediğin biriyle evlenmenin, daha doğrusu nefret ettiğin bir kadınla evlenmenin ne o kadar zor bir şey olduğunu anlıyorum. Vazgeçmek için son şansın. Bebeğini asla görmeyeceksin, boşandıktan sonra bu ülkeye adım atmayacaksın. Anlaşma ihlali bir şey yaptığın an boşanacağız. Emin misin?" Gözlerimin içine yoğun bir şekilde bakınca ağzımı açıp bir şey demeye enerjim olmadığını fark ettim. Sevmediğin bir kadınla demişti. Daha düne kadar ben de öyle düşünüyordum. Bu anlaşmayı ilk yaptığımızda genç yaşımda bir bebeğim olmadan da yapabileceğimi düşünmüştüm ama... Her şey çok karıştı Kimya. Ben seninle ilk tanıştığımız andaki kişi değilim. "Ben nefret ettiğim kadınla evlenmiyorum..." Bunu dedikten sonra Kimya'nın kaşları çatıldı ve tek kaşını sorarcasına kaldırdı. Hayatımda ilk kez bu kadar eminken doğruladım. Bundan sonra kaybedecek hiçbir şeyim yoktu. Ben... Bize bir şans verecektim! "Dedim ki, ben senden nefret etmiyorum! Ben seni seviyorum, belki benden emin değilsin, haklısın da. Ama aşkımdan şüphe etme. Çünkü ben de sadece bundan eminim. Ben seni seviyorum." @Mavipofudukbulut - kapak ❤️

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Etrafımda kimse var mı diye kontrol etmek için kafamı kaldırdım. Ve gördüğüm şeyle avazımın çıktığı kadar bağırmaya başladım. ''Lütfen yardım edin'' diye haykırıyordum. Boş sokakta sesim yankılanıyor sabahın erken saatlerinde ''Kimse yok mu?'' diye bağırıyordum. Etrafıma bakıyor kaçabileceğim bir yer arıyordum. Ama kimse yoktu. Kocaman sokakta tek bir kişi bile yoktu... Karşımdaki bahçe kapısı açık eve doğru koştuğum sırada ne sesim çıkıyordu ne de bacaklarım tutuyordu, öylece yere yığıldım. Bana doğru gelen sesler, üzerime çöken karanlık ve sanki göğsümden dışarı çıkacakmış gibi atan kalp atışlarım ise hatırladığım son şeydi. ------- Acıyı acıyla bastırmak nedir bilir misin? Sende yaşadın mı bunu daha önce. Ben hergün yaşıyorum. Gittikçe çoğalıyor acılarım ama mücadelem bitmiyor. Her acıyı başka bir acıyla unutturuyorum kendime... Sen de yalnızsın değil mi? Etrafında bir sürü insan var ama hiçbiri gerçek değil gibi... Hayattan bıktın, insanlardan soğudun, sahte yüzleri yordu seni... Bir şey daha var "kafanın içindekiler" seni en çok yıpratan da bu zaten. Kafanın içinde dönen düşünceler...

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.