İki köklü okul, Saygın ve Özkan Kolejleri Bir ortak duvar, Ve yıllardır bitmeyen bir kavga... ~~~~~~~~~~~~ Bir tarafta Toprak, Koray, Arya ve Beril'in dostluğu... Diğer tarafta Savaş, Enes, Berru ve Kıvılcım'ın dostluğu... Ve nefretten filizlenen bir aşk... Her şey Arya'nın bale antrenmanları için Saygın Koleji'nin konferans salonunda çalışmak zorunda kalmasıyla başladı... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Kendi etrafımda dönüp bütün ormanı parlatan ateşböceklerini izledim. "Çok güzel." Diye fısıldadım. "Öylesin." Savaş'ın dediği şeyle ona döndüm. "Ne ?" Savaş işaret parmağıyla ateşböceklerini gösterdi. "İzle, gidiyorlar." *Bazı kısımlar küfür içerir* ~MİZAH~ TÜM HAKLARI SAKLIDIR ! #2 Romantizm 11/07/2020

Kırmızı ojeli tırnaklarımı boynunda gezdirirken aklımda olan tek şey, onu alt etmekti. Beni alt ettiğini sanarak geçirdiği günlerin bir karşılığı. "Seni affetmem için bana yalvaracaksın ve ben ne yapacağım biliyor musun?" Dedim bu sefer kırmızı Dudaklarımı kulağına yaklaştırırken. "Tadı kaçmasın, dene ve gör." ●•● "Herkes bir parça karanlıktır." ●•● Öyle bir yalan söylemiştim ki temeli doğrulardan daha sağlamdı. Yıkım yakındı. Çünkü yıkım bendim. ~L.M~

Her şey, sessiz ve ücra yaşantıma bir melodinin sızmasıyla başladı. Bir sevgili günlükle aktı zihnime yaşanacaklar. Yavuz Öztunç. Üst katıma taşınan bu yabancı sayesinde yeniden kalem tuttu ellerim. Hep derim ki; Yazılmaya değecek bir yaşantın varsa varolursun sevgili Günlüklerde. Yaşıyorsan yazacak, yazacaksan yaşatacak seni kaleminin mürekkebi. Yaşattıda.. Sadece zihnime akmadı o kara mürekkep. Boğazıma doldu ağırlığı, kalbime damladı her bir harfin mahiyeti. Parmak uçlarıma sızdı daha sonra.. Ve döküldü dudaklarımdan.. "Sevgili Günlük...Bugün üst katıma yeni biri taşındı.."

YARIM KALAN HESAPLAR GÜN YÜZÜNE ÇIKTIĞINDA BU KEZ SON OLDUKÇA KANLI OLACAK... Kaybın acısı hala yüreklerdeyken her şey daha katlanmaz hissedilir. Siyah ekip de böyle bir karanlığın içine sürüklenmişti. Hayatlarındaki tek mutluluk aralarına katılan küçük bedendi. Ancak işler hiç de onların beklediği gibi gelişmemişti. MGS'den ayrılan ekip geçmişlerinden kaçamayacaktı. Şimdi onları kanlı bir gelecek bekliyordu. Artık iki seçenekleri vardı. Hayatta kalmak ya da yok olmak...

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

"Gelin düğünden kaçmış" Yaranmış kaostan seçebildiğim tek cümle bu olmuştu. Davetliler olayı kendilerince yorumlamaya çalışıyor, gerçeklik ile en ufak bir alakası bile bulunmayan şeyler uyduruyordular. Her kafadan ayrı bir ses yükseliyordu. Ve herkesin merak ettiği tek bir şey vardı; gelin düğünden neden kaçtı? Yere kadar uzanan gelinliğimin eteğini toplayıp kapısına yaslandığım arabama bindim. Son bir kez başımı çevirip bahçede toplanan davetlilerin yarattığı kargaşaya bakıp gözlerimi devirdim ve gaza bastım. Bir gelin düğününden neden kaçardı? Sevmediği bir adamla evlendirildiği için mi? Yoksa başka birine aşık olduğu için mi? Kendini evliliğe hazır hissetmediği için olabilir mi mesela? Ve ya yapılan düğünü mü beğenmedi? Hayır, sebep bunların hiçbiri değildi. Aylardır organize edilen düğünümden arkama bile bakmadan kaçıyordum. Çünkü... Kapak tasarımı: @BenYengi ❣

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

Sahte Bela'nın devamı niteliğinde, hikayede bahsi geçen Bade'nin hikayesidir. Başlangıç tarihi: 11.12.19