Yazlığa yeni gelen ailenin oğullarından birisi ilk geldiği günün gecesinde deniz kenarında ağlayan kıza müzik çalar bırakır. ~ Gece yarısı deniz kıyısında ağlarken bir anda yanına bırakılan müzik çalarla şok olan sonrasında etrafına göz atarak gözyaşlarını silen Yakamoz. Bu derin sularda bizimle yüzer misiniz?

"Ve unutma Zümrüt; tüm çiçekler yavaş yavaş, kırmızı güller çabuk solar." *** 1980 yılının Mayıs ayında, Dilektaşı Mahallesi'ndeki aylardır boş olan daireye genç bir adam taşındı. Tek başınaydı, bir karısı veya çocukları yoktu. Kimseyle konuşmazdı ve soğuk çehresi, tenindeki yanığa benzer farklı renkte izleri, şüpheli hareketleri nedeniyle kimsenin de onunla konuşmaya niyeti pek yoktu. Mahalleli, bu suskun ve gizemli adamın dönemin şartlarını da göz önünde bulundurarak bir Amerikan ajanı olduğuna karar vermişti ve adama kendi aralarında 'Dilsiz Ajan' diye sesleniyorlardı. Zümrüt Ayten Özsoy ise henüz yirmisine yeni basmıştı. Altı çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydu. Hayat hakkında bilgisi bu aileyle ve bu mahalleyle sınırlıydı. Liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı, hayata en büyük kızgınlığı da buydu. Hayallerini baltalayan şey yoksulluk ve yoksulluğunun sebebi ise başlarındaki sorumsuz babalarıydı. Çoğunlukla bu kalabalık mahallenin cıvıltısında ömrünün çürüyeceğini ve ailesine rağmen yapayalnız öleceğini düşünürdü. Onun için hayat, ışıltılı bir oyun sahnesiydi ve bu sahne, akşam babası eve geldikten sonra perdelerini kapatarak karanlığa bürünürdü. Ve bir gün Dilsiz Ajan nihayet konuştu. Zümrüt Ayten Özsoy ise hayallerine çok yakın olduğunun henüz farkında değildi. (30.03.2021)

Destina Yakar, bir nefret içerisinde olduğu Yalkın Arkan'a sahte hesaptan yazar. Ve işler beklediğinden çok daha farklı bir yöne doğru ilerlemeye başlar. gecenindordugibi: sen var ya... gecenindordugibi: gecenin dördü gibisin. {06.05.20}

"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."

Bir mahalle hikâyesidir.

KİTAP 2020 YILINDA BAŞLAMAKTADIR. NOT: BU HİKYEDE AZINLIKTA OLSA DA ŞİDDET, KÜFÜR VE RAHATSIZ EDİCİ UNSURLAR BULUNKTADIR. ETKİLENECK OLANLARIN OKUMAMASINI TAVSİYE EDERİM. ( +18 İMGESİ BU YÜZDEN KONULMUŞTUR.) Henüz bebek yaşında annesini kaybetmiş olan Elmira, yaşadığı ruhsal bunalım nedeniyle kendisini sokaklara atmış haldedir. Bir gün evine gitmek için geç kaldığını fark eder ve yağmurun da bastırmasıyla aceleci adımlarla evine doğru yol alır ancak sağanak yağmur işini zorlaştırıyordur. Yürümeye daha fazla takati kalmayan genç kız kendini bir binanın garajına atar ve yağmurun dinmesini bekler ancak zifiri karanlıkta, tek başına olduğu o garajda bir kadın çığlığı duyar. Korku duygularının arasında başı çekerken halen kulaklarında yankılanan o çığlık da aynı zamanda gitmesini engelliyordur. Gitmek ve kalmak arasında yapacağı seçimin sonucu bir kadının kurtuluşu, bir yaralının umudu ve kendisinin ruhsuz kalbine bir aşkı vaat edecektir.

Işık; Sen osun, değil mi? Işık; O dizinin başrolü sensin ve haftalardır beni kandırıyorsun görüldü.

"Mevsimlerden papatyayı severim. Sonra seni. Sonra yine seni. Ve hep seni..."

"Kırılan dilden de, kalpten de sadece enkaz sesleri gelir."

"Biz Kartalız...Ölüm kokarız, barut kokarız, kan kokarız anlıyor musun? Bu yuvaya girmek ölüm demek!" Genç kadın dolu gözlerle buruk bir şekilde tebessüm etti. Kendini büyük bir arzuyla ölümün kollarına bırakmaya razıydı; kendini yuvaya adamaya hazırdı. "Yuva ölümse ben bizzat toprak olurum... Senin için sizin için toprak olmaya hazırım." Genç adamın gözleri buğulandı, dudaklarına buruk bir tebbesüm yayıldı. Biliyordu çünkü o kan koksa da sevdiği kadın ölüm kokacaktı ve onu tamamlayacaktı. Onu kendi yuvasına almaktan başka çaresi yoktu. Kartal yuvası ölümse topraktan ayrılamazdı.. Elini genç kadının yüzüne koydu, "O zaman Kartal yuvasına hoşgeldin.." dedi. [Kitap düzenlenmektedir.] Kapak Tasarımı : theguldesign Dram#1 Komedi#1 Atatürk#1 Istihbarat#1