+18 İÇERİR! "Soyun!" Şimdi ben ne yapacaktım? *** Leyla işe ihtiyacı olan bir genç kızdı ve Her şey gördüğü bir gazete ilanıyla başlamıştı. "OĞLUMA OYUNCAK BEBEK OLUR MUSUNUZ?" bu iş ilanıyla o eve gitmişti. Karşısında duran adamı dinliyordu. "Uraz ne isterse onu yapacaksın, ona itaat edeceksin, bir oyuncak bebek gibi davranacaksın!" bu iş Leyla için çok farklıydı. "oğlumun insanlara alerjisi var... bu yüzden seni oyuncak bebek olarak tanıtım" Bu işin parası çok iyiydi ve Leyla her şeye rağmen bu işi kabul etmişti. kendi elleriyle bu eve tutsak olmuştu. Bir baba oğlunu iyileştirmeye çalışıyordu ve Leyla bu duruma tutsak oluyordu!

Love is Love yani kısaca LiL adlı uygulamaya hoşgeldiniz! Uygulamanın adından da belki olacağı üzere burda hiçbir engel yok! İster gay, ister hetero, ister bisex olun kimsenin sizi yargılamaya hakkı yoktur! Bu uygulamadaki asıl amaç, yine adından da belli olacağı üzere birbirlerine en uygun kişilerin bir araya gelmesine yardımcı olmaktır. Sadece kayıt olmanız ve aktif olarak gönderi paylaşmanız yeterli! Tekrar hoşgeldiniz Kim Taehyung! ~ Taekook Yoonminseok Namjin ~ #1 taekook #1 victory #1 lil #1 yoonminseok #1 jhope #1 namjin #1 jeongguk #1 rm #1 hoseok #1 namjoon

Mesajlaşmak hiç bu kadar anlamlı olmamıştı. boyxboy

Okuldan dışarı çıkmakta serbest olan Derin ve arkadaşları için hayat yeni başlıyor. Özel güçlerini herkesten saklamaları gerek ve bunu başarmaları hiç te kolay olmayacak. Mavi gözlü adam ve arkadaşları tamamen yok oldular mı? Vampirler ateşkesten cayabilir mi? Fantastik bir dünyanın ikinci bölümüne hoşgeldiniz.

Tombik bi kızın günlüğü.

Neden insanlar bu kadar kötü ? Neden lanet olası dünya bu kadar karanlık ? İnsanlar bir deri bir kemikten olmamalı. İçlerinde doğan o tertemiz ruhu karartmamalı. Her taraf karanlık, her taraf zifiri karanlık ! Dumanlar sarmış dört bir yanı. Çaresizlik hissettiğim tek şey çaresizlik... Kaybediyorum biliyorum ama vazgeçersem geriye dönerim. Geriye dönersem elimdekileri de kaybederim. Çocukluğumu gençliğimi kaybederim... Işığı yak ! Bir çakmak bir alev yak kendini. Karanlıkta kalmaktansa etrafa ışık ol aynı mum gibi... Kendini değil etrafını aydınlat. Sen zaten karanlığın parçasısın... Varolduğunu hissettir sen hissizken herkes seni hissetsin. İçine işleyen o lanet karanlığı at bir kenara. Kaybedeceğini bilsen bile yok et o karanlığı. Umudu aramak yerine kendine umut ol. Etrafına umut ol. Umudu aramak hiç görmeyen birine gökkuşağını göstermek kadar imkansız. Unutma ölmek kurtuluş değil. Ölmek korkaklığın bedeli...

. "Bana küçük kız demeyi kes!" heceleyerek konuşmuştum herhâlde sesim böyle daha sert çıkmıştır. "Ayrıca ben yanlış bir şey yapmadım. Ukala olduğunu eminim sana daha önce birileri söylemiştir! Ben de sana bunu hatırlatıp kendine gel diye üstüne suyu döktüm!" yüzünde ukala bir sırıtış vardı "Demek ukalayım!" "Evet yakışıklı bir ukalasın!" bir dakika bir dakika ben az önce ne dedim! YA-KI-ŞIK-LI bir ukalasın!!!! Ne demiştim ben! Sesli düşünmüştüm resmen! Bunun üzerine bir kahkaha patlattı. En kötüsü neredeyse bütün okul bizi izliyordu! "Hahahahahahahahahhaha ve sen bu YAKIŞIKLI ukaladan hoşlanıyorsun hem de fazlasıyla!" "Hayır! Ben bu ukalaya sinir oluyorum!" "Hıhı inekler de uçuyordu zaten!" sırıtmaya başlamıştı ama...

-Tamamlandı. Bu kitap Gölge serisinin ikinci kitabıdır. Melodi'nin hayatında her şey yolunda gitmeye başlamışken öldürülen bir kızın cansız bedeni üzerinde kendisine bırakılmış bir not bulunur. Kendini feda etmezse herkes birer birer ölecektir. Peki Melodi bir anda çıkagelen düşmanının varlığını nasıl karşılayacaktır? Artık içindeki gücü bulmanın zamanı gelmiştir.

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"