Μια εναλλακτική Β' σεζόν, όπου ο Κωνσταντής δε βρίσκει στην Τρούμπα δυο βασανισμένα γαλάζια μάτια... βρίσκει τέσσερα. [Canon-Divergence AU, Rated: M (περιγραφές ερωτικής πράξης, απρεπής γλώσσα, βία, πορνεία, ναρκωτικά), B26+] "Tο αίμα που κυλούσε στις φλέβες της ήταν μολυσμένο. Μα εκείνο που μεγάλωνε μέσα της γεννήθηκε φωτεινό, με ένα γέλιο που έκανε τις πικραλίδες να χορεύουν. Δε θα άφηνε τίποτα να το αρρωστήσει. Ούτε καν στο πιο άρρωστο μέρος του κόσμου".

"Υπάρχει ομορφιά στην κόλαση..." Έξι μικρές στιγμές, όσες και τα χρόνια της στη φυλακή, επανέρχονται στην Ελένη το βράδυ που αποφασίζει να πει στο Λάμπρο το μυστικό που θ' αλλάξει τη ζωή τους. Άγριες Μέλισσες - ΛΛ [Δεν περιέχει καθόλου αναφορές σε βία, αλλά προσθέτω ένα Content Warning λόγω φυλακής: αποτύπωση κακής ψυχικής κατάστασης και κάποιων μαύρων, κατάμαυρων, σκέψεων] ~ σκίτσα σκηνών: @efrangou_stats

Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Είναι ικανή, όμως, να ξεπεράσει ακόμα και τον θάνατο; Δύο ερωτευμένες καρδιές, κλεισμένες μέσα σε μία μικρή, λευκή αχιβάδα, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα...

Για εκείνους σπίτι δεν ήταν οι τοίχοι και τα χώματα, το "σπίτι" τους ήταν η αγκαλιά τους.

Η ιστορία της Ελένης και του Λάμπρου από το πρώτο επεισόδιο ως τώρα από την όψη της Ελένης. Κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα που ένιωθε κάθε φορά που συναντιόντουσαν.

Ένα παιδί χωρίς γονείς. Δύο γονείς χωρίς παιδί. Πόσο μετράει η αγάπη; Πόσο δύναμη έχει; Πόσα εμπόδια μπορεί να διαλύσει; Ποια μοίρα έφερε στο δρόμο της Ελένης, την Ευγενία;

Η ζωή μας αποτελείται από επιλογές. Σταυροδρόμια δίχως ταμπέλες που σου φωνάζουν "Διάλεξε". Μονοπάτια με προορισμό άγνωστο... Ένα κιόσκι σε περιμένει στο τέλος κάθε δρόμου, ίδιο ή διαφορετικό, αυτό ποτέ κανείς δεν το έμαθε.

Είναι τα εγκαίνια της Μπουάτ στη Λάρισα, όμως η Δρόσω διστάζει να πάει. Πέντε μήνες έχουν περάσει χώρια, γιατί ταράζεται τόσο στη σκέψη να τον ξαναδεί; [Canon-Divergence AU, Multi, Rated: Τ (περιγραφές ερωτικής πράξης, απρεπής γλώσσα, σκηνές βίας), Β151+]

[Άγριες Μέλισσες one-shot] Είμαστε αρχές Απρίλη του 1967, λίγους μήνες μετά τη μαύρη νύχτα του Διαφανιού. Ο Λάμπρος ξυπνάει ξαφνικά σε μια παράλληλη, άγνωστη πραγματικότητα, η οποία γίνεται παράδοξα οικεία, καθώς στο νου του εμφανίζονται σιγά σιγά "μνήμες" που δεν υπήρχαν πριν. Πασχίζοντας να ξεμπερδέψει το κουβάρι, συναντάει αγαπημένα πρόσωπα που λείπουν από τη δική του πραγματικότητα όπως τη γνώριζε μέχρι σήμερα.

Σταματησαν να κελαηδούν οι σπινοι. Μόνο σιωπή, μοναξιά, όλεθρος... Ήταν Μάιος όταν τραγούδησε τελευταία φορά, από τότε δεν τραγούδησε ποτέ ξανά. Χάθηκε η μουσική, χάθηκε και η χαρά.