"Aşk zaaftır, nefret güç." ℘ Küçüklüğünden beri yetenekli bir kumarbaz olarak yetiştirilen Adena, gizli bir görevle gittiği şehirde Kara'yı öldürdüğünü sanarak görevi tamamlar. Yıllar sonra, Adena hayatının en önemli gününü yaşarken öldürdüğünü sandığı adam, karşısına gözlerinde intikam kıvılcımları tutuşarak çıktığında işler hiç de Adena'nın istediği gibi gitmeyecektir. "Seni bir kez vurdum. Bir kez daha vuramaz mıyım sanıyorsun?" "Sen beni bir kez daha vurursun. Ama bir kez daha öldüremezsin." KARAVİDAR

Mavi gözlerim yeşil gözlerine kenetlendiğinde orada az olsa bir duygu kırıntısı görmeyi umdum ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir duygu barındırmıyordu Orman yeşili gözleri... Cehennemi andırıyordu... Beni yakmaya ant içmiş cehennemi... 19.12.2016 tarihinde yayımlandı.

•Yetişkin okurlar içindir. • Hukuk öğrencisi Vuslat Ece Tan'ın hayatı mafya örgütü lideri Devrim Ahver'e aşık olmasıyla birlikte tümüyle değişir. Düğün günlerine kadar her şey yolundadır fakat nikaha saatler kala Vuslat Ece'ye gelen gizemli telefon ona seçim yapma şansı bile sunmamıştır. Düğününden kaçmak zorunda kalan Vuslat için artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. 'Benden geriye kalan hiç kapanmayan bir yara. Yaralar kabuk bağlar sevgili. Sakın koparma izi kalır. İzler; yarayı aratır.' ••• {Kitabın tüm hakları şahsıma aittir.}

Dokuz yıl önce işlenen bir günahın bedelini ödemek; masum bir cana kalır. İntikam için çıktığı yolculukta hiç ummadığı bir şey çıkar karşısına: Hesapsızca duyulan bir aşk. Aşk her şeyin ilacı olur muydu? Yaşananları unutturur muydu? Gülüp eğlensekte, tenlerimiz defalarca kez birbirine değse de, kalplerimiz aşkla dolsa da, hatta geçmişi geride bırakmaya çalışsakta... Tek bir şey değişmeyecekti: Günün sonunda o mezarın soğukluğu, bizi hep birbirimizden uzak noktalara savuracaktı. O savrulduğumuz noktalardan, bir daha bir araya gelemeyecektik belki de... Yaptığımız hatalar büyük olacak, geri dönülemez yollara girecektik. Mesafeler büyüyecek, ortaya çıkan sırlar bizi yerle bir edecekti. Ödenen bedellerin, bir önemi kalmayacaktı. Masumlar, yandığı kadar yakacaktı. Günahkarlar, yaktığı kadar yanacaktı. Aşk her şeye rağmen yine galip gelebilecek miydi? Karan KURTOĞLU ve Asel IŞIK 13/04/2024

"Dilini, dudağından uzak tut." Diyerek gözlerini yumup yeniden araladığında yanağımı dişleyeyim derken dudağımı dişlemiştim. İstemsiz yaptığım bu harekete yutkunarak karşılık verdiğinde hipnoz olmuş gibiydim. "Yapma şu hareketi anasını satayım, yapma!" Diye hızla konuştuğunda başımın yanındaki eli çenemi kavramıştı. "Meva..." Ona ne var dercesine baktım. "Dişlerini de dilin gibi çeker misin oradan, yoksa ben başka yöntemlerle mi çekeyim?"

Babasının baskılarına, zorla evlendirilmesine dayanamayan 22 yaşında İstanbul, bu işkenceye son vermek adına düğün günü üzerinde gelinliğiyle, annesinin intihar ettiği denize gider ve kendisini hırçın dalgaların kollarına bırakır. Orada tesadüf eseri olan Rüzgar, kızın intihar ettiğini görür ve onu dalgaların koynundan çekip alır. Kim olduğunu bilmeden, tanımadan yardım eder ve evine getirip iyileşmesini bekler. Hastaneye götürüp yeniden o cellatların eline bırakmaz istemez kızı. Fakat Rüzgar kurtardığı kızın en büyük düşmanı Azat Avan'ın kızı olduğunu bilmez. Azat'ı bitirmeye yemin eden Rüzgar onun kızını kurtarmış üstelik bilmeden Azat'a daha çok yaklaşmıştır. Ve daha çoğu, İstanbul'un kendisinin kurduğu intikam oyunu yüzünden zorla evlendirildiğini bilmeyen Rüzgar, bu gerçeği öğrendiğinde İstanbul'a bunu nasıl açıklayacak? Rüzgar, İstanbul'un aslında en büyük düşmanının kızı olduğunu öğrendiği zaman ne yapacak?İntikamını hiçbir suçu olmayan kızdan mı alacak? Peki ya kalbi? Kalbine söz geçirmeği becerek mi bu iki genç? İki seçenek sunulacak onlara; aşk mı, intikam mı? Birini seçerken diğerini öldürmüş olacaklar. Aşkı seçerlerse eğer, intikamı toprağa gömecekler. Rüzgar bunu yapacak mı?İstanbul bunu yaptıracak kadar güçlü olacak mı? İstanbul'un Karanlık sokaklarında buluşan iki yabancı ve iki yaralı insan'ın hikayesi... Karanlıkların da aydınlanma hakkı var; yaralıların iyileşme hakkı olduğu gibi... Karanlık'larımızı birlikte aydınlatalım mı? ~"Karanlık İstanbul" ismi ile yayınlanan ilk kitaptır. Tüm hakları tarafımdan korunuluyor. Her hangi bir çalınma olayı olduğunda gerekli işlemler başlatılacaktır ~Yayın tarihi: 18.03.2023

'Sik kadar çocuktum bunu gördüğümde. Sevişmenin ne demek olduğunu bir ihanette öğrendim ben Alin.' Hıçkırıklarıma engel olamazken bitsin diye dualar ediyordum. 'Neyse seni daha fazla parçalamak istemiyorum, sonra babam bir gün görevden döndü ve annem ona bunu anlattı.' Gözleri çok ruhsuz bakıyordu, hiç mi acımıyordu içi? Elimi yanağına kaldırmaya çalışırken diğer eliyle bileğimi tutarak bana engel oldu. 'Babam arkasını döndü ve gitti. Ne bağırma, ne çağırma. Hiçbir şey, Alin.' Alnını alnıma yaslayarak fısıldamaya devam etti. 'Koca bir hiçlik kız çocuğu. Birini nasıl öldürürsün biliyor musun? Ne yaparsa, nasıl isyan ederse etsin ona kayıtsız kalmak.' Kaşları çatılırken alnını alnımdan kopardı ama mesafemizi açmadı. 'Babam annemi öldürdü, kayıtsızlığıyla.' Sınırların olmadığı, hurdahaş bir hikayeydi bu.

"Cennetten kovulan her melek, şeytandan medet umar." Adı Lâin Safderun, attığı her adımda hem korku hem de savaş var. Annesinin onu küçük yaşta terk etmesinin ardından alkolik ve kumarbaz babasıyla küçük evinde hayatını idame ettirmeye çalışan biriydi. Bir sabah aldığı telefonla, gittiği kumarhanede babasının artık yalnızca kartlarla değil; kurşunlarla kumar oynadığına şahit oldu ve babasının borcunu kendi boynuna bir idam ipi gibi geçirdi. Karanlığın içine şarampole yuvarlanan bir araba gibi hazırlıksız, yaralar ve eziklerle girdi. Tan Rayiha'ya kendi ruhundaki tedavi edilemeyecek eziklerle âşık oldu, onun bu karanlığın sahibi olduğunu, borçlu olduğu kişi olduğunu bilerek yaptı bunu. Karanlıkta onun geçmişine dair parçaları ararken, bulduğu parçaların kendi hayatına ait olduğunu fark edemedi. Karanlıkların üzerine güneş doğunca, kıyamet kopunca, gerçek şeytanları gördü. "Sana güvenmiştim," derken, sesim kırgındı. Sadece kırgındım ona. "Asıl şeytan senmişsin." 2018.

Gerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan yumrular eklenmiş, az önce kurduğu cümleler beynimin içerisinde doğru teraziyi bulmak ister gibi etrafa saçıldığındaysa göğüs uçlarımda hissettiğim karıncalanma ile dudaklarımdan dökülen inlemeye lanet okudum. Alnından dökülen küçücük sıcak ter damlacıklarından bir tanesi yönünü çıplak göğsüme doğrultunca, dudağında kendine yer bulan gülümsemeyle beraber kısa bir nefes aldı ve dişleri arasından sızan hırıltılarlada birkaç küfür savurdu. Göğsüme damlayan mürekkebi dili ile yoka indirip derin bir nefes aldığında boğuk kelimeleri bir bir akıttı "Bir kez daha beni kendinle tehdit etmeye kalkarsan yaşayacaklarını hayal gücünün sınırlarına bırakıyorum. Daha öncede dediğim gibi izle ve gör" ARAL ERGE bu ismi hafızanıza iyi kazıyın çünkü çok duyacaksınız... (Nott= Fazlası ile +18 sahne bulunduruyor!) Instagram: aynur7_a

"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu. Arkası dönük olan Melih, bir hışımla bana döndü ve "Ne dedin tekrarlasana" dedi. Sağ dudağı yukarıya doğru kıvrılmış, ela gözlerinde küçümseyici bir bakış vardı. "Senin derdin ne?dedim." dişlerimin arasından. aslında avaz avaz bağırmak istiyordum, ama sadece sinirden dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kaldım. " Ben senin kölen değilim... Bana emirler yağdırıp durma. " Oldukça öfkeliydim ve ağzımdan çıkanı kulaklarımın duymasını isteyecek hiç değildim. Melih, hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi kapattı. "Ahu, hep unutuyorsun... Ben sana istediğim gibi davranırım." Ela gözleri, en koyu rengini almış tehlikeliyim diye bas bas bağırıyordu. "Davranamazsın" dedim. Cılız ve kısık bir sesle, cevap vermedi. Gözleriyle, gözlerimi işgal etmeye devam etti. Arkasını dönüp çıkışa doğru ilerledi. Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle; "ASLA SENİN İÇİN GÜLMEYECEĞİM! YÜZÜMDE ASLA SANA AİT BİR GÜLÜMSEME OLMAYACAK!" diyerek haykırdım.Melih, olduğu yerde bir süre durdu. Bir anda bana dönüp, ateş saçan ela gözlerini, kahve gözlerime dikti. "Ben, bencil bir adamım Ahu. Benim için asla gülmeyecek bir kadının... Gözyaşlarını bile istiyorum." Ölüm kokan bir ses tonuyla "GÖZYAŞLARI BİLE SADECE BANA AİT OLSUN İSTİYORUM."