"kanka duydun mu mahalleye yeni biri taşınyormuş hemde sizin karşıda ki boş olan binaya" "Kanka ne yapalım taşınırsa taşınsın sen şu biyoloji notlarını bana versene"... "Bu kız deli olmalı " dedi ve keyifle güldü genç adam gerçekten bu hareketlerini izlerken niye bu kadar keyif alıyordu ki altı üstü bir kızdı ama kendine söz geçiremiyordu... genç kız ise tamamen kendini müzik ritimine kaptırmış dünya umrunda değildi peki bu ikili olursa nasıl mı olurdu ee o zaman hep birlikte okuyup görelim ... (Camdaki kuşum adında ilk kitaptır çalınması durumunda yasal yollara baş vurulucaktır)

"evlenmiycen ben kimseyle baba kendine gel" babam bana sert bir şekilde tokat atmıştı ağzıma gelen kan tadıyla dudağımın kanadığını anladım ****** "laaan bana yasımı bile tuturmadılar lan sevdiğimi toprağa vereli daha 6 ay oldu daha ciğerimi sökeli 6 ay oldu şimdi gelmiş diyorlar ki tekrar evlenceksin ben nasıl Ece'den başkasıyla olayım ha nasıl olayım " dedi genç adam ağlaması şiddetlenirken o da haklıydı kim sevdiğini üstüne başkasıyla olmak isterdi ki üstelik acısı bu kadar tazeyken hayla kanıyorken peki yaa genç kız babası yüzünden bilmediği tanımadığı bir adama gelin üstelik adamın yaraları bu kadar ağır ve tazayken ya birbirlerini yakacaklardı ya da yaralarını saracaklardı peki onlar ne yapacaktı??? (Peçeli yarim adında ilk kitaptır kitabın çalınması durumunda yasal işlemlere başvurlcaktır)

O, hayallerinden acımazsızsa koparıp alınmış bir kızdı. Hayatına dair kurduğu güzel hayalleri varken, elbette bir berdele kurban gideceğini bilmiyordu. Omuzlarındaki en ağır yük dersleri iken, üzerine giydirilmiş olan gelinliğe öyle yabancıydı ki.. Üniversite hayalini kurarken, yüreği kinden, nefretten taşlaşmış olan bir adamın karısı olacağını nereden bilebilirdi? Henüz içinde büyütemediği masum, küçük bir kız çocuğu varken, o adamın nasıl karısı olacaktı? Yüreği buz kaplamış bu adama nasıl dokunacaktı Hesna? Önünde iki yol vardı Hesna'nın. Ya berdele boyun eğdiği gibi Cihan ağanın taş kalbine de boyun eğecekti. Ya da.. O kalbe öyle bir dokunacaktı ki, Cihan'ın hiç gün yüzüne çıkmamış duygularını açığa çıkaracak ve gönlünde taht kuracaktı. Ya ömrünü bu adama heba edecek ya da bir ömür gönlüne yerleşecekti.. Hesna bu kadar güçlü müydü peki? Ferfecir isimli hikayemin ikinci kitabıdır. İlk kitaptan bağımsız okunmaması tercih olunur. Başlangıç Tarihi : 15.06.2019 Bitiş Tarihi : 15.06.2020 Kapak Tasarım: miihribanbb

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan