Hayaller Zümrüdü Anka kuşunun rengarenk tüyler ile bezeli kuyruğuna tutunup, Kaf Dağı ardına uçmak gibiydi bazen. Benimde hayallerim vardı, en toz pembesinden... Anaokulu öğretmeni olmak istemiştim ben hep. Onlarca çocuğun annesinden sonra annesi olmak, onların yüzlerindeki tebessümlerine sebep olmak istemiştim. Derler ki, kul yazar, kader gülermiş... Onlarca çocuğa anne olmak isterken, bir çocuğun annesi oluvermiştim ansızın... Âh... Bir de O vardı elbette... On beşinci yaşımın yürek sızısı... Ben ömrümün her deminde ona mısra mısra hecelerken sevdamı, bir gün karşıma çıkacağını nereden bilebilirdim? Şimdi üzerimde gönlümün tek sahibi olan adama giydiğim gelinlik, kucağımda ise emanetim, kızım, Zeynep'im vardı... Ben Nevâl ... Zeynep'in annesi.. Bâyezid Çalaphan'ın karısıydım artık... Nevâl & Bâyezid ❤️ Müsemma severleri mutlaka bekleriz ❤️ ✨ Muâşaka Serisi 4. Kitap ✨

"Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim... asker #1 26.09.2019 macera #1 27.10.2019 romantik #1 08.11.2019 bordobereli #1 12.11.2019 veteriner #1 25.01.2020 özelkuvvetler #1 25.01.2020 aksiyon #1 27.01.2020 romantizm #1 03.02.2020 sevgi #1 25.02.2020 Genç kız edebiyatı #1 23.03.2020 mizah #1 28.03.2020 komedi #1 17.01.2021 Genelkurgu #1 09.03.2021 baytar #1 31. 05.2021 (Not: Bu kitapta yazdığım her şey tamamen benim hayal ürünümdür. Lütfen gerçeklerle bağdaştırmayınız.)

|Gerçek Yaşanan Bir Hikayeden Esinlenilmiştir.| Sonbaharın usulca şehirden uzaklaştığı bir akşamüstü. Son demini döken yapraklar. Bulutların ağlamaya hazırlandığı dakikalar. Güneşin, bir daha kızın yüreğine açmayacağına and içeceği lahzalar. Karanlığın bir ruha sıkı sıkıya meyledeceği yıllar.. Bir an, bir lahza ve kayboluş. Kadının yüreğinin diri diri gömüldüğü o an. Küçüğünün, üşüyen avuçlarının topraklar buluştuğunu gördüğü o an. Ruhundan firar eden hıçkırıklar. Kalbinden akan oluk oluk kanlar. Nefesinin bir ipte salındığını hissettiği dakikalar. Ve onun, hep bir adım ardında bekleyen bir adam. Elinde kalemiyle, yüreğine nakış nakış şifa işlemeyi bekleyen bir adam. Bir adam, bir kalem ve bir şiir. Bir ölüm, binbir diriliş. Bir toprak, bir filiz. Bir hikaye, iki yürek. Bir ayrılık, binbir vuslat. Kapa gözlerini. Arala yüreğinin ıssız kapılarını. Ve bekle. Işığın, merhametin ve şiirin ruhuna hakim olacağı anı bekle..

Çocukluğumdan beri doktor olmanın hayallerini kurdum. Bir de Çalıkuşu'ndaki Feride gibi uzak diyarlara gitmeyi. O öğretmen olarak gitti ben ise doktor oldum ve ninemin bana yadigar bıraktığı mavi bavul ile çıktım yollara. İnsan hayatı boyunca attığı her adımı yeni bir umut ile atardı. Daha iyisi, daha güzeli için uzun yolculuklara çıkardı. Her zaman güzelliklerle karşılaşamazdı elbet. Ama denemekten vazgeçmezdi, insanı insan yapan en önemli özelliği de buydu. Ben de çocukluğumdan beri taşıdığım umutlarla yeni bir yola çıktım. Evimi, ailemi, tanıdığım her şeyi arkamda bırakıp beni büyüteceğine inandığım bir hayata adım attım. Güzel günler bizi bekler diye umut ederek.

"Yalan söyledin bana." dedim elimin tersiyle gözümden akan yaşı silerek. Gözlerini kaçırdı, sert bir soluk aldı tüm havayı içine çekmek istercesine. Ona doğru yaklaşıp elimle sertçe göğsüne vurdum. "Söylesene! Ben vurdum desene!" Bir darbe daha indireceğim sırada bileğimi tuttu ve gözlerimin içine baktı. "Evet, ben vurdum." dedi kalbimi deşmek için çabalarken. Duygusuz sesi fısıltılı bir şekilde ulaştı kulaklarıma. Daha sonra bir adım yaklaştı. "Ama vurduğum şey senin kalbindi. Ben sana o silahı verdim, tetiği çekmek yerine benim seni yaralayışımı izledin." "Bunun suçlusu ben değildim..." diye mırıldandım çaresizce. Kafasını salladı. "Suçlu sadece bendim, bana güvenmekte en büyük hatayı yapan da sendin." Kapak Tasarımı: @merdumgirizbri

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

Gözlerime kapkara bir sis indi. Ayak uçlarıma gelen okla irkilirken, hemen okun bir adım gerisinde bir çift ayak belirdi. Gözlerim, tedirgin bir şekilde ayakların sahibine baktı. Sis kalktı, gökyüzü mutlu bir ezgi gibi parıldadı. Ta ki onun gözlerine bakana kadar. Kartal gözlerinin içindeki siyahlıktaki nefreti görünce, ağzımdan şu cümleler döküldü. "Nedir bu gözlerindeki, gecenin öfkesi? Nedir bu ellerindeki, ateş güvercinleri? Nedir bu yüreğindeki. turuncu lavlar?" Biden önüme bembeyaz bir sis indi. Onu göremeyince, telaşlanan yüreğim: "Neredesin?" diye haykırdı. Derinlerden bir ses yükseldi: "Bekle, beni Hümeyra! Bekle beni!" _kitap tasarımı bana ait_ •2022

Umutlar maviydi; gökyüzü gibi uçsuz, bucaksız... Ve gökyüzü, elimizi uzattığımızda dokunabileceğimiz bir yer değildi. ... Cemiyetin en güzel kızıydı Ada. İnsanlar, onu hem kıskanır, hem de ona imrenirdi. Zengindi, cemiyetin en yakışıklısıyla sevgiliydi. Her gün, istediği gibi eğleniyordu. Mutluydu. Seviliyordu. Hayat ona güzeldi. ...ve bir gün bütün bunlardan vazgeçti. Onun hikayesi de bundan sonra başladı. Önce Dicle diye seslenildi ona. Sonra o, kendince Rumeysa oldu ama arada Ada'nın da sesini duyuyordu. ... Bir beden kaç farklı ismi taşıyabilirdi? Geçmişin gizemleri, adım adım çözülürken, hangi isim ona kalacaktı? Hangi isim, hangi hayat ona aitti? ... İslami Yaşantılar Serisi'nin ikinci öyküsü olup, serinin diğer kitaplarıyla hiçbir bağlantısı yoktur.

"Ve sen gittin, ve dağ çöktü" İlk yayım 11 A r a l ı k 2021 Bitiş 14 A r a l ı k 2021 Sağ ayağınla, bu dünyayı ürkütmeden içeri gir. Zehra uyuyor, İhsan uyanıyor. Sona ve sonsuzluğa-

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.