"Λες ψέματα!" ουρλιαζω στα μούτρα του "Σταμάτα να φωνάζεις δεν κερδίζεις τίποτα" απανταει χαλαρα "Σταματήσε με" προκαλώ και έρχεται μπροστά μου Πιέζει τα χείλια του στα δικά μου και νιώθω το σώμα μου να ηρεμει ___________ Book series order: 1) My anarchy (rewriting rn) 2) Enemies love ✓ 3) I didn't forget ✓ 4) My anarchy girl ✓ *Do not copy

Πρώτο βιβλίο: "Τα πάντα μου, εσύ". Η ζωή του Κόλιν και της Σίντνεϊ εξελίσσεται όπως πραγματικά την ονειρεύονταν. Μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους δεν αναγκάστηκαν να κάνουν μετά την ένωση της οικογένειας. Η Σίντνεϊ κάνει την εξυπηρέτηση στη κόρη μιας φίλης, να τη βοηθήσει ο Κόλιν με τα μαθήματα του σχολείου. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που τους επισκέφθηκε ο ανιψιός του Κόλιν από τη Γερμανία. Άριστος φοιτητής Φυσικής, με καλπάζουσα φαντασία. Η ιστορία του Κόλιν και της Σίντνεϊ επαναλαμβάνεται ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται.. 17/05/18: #2 in greek.

<"Τι έπαθες?" Ρώτησε αφού γύρισε για να με κοιτάξει. "Ποντίκι..." Ψέλλισα τρομακρατημένη και έδειξα το μέρος που ήταν. Εκείνος μόλις με άκουσε άφησε μια ανάσα ανακούφισης και έπειτα άρχισε να χαχανίζει. "Στην εξοχή είμαστε! Λογικό είναι να έχει ποντίκια!" Είπε διασκεδάζοντας την κατάσταση. "Τι εννοείς?Δεν είναι μόνο ένα?" Ρώτησα γουρλώνοντας τα μάτια μου. "Δεν το νομίζω." Απάντησε χωρίς να σταματήσει να χαχανίζει. "Μην φοβάσαι. Δεν πρόκειται να σε σκοτώσουν!" Συνέχισε και τον κοίταξα δολοφονικά. "Δεν τα φοβάμαι! Απλώς τα συχαίνομαι!" Είπα ενώ με κοιτούσε στα μάτια με ένα στραβό χαμόγελο στα ροζουλί χείλι του και έπειτα μίλησε. "Ποντικάκι!" > Η περίληψη είναι στο πρώτο κεφάλαιο Ελπίζω να σας αρέσει!!! *Είναι η δεύτερη ιστορία που γράφω* Started-> 3/7/18

"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η κοπέλα που είχαν μιλήσει αλλά ένα αγόρι ονόματι Πάνος. Ο Πάνος είναι το κακό αγόρι. Καπνίζει, πίνει, ξενυχτάει και πηδάει ότι θηλυκό κινείται. Εχει ένα σκοτεινό παρελθόν το οποίο γνωρίζει μόνο ο ίδιος και η παρέα του και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Όλοι τον θεωρούν καφρο, δεν ξέρουν τι έχει περάσει και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν. Δεν ξέρουν πόσο δύσκολα πέρασε, πόσο πόνο έζησε. Απλά τον έκριναν. Τι θα γίνει όταν η Νεφέλη θελήσει να μάθει περισσότερα για αυτόν και το παρελθόν του που προσπαθει τόσο πολύ να θάψει; __ Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλο βιβλίο (πχ χαρακτήρες, ονόματα, καταστάσεις) είναι εντελώς συμπτωματική και όχι αντιγραφή. Το βιβλίο περιέχει υβριστικό και μερικές φορές ακατάλληλο περιεχόμενο (θα επισημαίνετε πιο πριν) Μην αντιγράψετε!

Ήρθαμε λοιπόν στο μέρος 2ο του βιβλίου... Πάμε ένα μικρό ΣΠΟΙΛ... Πάω να μπω μέσα στην αίθουσα του γυμναστηρίου και νιώθω σε δευτέρολεπτα, όλο το σώμα μου είναι βρεγμένο με νερό... Γυρνάω και βλέπω τον Lucas να γελάει, τον κοιτάω θυμωμένα.. Εκείνη την στιγμή μπροστά μου ήταν το αλεύρι που βάζουν οι αθλητές στα χέρια του.. Το περνώ στα χέρια μου, το ανοίγω και το Ρίχνω πανω του... Χαμογελάω με ευχαρίστηση και τον κοιτάω , ενώ αυτός έχει μείνει παγάκι ενώ δεν το περιμένε... " ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ?!" " ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΕΊΔΕΣ " " ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ " " ΕΛΑ ΤΟΛΜΑ ΡΕ! ΤΙ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΣΕ ΦΟΒΆΜΑΙ?!" Του απαντάω προκαλώντας τον... Ο Peter ερχετε μαζί με την Mia , μας κοιτάνε και γελάνε... Εγώ μαζί με τον Lucas τους Ρίχνουμε και δολοφονική μάτια και σταματάνε... " Αμάν ρε παιδιά, 1 μετά γαμωτο, 1 χωρίς να τσακωθειτε" Λέει η Mia Και μας κοιτάει " Συγνωμη αλλά αυτή την φορά δεν έκανα κάτι αυτός το άρχισε!! " Λέω κι ο Lucas με κοιτάει δολοφονικά " Δεν θα είχα κάνει τίποτα αν δεν είχες ρίξει το χαρτί στην κυρία που έλεγε πάνω το όνομα μου και που την είχες πει πουτανα " Αχχχ αυτό ήταν ότι καλύτερο...

Η ιστορία έχει να κάνει με το εξής πάμε και ένα παράδειγμα Μπαίνω μέσα στο σχολείο μόλις με βλέπει αρχίζει να μου μιλάει, τον προσπερνάω αγνοώντας τον, όμως ούτε σήμερα δεν ήταν η τυχερή μου μέρα.... Με σταματάει καθώς αρπάζει το χέρι μου με δύναμη και με γυρίζει για να τον κοιτάξω. Ο πόνος στο πρόσωπο μου έκανε την μορφή του... "Τι έγινε Emma μας έφυγε η μιλιά σαυριτσα;" Δεν τον κοιτάω , το κεφάλι μου είν' σκημενο προς τα κάτω για μια ακόμη φορά... "Όταν μιλάω θα με κοιτάς!" Φωνάζει και μου σηκώνει το κεφάλι για να τον κοιτάξω.. Τον κοιτάω αλλά δεν τον κοιτάω με αθώο βλέμμα αλλά με θυμωμένο βλέμμα... " Ωωω μωρε η Emma θύμωσε παιδιά! " " Άσε με επιτέλους ήσυχη" Τον κοιτάω και τραβάω το χέρι μου από το κράτημα του και φεύγω Με κοιτάει χωρίς να περιμενει αυτό που έκανα μαζί και όλα τα παιδιά που ήταν γύρω μας.. 🥇 #Player - 10/11/20 🥇 #Shygirl - 05/05/20 🥈 #BadBoy - 05/10/20