Gözleri benim mavi harelerime tutundu, "Neden, her cümlenin sonuna o kelimeyi getirmek zorundasın?" Kaşlarımı çatıp, "Neyi?" Tek nefeste, "Abiyi?"dedi. "Nasıl, anlamadım?" "Şöyle olsun Cem abi, böyle olur Cem abi, nasılsın Cem abi.Abi de abi. O kelimeyi kullanmayı kessen mi diyorum artık Eylül?" 🥀 'Klasik bir mahalle kurgusu.' Bu bebek benim ilk kalp ağrım...

Deli Komutan ve asi kızımız Elif'in dolu dizgin hikayesini okumaya hazır mısınız? Bence hazırsınız. *** +18 içerikler mevcuttur istemeyenler atlayarak okuyabilecekler. Wattpad'deki "Deli Komutan" isimli ilk hikayedir.

Kar taneleri genç adamın boynunu sıvazladı. Tüm ayaz gökyüzünün soğuk esintisiyle kavisli çenesine sinmiş gibi irkildi. "Çalı bile itmiyor kendine sığınan kuşu. Rüzgar değse düşecek gibisin, herkes iki dağı aşabilirsin zannediyor!" Ne denli kırdığının dahi farkında olmadan tüm selleri üzerime savuruyordu. Ruhu karamsar bir rüzgarda çöllerde savrulmuş gibi dokundu. "Ben sadece seni görmek..." Tam cümlemi bitireceğim sırada öfkesi yüzünde daha fazla hissedilmeye başladı. "Bana bak, Liva!" Tam karşımda dikilmiş buz mavisi gözlerini irislerime saptamıştı. "Sen ve ben diye bir şey yok!" durdu ve gözlerindeki irisleri koyu gölgelerinde kayboldu. ... "Herakleitos der ki! Karakter insanın kaderidir!" Ardından bana döndü. "Sezgi, aklın tekeridir! Bazen kadınlar sezgilerinde fazla duygusal davranabilir!" Söyledikleriyle bakışlarım koyu irislerine dokundu. "Sevgi affetmez! Sevgi yıpratır." diyebildim. ... "Vuslat" gözüyle bakarsan "Yâr" "Hasret" gözüyle bakarsan "Yara" ...

Üzerime doğru yürümeye devam etti. Gelip tam karşımda durdu. Gözünü kırpmadan yüzümü inceliyordu. Gözlerini gözlerime dikti. Soru dolu bakışlarla yüzüne bakıyordum. Ona inat bende gözlerimi kaçırmadım. Geri durmadım. "Benim" dedi. "Anlamadım?" dedim. Ve bir az geriye çekildim. "Kim bu Arhan ağa dedin ya? Benim. Arhan Karadağlı" TAMAMLANDI

❥ 𝐞𝐧𝐞𝐦𝐢𝐞𝐬 𝐭𝐨 𝐥𝐨𝐯𝐞𝐫𝐬 | 𝐦𝐚𝐟𝐢𝐚 | 𝐝𝐚𝐫𝐤 𝐫𝐨𝐦𝐚𝐧𝐜𝐞 „Wieso tötest du mich nicht? Du musst nur den Abzug drücken." Die Waffe immer noch auf sein Gesicht gerichtet, wanderte mein Finger zum Abzug. Ich versuchte abzudrücken, ich wollte es. Ich musste, es stand zu viel auf dem Spiel. Doch ich konnte nicht. Meine Schultern sanken, die Waffe tat es ihnen gleich. Ein wissendes, provozierendes Grinsen erschien auf seinem Gesicht. „Ich wusste es. Armes kleines Ding. Du kannst es wohl doch nicht. Sieh es ein ich bin besser als du. Du hattest genug Chancen mich zu töten. Und trotzdem hast du es nicht geschafft." Ich sank auf die Knie. Er hatte Recht. Meine Liebe zu ihm wurde zum Verhängnis. „Dann töte mich." Das war es was er die ganze Zeit gewollt hatte. Es war nur eine Frage der Zeit gewesen bis einer von uns den anderen getötet hätte. Das war ja auch meine Aufgabe. Unsere Aufgabe. Sein Siegessicheres Grinsen verschwand von seinem Gesicht. Es war als hätte er erst jetzt realisiert, dass es seine Aufgabe war, mich zu töten, sollte ich versagen und er somit gewinnen. ---------------------- „Ich wünschte ich könnte dich hassen." Fuchsia und November. Die beiden einzigen Nachkommen ihrer Familien. Ihr Leben lang erzogen den anderen zu hassen. Beide sollen für ihre Familie kämpfen und den Nachfolger der anderen Familie töten. Wer hätte nicht gedacht, dass auch dieses Mal, die Liebe ihre Pläne durchkreuzen würde und alles zunichte machen würde, was zuvor so einfach und unkompliziert erschienen war. Die beiden stehen vor der gleichen Entscheidung. Lieben und den Tod erwarten, oder töten, und Ehre, Reichtum, Ansicht aber vor allem eine Zukunft erlangen. Nicht einmal sie selber wissen wie sie sich entscheiden sollen. ---- Angefangen: August/September 2021 Beendet: 2/04/23 Überarbeitet: 10/4/23 - 15/5/23

Hiçbir şey, güzel bir kitabı bitirdikten sonra içinde oluşan boşluk kadar derin olamaz. Bu kitabı bitirdikten sonra o boşluğu yaşayacağına emin olabilirsin. Son bölüme geldiğinde, seni bu paragrafta bekliyor olacağım. ✴ Siz hiç kocanızın günlüğüne sızıp başkasına olan aşkını okudunuz mu? Bir adam çıka-geldi ve bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı... "Çok önceden bir söz duymuştum; gardiyana aşıkken özgürlüğü sevemezsin." Dedi ve ardından ekledi. "Şimdi özgür bir çağ kimin umurunda, üstelik ben gardiyana aşıkken..." ✴ Yayınlama Tarihi: 06.06.2019

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok sevdiğiniz birinin cinayet dosyasında görev alabilir miydiniz? 🔪🚨⚰️ "Kalbimi Emre'nin yanında bırakmıştım çıkarken. Ölmemiş olmamız yaşadığımızın bir göstergesi midir? Ölmek için illa gömülmek mi gerekirdi? Öyleyse ben Emre'nin kalbine gömülmüştüm. Emresiz sonsuzluğa kucak açmıştım. Yaşadıkları değil, yaşayamadığı ukdeleri bitirir insanı. Emre'li geçmişim değil, Emresiz geleceğim kahrediyor beni. Böyle de yok olup gideceğim..."

İmkansız bir aşkın hikayesi..

Bu kitap; sevmeyi bilenlere, aşkı yüreğinde taşıyabilenlere, elini taşın altına koyabilenlere... Bu kitap; aşk için gerektiğinde yanabilme ihtimalini göze alabilenlere, yüreğinde umudunu hep taze tutabilenlere, vazgeçmeyi zihninde yok edebilenlere... Bu kitap; sevda için kendinden bir şeyler verebilenlere, fedakarlığı iyi bilenlere, gözünü kırpmadan ortaya yüreğini koyabilenlere... Sen! Eğer ki bu fedakarlıkları göze alacak bir yüreğe sahip değilsen, kitabı usulca kapat ve okumaktan vazgeç. Çünkü bu kitap, mücadele etmeyi bilenler için yazıldı. Eğer ki bu güne kadar mücadele etmek istemiş lakin ne yapacağını bilememiş biriyseniz ve umudunuz olmasına rağmen bir şeylere cesaret edememişseniz, bu kitap sizin için de yazıldı. Fedakar olmayan yürekler, aşkın ne olduğunu bilemezler. Bencil yüreklerdir onlar. Elini taşın altına koymak yerine, ilişkide güçlü ele sahip olmak isterler. Bunu aşk sanırlar ve gerçek aşkı katlederler. Aşka ihanet ederler o aşk katilleri.