Diğer kitap düzenlenmiş hali:)

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

"Ve hayat yine iki zıt karakteri birbirine bağladı." # Sokak lambasının aydınlattığı ışıktan gördüğüm kadarıyla buz mavileri duygusuz bir şekilde bakıyordu gözlerime. Bu kadar sakin kalmasından,hiçbirşey olmamış gibi davranmasından nefret ediyordum. Üç adımda aramızdaki mesafeyi kapatıp tüm gücümle omzuna yumruk attım.Yerinden bile kıpırdamamıştı aksine benim yumruk attığım elim sızlıyordu acıdan. "Ben senin gözlerinin en derinliklerindeki sevdada kaybolduğumu zannederken meğer koca bir yalanın içinde kaybolmuşum." Elimin acısını umursamadan bir yumruk daha attım. Bir daha...Bir daha... Bir daha... Ne sözlerim etki ediyordu ona ne de vuruşlarım. Yumruk yaptığım ellerimi tutup kendine çekti beni, sımsıkı sarıldı bana bir daha bırakmayacakmış gibi.Çırpınmalarım boşunaydı.Biliyordum daha çok canımı yakacaktı bu adam.Daha çok kez yarı yolda bırakacaktı beni.Gözlerimden akan yaşlardan önümü göremiyordum.Bana sarıldığı kollarını tutup kendi bedenimden uzaklaştırdım.Bir iki adım geri atıp soluk kahvelerimi sevdiğim adama çevirdim. "İnsan en çok ne zaman canı yanar, pişman olur biliyor musun Yağız?!" kısık çıkan sesime lanet ederek derin bir nefes alıp sözlerime devam ettim. "Senin yarım bıraktığını başkası tamamladığında."Yüzüme acı dolu bir gülümseme kondurup karşımda pişmanlık dolu gözlerle bana bakan adama son defa bakıp arkamı döndüm. "Daima yarım bırakılman dileğiyle.!" Sesim bu sefer istediğim gibi çıkmıştı.Soğuk ve net... Arkamda bir enkaz bıraktığımı varsayarak hızlı adımlarla gözyaşlarım eşliğinde sokağı terkettim. ## Meyran mahallesi acı bir sevdayı daha en derinliklerine gömecek miydi? Yoksa bu sevda karşılık bulup herkesin diline destan mı olacaktı? # 27 Haziran Cumartesi 39➡Mahalle(1,06 bin hikaye arasından)

Bir mafyanın aşık olduğu kadın.

Onunla da olmuyorda onsuz da diye düşündüm bir an. Gözlerim etrafta kısa bir tur attı. Mekandaki çoğu kızın gözleri onun üstündeydi. Titreyen kirpiklerimle ona baktım bu sefer,o ise bana bakıyordu. Ve ben bu adamla ne yapacağımı bilmiyordum. Bu sıkışan kalbimle ne yapacağımı bilmiyordum. Kapıldığım rüzgarın beni savurmasına izin mi verecektim yoksa tüm duyguları kalbime mi gömecektim?

Ellerini göğsünün üzerinde bağlamış,sessizce bavulumu hazırlamamı izliyordu.Acı çekiyordum,hemde daha önce hiç çekmediğim kadar. "Eminmisin?"diye sordu. O ana kadar bütün serin kanlılığımla gözyaşlarımı tutmuş,bir damla gözyaşı akıtmamıştım.Ama bu soru,tamamen dağıtmıştı beni.Kirpiklerimi kırpmadan dökülüyordu yaşlar. Kendimi engelleyemiyordum.Yanına yaklaşıp burnunun dibine kadar girdim.Gözlerinin içine bakarak,"Şimdi neden bunu soruyorsun?Sen beni istemiyorsun ki!"dedim. Gözlerini kapattı."Beni hiç kalbine sordun mu?"diye cevap verdi ve gözlerini açtı. "Kalbime sormama gerek yok,aklımı kullanabiliyorum."dedim ve bavulumu alıp kapıya yöneldim. Tam yanından geçerken, "Bu kapıdan çıkarsan,bir daha geri dönemezsin."dedi. Olduğum yerde durdum, birkaç saniye bekledim,yüzüne bile bakmadan "ELVEDA"deyip dışarıya çıktım.

Seyoz mahallesi herkezin iç içe olduğu, dedikoducu teyzelerin, bakkal amcanın, küçük çocukların mahallede koşuşturmacaları olduğu mahalle. Ömürlük dostluklar, samimi arkadaşlıklar, tabiki baş belası abilerimiz ve en önemlisi hayatlarını adıyacakları aşklar bekliyordu onları bu mahalle. Çocukluktan beri arkadaş olan 4 kız ve 4 erkeğin dostluğu..... Bir masalın sonu asla kötü bitmez Başlama tarihi #23 Kasım 2019# YAZIM YANLIŞLARI OLA BİLİR ARALARDA. BUNUN İÇİN ÖZÜR DİLERİM! KÜFÜR İÇERİKLİDİR!

Annem o adamla evlenmemeliydi bu annemin hatasıydı ama bunun cezasını niye ben çekmek zorundayım ?

🔞+18 içerik bulunmaktadır🔞 Büyük adımlarla yanıma gelip ellerini yanaklarıma koydu. Endişe ve mutluluk barındıran gözlerinin altı günlerdir uykusuz olduğunu ele veriyordu. "Dora iyi misin? Çok korktum." Dedi yüzümü hasar tespiti yaparcasına incelerken. "İyiyim." Dedim. "Çok korktum Dora..." Sesi acı çeker gibiydi. "İyiyim merak etme." "Allah belamı versin çok korktum." "Çağın, iyiyim dedim ya." "Çok fena korktum başına bir şey geldi diye." Sabır dilenircesine bir nefes aldım. "Çağın iyiyim diyorum ya. Sağır mısı-" Lafımın kesilmesi küçüklüğümden beri sinirimi bozan bir olay olmuştu. Ben konuşuyorsam karşımdakiler sırasını beklemeliydi çünkü diyalog bu şekilde kurulurdu. Ama ilk kez lafımın kesilmesini sorun etmedim. Dudaklarımın üstünde hissettiğim dudaklar sinir olmama izin vermedi çünkü. . . Keyifli okumalar... Başlangıç: 27 Nisan 2021

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020