Ben yezda. Yine olduğu gibi bir çıkmazın içindeydim. Beni kimse sevmedi. Hiç kimse görmedi. O dışında. Abim.. Abim gittiğinde ben 12 yaşındaydım. Şimdi ise 24 yaşında. Zaman geçti. Abim gitti ve ben kaldım. Şuan dört duvar arasında sıkışıp kalmıştım. Kaçamıyor, her gece deliriyordum. Abimin ruhu peşimi bırakmıyor ve her gece yanıma uğruyordu. Ben yezda, size şunu söyleyebilirim ki bir deli ile konuştuğunuzu bilmenizi isterim. Delirmek kolay değildir. Bende çok çabuk delirmedim. Birçok insan yanıma geliyordu. Kimisi kolumdaki saçma sapan serumu yeniliyordu. Kimisi benim durumuma bakıyordu. Bense hiç birini umursamıyordum. Umursamak istemiyordum. Daha öncede dediğim gibi "Umursamak için önce umursanmak gerekir." Yine diyorum. Her zamanda diyeceğim. Acı çekerek büyümüştük biz. Acı çekmeye devam etmiştik ama hepsi geride kalmıştı. Acı bizi biz yapmış, bu günlere getirmişti. Biliyorum sizde çok acı çektiniz. Ama o acılar sizide iyi günlerinize getirdi. Belki de daha gelmediniz ama inanın en kısa zamanda sizde geleceksiniz. Ben yezda ve bu hikayem burada son buldu. O defteri bir daha açmamak üzere kapattım. 19.12.21 <3 02.07.22 :) 2.KİTAP 22.06.23 ♡

Yiğite sırıtıp elimdeki kar topunu salladım. "Var mısın kar topu savaşına Yiğit akın?" dedim. Yiğit bu anı bekliyormuş gibi, benim yaptığım gibi yapıp, elindeki kar topunu salladı. "Varım naz solmaz." İlk atışı ben başlatmıştım. Yigitte benden sonra atış yapmıştı. Birlikte dakikalarca kar topu oynadık. En sonunda Yiğit yorulmamam için durmak zorunda kalmıştı. Bana kalsa ben hiç durmazdım. "Hadi daha fazla soğukta kalma." yigitin uzattığı elini sıkı sıkıya tuttum. Aklına bir şey gelmiş gibi gülümseyerek bana döndü. "Ben seninle her şeye varım Naz solmaz." "Her şeye mi?" dedim çocuksu bir edayla. "Evet her şeye. Hastalıkta ve sağlıkta yanında oldum. Artık aynı yastığa baş koymamız gerekmiyor mu?" dedi gözlerinin içi parlarken. Gerçekten bu adam benim bu hayattaki tek şansım olabilirdi. B.Ş.T : [ 11.04.21 ] 🍀 Kaybolmak #1 08.10.22 Yenilgi #2 26.11.22