Η νεαρή κοπέλα κλείνει το βιβλίο της έχοντας τελειώσει και το τελευταίο κεφάλαιο. Παίρνει μία βαθιά ανάσα. Ένα χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό της φωτίζοντάς το. Το αγαπημένο βιβλίο της μελαχρινής ήταν ακόμη μία νουβέλα, από εκείνες που μιλούσαν για καλοκαιρινούς έρωτες. Τα καταπράσινα μάτια της αντικρίζουν ένα νησί...
"Και, υπόκλιση!" Τα νούμερα της Ίριδας είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι μόνο τρία: το ένα, το πεντακόσια και το σαράντα-πέντε. Ούτε μισό παραπάνω ή λιγότερο. Αυτή την πραγματικότητα έχει δημιουργήσει και δεν την αφήνει πίσω. "Το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρώμα" "Απεχθάνομαι το μπλε" Αλλά η Ρωσία της επιφυλάσσει τον μ...