Lapis Yayınları aracılığıyla kitap olmuştur ✨🧡🖤 ... Ceviz Ağacı Mahallesi'nin gölgesi bahar ayında yeryüzüne dokunurken içerisinde bulunan yaşantılar da birbirlerine dokundu. Sıcacık insanların sıcacık mahallesine ve oradan da evlerinin içine misafir olduğumda çok küçüktüm ama anımsıyorum, çocuksu mutluluğum o kadar gerçekti ki içim içime sığmıyordu. Sonra büyüdüm ve onlara dahil oldum, onlara karıştım ve Ceviz Ağacı Mahallesi'ndeki ağaçların şekline girdim. Aşk bir diken gibi tırmandığım ağaçların dallarından tenime doğru uzanıp bedenimi baştan sonra doğru keserken gözlerimdeki sıcak yaşları yeryüzüne davet ediyordum. Aşık olacak kadar büyümüş, aşka düşecek kadar sersemdim. Ama mutluydum, Ceviz Ağacı demek mutluluk demekti. Ceviz ağacı demek buralarda, tepesindeki çalıkuşu demekti. Ve ben... Kızıl Çalıkuşu'ydum. .... Onların aşkı dillendirilemeyen bir lanet gibi içlerinde dağlanırken mahalleye düşen yağmur damlalarına arkadaşlık etti. Sonra mahallenin açık pencerelerinin birinden usulca bir şarkı yükseldi ve Ceviz Ağacı'na yayıldı. "O gözler bana eskisinden yabancı, Gönlümdeki bu sevda hiç bitmeyen bir acı." ... Bu isimle yazılan ilk kurgudur. Kapak için birkadehsevgi-'ye teşekkürler. Tüm Hakları Saklıdır, kurgu tamamen yazara aittir ve çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.

........ Gözlerim her zamanki gibi onu arıyordu.Ama bugün yoktu , onu görememiştim. Tam güvenimi toparlayıp ona olan hislerimi açıklayacakken onun olmaması ne gibi bir şanstı? Gözlerim dolu dolu ayrıldım ordan içimden fısıldadım. "Elvada yeşil gözlü,ismini bilmediğim çocuk" bunu ben söylemiştim ve duymuştum ama o hiçbir zaman bilmeyecekti. 7 Yıl sonra- Her zamanki gibi metrodaydım.Adamın bakışları geçen günkü gibi üzerimdeydi. Metronun kapısı açılır açılmaz koşar adımlar ile yürümeye başladım. Ve İlk gördüğüm çocuğun boynuna sarıldım.İnsan buna tabikide şaşırırdı ama çocuk haraketsiz kalmıştı. "Sevgilim,seni çok özledim" diyerek yanağına bir öpücük kondurdum.Ağzı açıldı tam konuşacakken parmağım ile susturdum. "Yalvarırım bana uy,korkuyorum" dedim kulağına fısıldadığımda. Gözlerim gözleri ile buluştu o an kalbimin durduğunu hissettim. Gördüğüm gözler onun olabilirmiydi? Yıllar sonra ona kavuşmuş olabilirmiydim? "Gece olduğu zaman ben, her bir yıldıza seni anlatıyordum.Bugün o yıldızlardan biri sen olabilirmisin?"

Düşünün küçük yaşta ailenizi kaybettiniz. Bütün akrabalarınız sizi istemedi bir tek aile dostlarınız sana kapılarını açtı. Sende lise çağına gelir gelmez İstanbula gittin ve orda okumaya başladın. Okulunda bir öğretmenin sende ki müzik yeteneğini fark etti ve seni konservatuara yönlendirdi. Üniversitenin sonlarına doğru bi grup kurdun ve bu grup milyonlarca takipçiye ve dinleyiciye ulaştı. Tam herşey güzel gidiyor derken grubunun bateristi gruptan çıktı. Sen istememene rağmen gruba yeni bir baterist aldınız. Peki bu çocuk kim? Bilerek mi geldi? Tesadüf mü? Geçmişle bir bağı var mı? Yok mu? Hayatıma hoş geldiniz. Ben Eylül Akal. Kendi halindeki tek şarkıcı.

Şu toprağın altında benim cennetim yatarken Ecmel, söylesene ben nasıl nefes alırım, yokluğunda cehenneme dönen bu yeryüzünde? Senin bedeninin alamadığı her nefes için yansın bu ruhum en derin cehennemlerde. ~Ecmel adında ilk Wattpad kitabıdır ~ *** Yazar : Büşra Yörük Yayım tarihi : 01.05.2020 Kapak Tasarımı : Büşra Yörük Bitiş Tarihi : 01.08.2020 ~Tüm hakları saklıdır. ~

Bırak..gideyim..ne olu-rr Bakışları halâ buz gibiydi.Aynı onu ilk gördüğüm gün gibi.O zaman anlamalıydım bu zalim gözlerin ne demek istediğini.Ama çok geç farkettim en başından beri beni istediğini.Şu an ise köşeye sıkışmış gibi hissediyorum.Gururumu bile ayaklar altına alıp beni bırakması için yalvarıyordum.Ama bırakmıyordu ve bırakmayacaktı bu gaddar adam beni.

☆YALNIZCA İLK 5 BÖLÜM BURADADIR İNTERAKTİF HİKAYE MODU İLE HİTREADS UYGULAMASINDA OKUYABİLİRSİNİZ☆ Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim... 'Uzaylı istilası istiyorum.' Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti. O bir uzaylıydı... Ben ise artık Uzay'lıydım. ⭐⭐⭐ "Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum, dilek diledim diyorum. Sonra hop biri bir uzaylıyı paketleyip kapıya bıraktı diyorum." Sedef ayağa kalkıp, "Kafayı iyice sıyırdın diyorum," dedi dişlerinin arasından. "Madem sen anlatmıyorsun, ben de gidip Tuna'yı ararım." Elindeki siyah yumurtayı avuçlarıma bırakıp hızla eve yöneldi. Bense peşinden koşturmaya başladım. "Sedef vallahi doğru söylüyorum ya!" Tepki vermeden evin önüne doğru yürümeye devam etti. Bense hala onu doğruyu söylediğime ikna etmeye çalışıyordum. Birden küfredip durunca sırtına tosladım. Ne olduğunu görmek için başımı yana eğimlemiştim ki Sedef hızla dönüp gözlerimi kapattı. "Ne yapıyorsun ya?" diye inledim. Elini çekmeye çalıştım ama izin vermedi. "Sakın bakma!" "Niye ki?" "Senin uzaylı dirilmiş kapıda bize bakıyor." "Hadi ya!" dedim haddinden fazla bir sevinçle. "Çeksene elini, ben de bakacağım." "Bakma dedim Asel. Adam..." "Uzaylı!" diye düzelttim. "Tamam, uzaylı..." "Uzaylı?" "ÇIPLAK!" diye bağırdı. © Tüm Hakları Saklıdır.

Kurtlar sofrasına oturan bir kuzunun kurda dönüşme hikayesi...

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim

-Hayatın boyunca yıldızlar gibi ol bebeğim. -Hayır baba, ben yıldızlara benzemek istemiyorum.. -Nedenmiş o küçük hanım? -Çünkü yıldızlar sadece geceleri var, gündüz kayboluyorlar, ben her zaman parlamak istiyorum. Durdu Ve düşündü babası, karşısındaki minik kızına ne demesi gerektiğini.. -Beni Büyüyünce anlayacaksın prensesim. Ben bir gün hayatından çıkıcam belki ama hayatına bir sürü insan girecek çıkacak. Ama bir gün öyle bir insan girecek ki, ona o kadar bağlanacaksin ki; sen gündüz olduğunda o gece olacak senin için ve seni parlatmaya devam edecek...

Beni duvarla kendi arasına alınca gözlerim fal taşı gibi açıldı.Kalbim ağzımda atıyordu."Ne yapıyorsun Onur abi bıraksana beni.Delirdin mi sen?"Ne olmuştu bu adama böyle? "Hay abini si- seveyim.Delirdim evet,sen delirttin beni.Seni çok seviyorum Azra ben istersen şimdi bağır çağır bana sen beni nasıl sevdin ben senin kardeşin gibiyim de.İster hiç bir şey demeden git ama şunu unutma ben her zaman seni seviyor olacağım,nereye gidersen git arkanda seni koruyor olacağım.Tıpkı küçüklüğündeki gibi her zaman yanında olacağım.Hatırlıyor musun her saklambaç oynadığımızda ben seni yanıma alır saklardım ben kendime söz vermiştim hiç bir zaman seni yanımdan ayırmayacağım hep koruyup kollayacağım diye." Söyledikleriyle gözüm dolmuştu.Benden cevap beklermiş gibi bana bakıyordu.Daha fazla vakit kaybetmeden kollarımı boynuna doladım.Daha ne isterdim ki seviyordu işte beni.