Eva Johnson sıradan bir lise öğrencisi iken bir anda anlam veremediği olaylarla karşılaşır. Yazıları okuyamaması ve eşyaların ona doğru uçması ile kafayı yediğini düşünür. Fakat bir gün bir genç karşısına çıkar ve kendisinin yalnız olmadığını söyler. Eva kendisi gibi özel yeteneklere sahip gençlerin bulunduğu bir akademiye taşınır ve burada ise hiç beklenmedik yeteneklerini keşfeder. Aslında bu yeteneklerinin onu sonunu getireceğinden habersizdir. 7 seçilmişin var olması gerekirken kendisi 8. olarak aralarına katılır. Peki bu onun için neleri beraberinde getirir? İşte sizlere bunu anlatan sürükleyici bir hikayeye davet ediyorum. Şimdiden keyifli okumalar... *Kitabın devamı ile birleşik olduğundan bölüm sayısı fazladır* Temmuz ayı boyunca Bilim Kurgu #7 - #10 Ağustos ayı boyunca Bilim Kurgu #5 Eylül ayı boyunca Bilim Kurgu #1 © Tüm hakları saklıdır © PERVİN ÇALIŞKAN

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Seni altımda inletmek için sabırsızlanıyorum." Mırıldanışım geceye sis bulutu halinde karıştı. "Ama zevkten değil acıdan." *** Ansızın kendini hackerların arasında bulan Samira, çözmemesi gereken bir şifreyi ustalıkla çözerek hackerların hedefi haline gelirse ne olur? Peki ya rehin alınırsa?

• 2020 WATTYS HORROR KAZANANI • •MysteryTR okuma listesinde • +18 Ölümleri görüyorum, cinayetlerin perde arkasını düşlerimde hissediyorum. Kabuslarım, birer haberci olduğumu dile getiriyor ama ben lanetlendiğimi biliyorum. Defalarca... gözlerinde zebaninin izleri olan cesetlerin peşinden sürükleniyorum. Sonra bir ses adımı fısıldıyor ve ben kan kokusunun kabuslarımdan değil, ana rahmindeki bedenimin acizliğinden geldiğini anlıyorum. Aynı ses yeniden nüksediyor. Bana devam etmemi söylüyor. ''Öldürmeye devam et.'' * * Mercan, küçüklüğünden bu yana kendisini rahatsız eden hisler ile birlikte yaşamıştır. Çocukluğu acı hatıralarla doludur. Zihni bulanık, kalbi yorgun ve dış dünyanın sancılarından uzakta kendi sanrıları ile yaşamaya çalışır ancak bir gece gördüğü korkunç kabus, gerçeklerle yüzleşmesi için ona ilk adım olacaktır. Gördüğü kabuslardaki cinayetler onu katili bulmak için cesurca bir yola sürüklerken yolun sonunda nelerle karşılaşacağı hakkında en ufak bir fikri yoktur. Ölüm onu şaşırtacaktır... * * İlk 74 bölüm, 1. ve 2. kitaptır. 3. kitap yakında burada devam olarak paylaşılacaktır. Tanıtım videosu ilk bölümdedir. Kapak tasarımı şahsıma aittir. Tüm hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz, paylaşılamaz, amaç için kullanılamaz. 2015 'Mercan' ismi ile yayımlanmış kurgumun yeni halidir. Kurgu: 09.12.15 İlk yayımlanma: 16.05.19 Yeniden yayınlanma: 14.07.20 Üçüncü kitap: Ağustos 2021

2. KİTABIN YAZIMINA ŞİMDİLİK ARA VERDİM. TEKRAR BAŞLADIĞIMDA DUYURU YAPARIM. Bir gece vakti küçük bir bebek ormana bırakıldı. Ölsün diye götürüldüğü orman ona kıyamadı. Mavi gözleri safirler kadar parlak, Kızıl saçları alev alev yanacaktı. Eşsiz bir güzellikti onun ki, Kem gözlerden uzakta. Bir gece vakti kaybedildi varlığı, Ta ki aşk bulana dek kalbini... Astasya kızıl bir düştü, büyülü ormanda saklı...

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

"Bu pislikte yaşamak sana göre değil." Konuşmaya başladığında nefes alışıma dikkat etmeye başladım en ufak bir seste konuşmayı kesecekmiş gibi duruyordu. "Yüzündeki sert, soğuk ifade ile ancak başkalarını kandırabilirsin beni değil güzelim. Benim hayatım sert, acımasız ve sen nereye kadar dayanabilirsin bilmiyorum. Seni öğrendiklerinde benim yüzümden peşine düşecekler, bana dokunamadıkları için seni incitmeye çalışacaklar." Derin bir nefes aldı gözlerini yerdeki taşlardan ayırmıyordu. Artık konuşmayacak, konuşma bitti diye düşünürken boğuk sesi ile devam etti. "Korkuyorum..." Dediğinde kafamı yüzüne çevirdim ben yüzünü çaresizlik içerisinde izlerken o bana bakmamakta ısrarcıydı. "Olur da bir gün bedenime zarar vermeyi başarırlarsa acısı elbet geçer ama ruhumun acısı geçmez. Elzem sen benim ruhumsun." Tüm Hakları Saklıdır ! Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır.