❝Miasto stanęło w płomieniach, a wraz z nim cały ból minionych miesięcy❞ Świat legł w gruzach, zakopując serce Alyssy głęboko pod ruinami. Gdy DRESZCZ odebrał jej wszystko, zapragnęła zabrać mu jeszcze więcej. Choć powtarzane jak w matnię słowa, że miłość ocali niejedno życie, dawały chwilowe ukojenie w rzeczywistości zbudowanej na chaosie, nigdy nie uciszyły niegasnącego w jej uszach krzyku. I nikt nigdy nie powiedział Alyssie, że miłość jest najokrutniejszą bronią, jaką mogła posiąść.

❝W czasach, gdy nasze życie nie znaczyło już prawie nic, kolejne wystrzały nie miały nawet zalążka dawnej mocy. I to właśnie słowa sprowadzały nas na dno❞ Ludzie łaknęli gwiazd, podczas gdy najjaśniejsza z nich darzyła ich swoimi promieniami. Stały się one symbolem nowej nadziei i ukojenia, które szybko i bezpowrotnie odbierał im wirus. Rozprzestrzeniał się, wyniszczając każdy milimetr ludzkości i wpijając się w rodziny, rozdzierał je na kawałki. I nawet mimo cierpienia, jakie rzucił cieniem na świat, Alyssa potrafiła wymienić jedną rzecz siejącą zniszczenie większe, niż przekleństwo pożogi - DRESZCZ. Miało być dobrze, lepiej. Mury Labiryntu stanowiły zamkniętą historię, której zakończenie było dawno za nią. Dlaczego więc tyle chorych tajemnic z przeszłości postanowiło dać o sobie znać właśnie teraz? ___________________ The Maze Runner Fanfiction The Scorch Trials timeline: w trakcie "The Maze Runner: The Scorch Trials" Książka pisana na podstawie filmu. start: 30.12.2020 end: 10.05.2021

❝Czasem nadchodzą takie dni, gdy trzeba po prostu pozwolić sobie poczuć. Gdy wola przetrwania jest ważniejsza, niż honor, a słabość jest jedynym, co ci zostało. Czasem naprawdę trzeba walczyć❞ Alyssa była nadzieją. Nie można było jej nazwać wybawieniem czy magicznym kluczem do rozwiązania zagadki. Odgrywała jednak rolę w istocie ważną, trzymając wszystkich razem i nie pozwalając im zwątpić, choć samej jej się to zdarzało. Była inna. Nijak nie pasowała do ustalonego przez Stwórców obrazka i może to właśnie dlatego dali jej szansę. W każdym razie, na pewno była kimś. I ona jedyna nie potrafiła dostrzec w Thomasie niczego więcej, niż sklejki problemów z dość przeciętnym zamysłem.