Ayakkabısını büyük bir güçlükle çıkardı Anua ve ters çevirdiği gibi yığınla kum diğerlerinin üzerine döküldü. Her yerde kum vardı en kötüsü parıldayan güneş onları ısıtıyor ve üzerinde yürümesini imkansız hale getiriyordu, en azından gündüzleri böyleydi. Geceleri ise daha beter... Etrafı daha iyi görebilmek için kapişonunu çıkardı Anua, kavurucu güneşin umut kırıcı ışığı gözlerini kamaştırdı. Aniden kafasını yere çevirince yırtık pırtık ayakkabılarının onu daha fazla götüremeyeceğini fark etti. Çıplak ayakları, ayakkabının geniş yırtıkları ardından görülebiliyordu. Kukuletasının kapişonunu yeniden örttü. Zoraki bir kaç adım daha attı genç kız ama üzerine müthiş bir ağırlık çökmüştü, elini kemerindeki mataraya götürdü. Matarayı zar zor başının üzerinde kaldırdı ve içinden dökülen bir kaç damla sıvı Anua'nın ağzının içinde kayboldu, bu normal suydu ama insanlar ona "keştaken" diyordu. Ağzındaki iğrenç tadın eşliğinde sağ eli, çölde ona yardımcı olan tek şeyden, tozlanmış eski sopasından kaydı ve kendini yerde buldu, o an içi anlamsız bir huzurla kaplandı. Sanki buradan hiç kalkmak istemiyormuş gibiydi. Kukuletasının ince katmanın ardından yanağını kızartan sıcak kumu umursamadı bile ve gözlerini kapattı...

Sadece bir bilimkurgudan ibaret değil; dil, din, ırk , çeşitlilik, kültür, cinsel yönelim, siyaset, sosyal konular ve pek çok konu tek bir kitapta... * * * Jack asi, genç bir kız ve ailesini erken yaşta kaybetmiştir. Yaşanılamaz hale gelen dünya içerisinde büyük bir kubbe altında makinelere hizmet ederek sıkı kurallarla birlikte hayatını yaşıyor. Günün birinde yakın arkadaşları ile birlikte bir fotoğraf karesi yüzünden hayatlarını tehlikeye atan karanlık dolu bir yolculuğa çıkacaktır. Gerçek benliklerini kaybedecekleri, birlikte oldukları insanları sorgulayacakları sert bir başlangıç bekliyor onları...

Artık bir anlamı kalmadı, kılıç yok oldu. Peki şimdi ne yapacağım, Koleksiyoncu kendi sonunu planladı, geleceğin bu kadar karanlık olacağını kim düşünebilirdi ki? Bir meleğim parıltısı tek umudum ama o da sönmek üzere...

"İşte zaman çizgisinin eşitlendiği yer burası." dedi beni elimden tutup bütün renklerin karıştığı yere götürürken. Gördüğüm şey karşısında ağzım açık kalmıştı. Hayatınızda görüp görebileceğiniz bütün renkler buradaydı. Hatta daha önce algılamadığınız yeni renkler de. Her bir rengin kendine ait bir sesi vardı. Renklerin uğultusu kulaklarımda yankılanıyor daha önce hiç deneyimlemediğim bu şeyi hayranlıkla izliyordum. *** Dünyanın kaderi bir avuç insanın elindeydi. Dünya ya diğer gezegen tarafından istila edilecek ya da zaman yolcuları tarafından kurtarılacaktı. Bu bir avuç insanın yüklendiği sorumluluk ağırdı. Zaman yolcuları gezegenlerini kurtarıp kurtaramayacaklarını bilmiyorlardı. Onların elinde tek bir şey vardı. İnsanlık için savaşacak cesaret. Hepsi evlerinde oturmaktansa maceraya atılıp yeteneklerini gün yüzüne çıkarmayı tercih etmişti. Bu aynı zamanda kendilerine de açtıkları bir savaştı. Acaba kendilerini gerçekleştirebilecekler miydi? Gezegenlerini yok olmaktan kurtarabilecekler miydi? Fırtına kapıyı zorluyor inatla içeri girmeye çalışıyordu. Kapı sarsıldı. Kilit düştü. Büyük savaş çok yakındaydı. Kapak tasarımı @kairosay 'a aittir.

dünyayı saran zombilere karşı hayatta kalmaya çalışan wictorun hikayesi