Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

Ben Yelda. Çöpçatan, arabulucu Yelda. Böyle bir mesleğin var olduğundan haberiniz yok muydu? Olsun, şu an oldu. Bir kişiye aşıksınız ama bunu nasıl itiraf edeceğinizi mı bilmiyorsunuz, hemen ortamı ayarlayayım. Yada birine aşıksınız ama o size aşık değil mi, hemen sizin etrafınızda onu pervane edeyim. Aşkın kitabını ben yazdım. Siz bana kısaca Ç.A.Y diyebilirsiniz. Eh ne diyeyim, en kısa zamanda sizi çaya beklerim.

"Yörünge" rock grubunun ele avuca sığmayan dört yakışıklısı onlar...Ama her biri kendi hikayesiyle aynı zamanda bizden biri... Cemil'in gizemli sorunlarının çözümü,Mine'nin cesaretine bağlı... ----------------------------------------------------------------------------- "Karanlıktan çık" bağımsız bir hikaye olarak da okunabilir, ancak daha geniş bakış açısı edinmeniz için önce "Yörünge" serisinin ilk kitabı "Ela'la karşı ela"yı okumanızı tavsiye ederim.Keyifli okumalar!F.A.

"Biz; seninle, neyiz biliyor musun, Hediye?" Diye mırıldandı, kirpiklerine geceyi astığım adam. Omurgasının altında ruhumun zevahirini taşıyan, ihtilâlim. Sertçe yutkunup, biraz daha sokuldum gecemin sıcak sinesine. Hemen sardı bedenimi sanki bunu bekliyormuş gibi. Yüzünü anlamsızca irdelediğimde, kızıl dudakları sinsi bir yılan gibi kıvrıldı. Zehir bütün bedenime ilmek ilmek işlendi. Kafasını hafifçe eğip; alnını, alnıma yasladı. Alnında atan nabzı kendi tenimde hissettim. O atan nabzı, bir kez daha tenime kazıdım. Cehennem kapıları aralandığın da sıcak nefesini dudaklarıma nakşetti. "Biz, seninle; cennetin, cehennemin yüreğinde hayat bulmuş hâliyiz." İlk yayımlanma tarihi: 20 ocak 2018 Bitiş Tarihi: 16 Nisan 2019

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Seni defalarca kırsa da dönüp dolaşıp ona varıyorsun çünkü başına yıkılsa da o senin evin.

"Gülmeyi sevenlere ithafen..." Bir derginin genel müdürü olan Ali Ömer Erez; görünürde çapkın, hovarda ve ciddi ilişkiden kaçan bir adamdır. Tamamıyla tesadüfi olarak esas kızımız Cemre Soylu ile tanışır ve art arda gelen talihsizlikler sonucunda kendisini onunla evlenmiş olarak bulur. Fakat sonraları Ali Ömer Erez'in daha önce esmer bir dilber tarafından kalbinin kırıldığını ve bu yüzden 'çapkınım, hovardayım, yirmi dört ayardayım' maskesini taktığını öğreneceğiz. Hatta daha da ileri gidip onun varlığından ve kırılan kalbinden bir haber olan esas kızımızın tek bir gülüşüyle adamı iyileştirdiğini, esas adamımızla 'tesadüfi' karşılaşmalarının hepsinin planlı olduğunu göreceğiz. Yetmeyecek, esas adamımız bize hikâyenin sonunda ana fikri verecek. İtirafında diyecek ki: 'Tesadüf diye bir şey yoktur. Tesadüf görünümlü olsun diye söylenmiş küçük, tatlı, beyaz yalanlar vardır.' Kız şaşıracak, adamın onu elde etmek için çevirdiği dolaplarla afallayıp kalacak. Bir an sonra ana fikri destekleyen motto da ondan gelecek. Diyecek ki: 'O benim yalancı damadımdı! Yalanlarla girdiği hayatımda en güzel gerçekleri tattırmıştı.'

Leyla'nın yıldız haritasında Merkür ve Uranüs kavuşumu olan bir birinci evi var. Normal şartlarda dahi olması gerekiyor ama galiba değil. Evlenmek üzere ama evlenmek istediğinden de emin değil. Gerçi o emin ama yıldızlar Leyla'ya aksini söylüyor... Ve Leyla bir Roma seyahatinde hayatının aşkı ile karşılaşıyor. Esmer, yakışıklı, hazırcevap... Leyla'nın dünyasını sarsacak! Bu arada işyerinde de işler hiç yolunda gitmiyor. Konumu ve itibarı tehdit altında. Çok hızlı bir şekilde Türkiyeyi kasıp kavuracak bir aplikasyon tasarlaması için çok kısa vakti kaldı... Üstelik 1.10 boylarında, boyuna dar gelen kasım kasım gerilmeleri, isminin ve soyadının baş harflerinden oluşan her daim ceketinin cebine iliştirilmiş rengârenk mendilleri, bezelye boyutlu beynine bile bol gelen düşünceleri, her an bir milyon dolarlık bir iş yakalama üzerindeyim hissiyatı vermeye çalışan biri anyaya biri konyaya bakan kaşları ve yamuk suratını daha da yamuk kılan yan yan gülümsemeleri ile ayaklı kurumsal kâbusu Hasan'ı da alt etmesi gerekiyor. Leyla'nın iş ve aşk hayatındaki sarmalına, zodyak bir çözüm sunabilir mi? Bunu hep beraber göreceğiz.... Aşk, eğlence ve iş hayatının her adımını bir kadının gözünden muzipçe aktaran Leyla'nın eğlenceli hikayesine hoşgeldiniz... *** Sinan bana gülümseyerek bakmaya devam ediyor. "Sen hep böyle misin?" diye soruyor gülümserken ama sol yanağındaki gamzeye çok fena odaklandığım için hemen cevap veremiyorum. "Hı. Ne? Nasıl yani?" diye soruyorum. "Böyle yani, doğal... ******Kitap Oldu****** ******Flora Kitap******

Ayrı dünyaların insanlarıydılar. Ama kader farklı düşünüyordu...

Bir anaokulu öğretmeni ne kadar tehlikeli olabilir ki?