"Kimsiniz?" Sanki ben ona hiçbir şey sormamışım gibi mimiksiz ve tepkisiz kalan adam gözlerime, onları delercesine bakarken üşüdüğümü hissetmiştim. Korku yavaş yavaş bedenimi sararken bir adım geri gidip kapıya yaslandım. "Size bir soru sordum." dedim en soğuk olduğunu umduğum sesimle. Dudağının kenarında gördüğüm belli belirsiz hareketlilik beni kendisinden beklenmeyecek kadar heyecanlandırmıştı. Bu varla yok arasındaki dudak kıpırtısı nasıl kalbimi tekletmeyi başardı diye düşünürken dudaklarımı ıslattım. Bir anlığına gözleri dudaklarımı bulduktan sonra bakışları tekrar kahvelerime sabitlendi. Hiçliğin ortasında kaldığımı hissettiğim birkaç saniyenin ardından sesini tekrar duydum, "Şimdi sana, ikincisini kesinlikle seçmek istemeyeceğin iki yolu olan bir anlaşma sunacağım." Anında çatılan kaşlarıma kırpıştırdığım kirpiklerim eşlik etti. Bu adam ne diyordu? Ona doğru iki küçük adım atarak konuşmaya yeltendim, "Beyefendi kimsiniz ve ne diyorsunuz ben hiç-" Söylediklerimin onun umrunda olmadığını belli edercesine sözümü kesti, "Birincisi, senden bir bebek istiyorum. Bana bir bebek vermen gerekiyor. İkincisi ise, bunu farklı yollardan yapacağım diğer alternatif." Her iki yolla da benden istediği bir bebekti. Bir dakika. Bebek mi? ○ Zamanın en kısa parçasına denir lahze, bölünemeyecek kadar küçük olana. Bir lahzede, yaşanabilecek en mükemmel sihir gerçekleşmiş, donuk gözler sıcak dudaklara takılmıştı. Onların hikayesi işte böyle bir sihirle başladı. "Lahzen" isimli bir sihirle. Yalnızlığın keskin kokusuyla sarmalanmış Esila ve ondan bir bebek isteyen Savaş'ın verdiği mücadelenin gölgesi, bir Çınarlı hikayesi. Başlangıç 05.05.2020

Dalgaların kayalara sertçe vuruşu gibiydi onun aşkı. Yıpratıcı. Bir zaman sonra ona nasıl aşık olduğunuzu sorgulayacağınız kadar dayanılmazdı tavırları. Uçurumları vardı. Onunlayken büyük denizlere açılan, hırçın dalgalara kurban gidebileceğim ve asla geri dönüşü olmayan bir yamaçta duruyor gibi olurdum. Rüzgarı hissedebiliyordum. Her zaman bu hissi verirdi. Özgürlüğü gösterip esir kalmayı öğretti. Deliydi, delirtti. "Çıkar sütyenini." Kaşlarımı çattım. "Ne?" "Seni daha öncesinde de üstsüz gördüm Vanya, böyle krem süremiyorum." Alayla güldüm. "O bir kere olur canım benim." Eğer bir kere daha yapmanı söylerse yaparsın Vanya diyen iç sesimi kısarak ciddi durmaya devam ettim. Yelkenleri suya indirmeyecektim. "Bak canım benim..." dedi beni taklit ederek. Benim aksime yumuşak bir sesle söylemişti bunu. "Bedenin benim için köle olmaya hazırken sana burnunun dikine gitmemeni öneririm." Bikini üstümün askılarını elleri arasına almıştı. Parmakları onları omuzlarımdan aşağıya çekerek omuzlarımı da kremlemeye başladığında kısık bir sesle homurdandım. "Köle olmaya hazırmışmış, sen kimsin de sana köle olayım ben?" Nefesinin yaklaştığını hissettim. Omzuma çarpan solukları tenimi yalayıp geçerken uzandı ve saçlarımı kenarda topladı. Tek omzumun üzerinden önüme doğru bıraktığı saç tutamlarımın ardından dudaklarını enseme bastırmıştı. Küçük bir öpücük bıraktı. "Ben kim miyim, göstermemi ister misin?" 8.1.24

"Yüzüme bak Maral, gözlerime." Dediğini yapmamayı seçtiğimde parmaklarından birini nazikçe kadınlığıma sürttü. "O adamın yanında oturduğun her saniyenin..." Hareketlerini hızlandırdı. Aldığım oksijen yetersiz gelmeye başladığında dudaklarımı aralamış ve başımı yatağa olabildiğince yaslayarak gözlerimi sımsıkı kapatmıştım. "Onunla dans ettiğin her bir salisenin..." Parmaklarını ıslaklığıma sürterek ilerletmeye başladığında boğazımdan yükselen sese engel olamamıştım. İnleyerek dudağımı dişlerimin arasına aldığımda sözlerini tamamladı. "Onun sana dokunmasına izin verdiğin her anın karşılığını alacağım yavrum." Nisan 15, 2023 | Tamamlandı. Yetişkin içerik, örnek alınmaması gereken davranışlar, cinsellik ve küfür/argo içerir.

"Seni seviyorum Pars, karanlığınla beraber seviyorum ama aydınlığını da istediğim için kızamazsın bana." Boynuna bıraktığım sıcak nefesle hafifçe irkildi ve geri çekildi. "Nasıl yapacağımı bilmiyorum." dedi boğuk bir fısıltıyla. "Ben, ışığın nasıl saçıldığını bilmem. Öğrenmedim öylesini." İtiraf niteliğindeki sözler yüzümde buruk bir tebessüme neden oldu. Böyle zamanlarda onunla değil de on iki yaşındaki haliyle konuşuyor gibi hissediyordum. Sevilmeyen bir çocuğun öfke giysisini soyunduğunda altında yatan savunmasız yanıydı bu, kısa ve nadirdi ama bunu bana gösterebiliyor olması kalbimi kaynatıyordu. "Öğreteceğim." dedim fısıltılı sesimle başımı omuzuna yasladığımda. Gözlerim önümüzde akıp giden yolda tutunduğunda devam ettim. "Her şeyi öğreteceğim, söz veriyorum." "Sana, hayat önüne engeller koysa da nasıl gülebileceğini göstereceğim. Karanlığı kuşanmadan da nasıl güçlü olunduğunu, acımasızlık kalkanını kuşanmaya gerek olmadan nasıl hayatta kalacağını öğreteceğim sevgilim." Ellerimi parmaklarının arasından geçirdim ve devam ettim. "Kazanmak için bazen kaybetmenin de gerekli olduğunu ve her düşüşünde yanında olacağımı göstereceğim. Korkmayacaksın söz veriyorum. Seni her seferinde kaldıracağım Pars, hepsini zaman içinde öğreneceksin." Elimi saran eli usulca parmaklarımın arasından sıkılaştı ve avuçlarımızı birbirine mıhladı. "Sen bana yapmayı hiç istemeyeceğim şeyler yaptıracaksın Nasya, İlk kez korkuyorum. Senden ve içimde uyandırdığın duygulardan korkuyorum."

Yeğenine bakıcılık yapmak için bir kadın arayan iş adamının yoluna Firuze çıkar.

"Ne var biliyor musun? Sana zerre inancım da güvenim de yok." Alp kafasını iki yana sallayıp telefonu hoparlörden alıp direkt kulağına götürdü. Söylediği her kelimenin, kadının zihninine kazılmasını istiyordu. "Benden daha fazla para veren birini buldun değil mi? Başka bir koca, ha? Tam senden beklenilen hareket. Ruhundan sonra bedenini satmayı düşünürsen eğer, beni aramayı sakın unutma! Fiyatını karşılayabilir miyim acaba? Kendini sırf bir imza ile garanti altına aldığını sanıp, namusluyum ayağına yatıyorsun ya..." Adam derin bir nefes alıp konuşmasına devam etti. "Emin ol senin gibi cüro yapan kimse yok, o piyasada." Adam 'o piyasa' lafını öyle imalı söylemişti ki... Küfretmeden de küfürün zehrini saçmıştı ortalığa. Kadın nefes almadığını, daha doğrusu alamadığını, ellerinin aniden titremeye başladığının bile farkında değildi. Gözyaşları, yağan yağmurun şiddetiyle aynı oranda akmaya başladı. Bu kadar nefreti hakedecek ne yapmıştı ki? İstediği biraz olsun herkesin çenesini kapatacak konuma ve paraya sahip olmaktı. Ama herkes onu böyle suçluyordu, işte. İlk önce Aslım şimdi de Alpaslan. Telefona bakakaldığını arabanın içine dolan güçlü ışıkla anladı, arabası hızla tıra doğru giderken aceleci bir manevrayla arabanın direksiyonunu sağa kıracağı sırada sağını solunu bir anda karıştırdı ve sola kırınca araba şorampele girdi ve araba aşağıya doğru taklalar atmaya başladı. Arabanın içinde bedeni sarsılırken hayatının film şeridi gibi önünden geçtiği anlarda tek hatırladığı çığlıklar atarken arabanın içine dolan Alpaslan'ın sesiydi. Anlaşmalı evlilik, nefretten aşka ve şirket aşkı teması işlenmektedir. Yayınlanma Tarihi: 04/04/20 #1- Anlaşmalı 20.06.2020 / 29.07.2020 #1- Vurgun 25.07.2020 / 24.11.2020 #1- Anı 27.09.2020 / 07.12.2020 #1- Hafıza 29.09.2020 / 10.12.2020 #1- Ho

Ezgi, nenesi ölünce kimsesiz kalmış, hayatını dul bir adam olan Koray ile birleştirmişti. Koray'a eş, oğluna anne olacaktı. Olacak mıydı? Olabilecek miydi? 15.12.2020 Yaş farkı Yetişkin içerik 🔞

Kapı açıldığında üzerimde bulunan havlunun panik ile elimden kayarak üzerimden sıyrılıp düşmesi üzerine gözleri vücudumda gezindi. O da benim gibi donup kalmıştı. Karşısında üzerinde hiçbir şey olmadan duran bir kadın vardı. Gözlerinde bulunan şaşkınlığı yok ederek yavaşaca yürümeye başladı. Her adımında gözlerim onun gözlerindeyken onun gözleri de bendeydi. Yapabildiğim sadece yaklaşmasını seyretmekti. Ne eğilip yerden havluyu alabiliyor ne de gözlerimi ondan çekebiliyordum. Tamamen karşıma gelip durduğunda benim gibi onun da yutkunduğunu gördüm. Gözleri artık koyu kahverengi değil siyaha dönmüştü.

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020

Ben Yağmur Demir. Koşulsuz güvendiğim bir ailem vardı. Benden asıl gerçekleri saklayan... Sevdiğim bir adam vardı. Yalanlar üzerine gizleyerek sakladığım...Abimin en yakın arkadaşı. Bir abim vardı, koşulsuz güvendiğim ama güvenimi boşa çıkartan... Ben Yağmur Demir. İnandığım, güvendiğim ne varsa hepsini birer birer kaybettim. Kaybediyorum. Kendimi kaybetmemek için aşkıma ve dostlarıma sığınıyorum. Ben annemin rahminden düşen bir lanetim. Hikayeye başlama tarihi : 28.08.2021 Hikayeye bitirme tarihi : 29.07.2023