Bir sürü spor aletiyle dolu olan kocaman salon boştu. Yalnızca bir kişi vardı. Onun kum torbasına attığı sert ve sıkı yumruklar dışında duyulan tek ses, hızla alıp verdiği soluklardı. Ürkek adımlarla yanına yaklaştım. Yandan profiline bakıyordum şimdi. Kaslı vücudu nemlenmiş, terden saçları alnına yapışmıştı. Gergin yüz ifadesi bir an olsun dağılmadı. Geldiğimi fark eden tavrı netti. Yumrukları daha sert, ifadesi siyahtan öte adını bilmediğim bir koyuluktaydı. Dehşetin koyuluğu ne renk olurdu? Düşüncelerimi bölen emir cümlesi beklediğim gibiydi. "Soyunma odasında beni bekle" dedi yüzüme bakmadan. Dediğini yaptım ve odada banklardan birine çöktüm. Günlerdir burada bekliyormuşum hissi veren dakikalar geçmiyordu. Sıkıntıyla nefes alıp verdiğim sırada kapı açıldı aniden. Belinde havlusu, odaya dağılan sabun kokusu ve üzerinde damla damla olmuş sularla kaplı vücudu... Yorum yapılamayacak kadar güzeldi. Korkmam gerekiyordu ama garip bir şekilde korkmuyordum. Biliyordum. Acısıyla , acı verecekti bana. Hiçbir şey umrumda değildi. Ela gözleri, yeşillerimde gezerken " Buraya gel" dedi. Ona doğru yürüyordum. Bu yürümek değildi aslında. Ona koşuyordum ben. ÇÜNKÜ RUHUM SADECE ONUN DOKUNDUĞU YERDELERDE VARDI. Talya & Yağız "İlk başta gözyaşların üzerimi ıslattığında bekle, bırak ıslansın dedim. Ama o gözyaşların daha büyük bulutlar ve rüzgar oldu ve adımlarımı durduran yağmur olarak yağdı. O yağmur durmazken, kaçılamazken üzerime yağarken nereye gidebilirim ? Yolumu kaybettim. Uzaklara kaçmak istesem de ... Hep aklımdasın ve geri dönüyorum. Seni korumak ve iyi davranmak istiyorum. Yağmur yağarken aklımı kaybetmiş olmalıyım..."

Biraz sizden Birazda konumunuzdan konuşalım seans terapi başlasın (:

BİR TRAVMA GEÇİRMİŞ VE GEÇMİŞİNİ UNUTMUŞ BİR KIZ ŞATAFAT , PARA , ÜN SİZCE SİZİ NEREYE KADAR MUTLU EDER GEÇMİŞ NEDEN HEP CAN ACITIR PEKİ YA ÖLÜM SİZE NEYİ İFADE EDER ?

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

Babasının ölümüyle birlikte hayattan gelecek her şeyi boş vermiş genç kız, annesinin ve üvey babasının zoruyla tüm yazını çürütmek üzere, hiç tanımadığı bir şehre, tanımadığı bir eve, tanımadığı insanların arasına gönderilir. Buradaki hiçbir şeyin kendi karanlığına ışık tutamayacağından eminken tıpkı kendisi kadar aydınlıktan korkan bir adam tanır ve işte o zaman onun gecelerinin peşine düşer. Onların hikayesi bu siyahın mavisinde başlıyor. # Ne zifiri karanlık, siyah; ne apaydınlık, günü doğmuş bir beyaz. Gece şimdi sen gibi. Gece mavi. #1 FANTASTIK

Genç kadın, yalnızlığın hüküm sürdüğü yoğun hayat temposunda bir gece hastane nöbetinden yorgun bedenini sürükleyerek evine döndüğünde kapısının önünde gizemli notlar bulana dek hayatını çizdiği kurallarıyla, disipliniyle yöneten, tuttuğunu koparan kontrollü bir insandı. Notların saplantılı bir hal almasıyla beraber hayatında güvendiği herkese şüpheyle yaklaşmaya başlamış, kendisiyle kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan bu saplantılı insanı bulmaya karar vermişti. Ve Tuna KARTAL akıl almaz tesadüfleriyle hayatına paldır küldür girdiğinde işler kesinlikle rayından çıkmaya başladı, içini ısıtan sıcak kahve gözleriyle bu karizmatik adam kendisinden tamamen zıt olduğu, rahatlığıyla onu çılgına çevirdiği halde yıllardır bir kıpırtı dahi hissetmediği kalbini göğüs kafesinde tekletmişti. - Unuttuğu şey, adımları ne kadar sağlam basarsa bassın o geçmişini içinde saklayan yaralı bir ruhtan ibaretti, ılık bir meltemdi, rüzgardı. Ve hayat güzel olan her şeyi bir çırpıda mahvedebilecek kuvvetli bir fırtına. '' - (Mavi Gece hikayesindeki Tuna karakterinin kitabıdır.)

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Asrın & Esila Emine Tavuz

Cennetteki ırmağı kirleten her kötülüğe... "Vicdan, varlığında tedirgin ederken yokluğunda ağır gelirdi. En savunmasız anınızda içinizde yükselip tüm bedeninizi ele geçirirdi. Çaresizce geçmişe dönüp vicdanınızı sızlatan anı yok etmek isteseniz de asla oradan ayrılmaz daha da acımasızlaşırdı. Her şeyin yoluna girdiğini düşündüğünüz o küçük anlarda bile bir şekilde ortaya çıkıp nefesinizi keserdi. Elinizden hiçbir şey gelmezken acının azalması için her şeyi göze alabileceğinizi bilirdiniz."

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.