Artemis Milenyum ile raflarda! 💫 ✨Tanıtım bölümleri platform üzerinde yer almaktadır ✨ Ağustos, 2022 🕶 Aşk korkuları yenebilir mi? Kopkoyu bir sisi dağıtabilir mi? Yıldızları yerinden kaydırabilir mi aşk? Bir yazar ve bir editör, ilk satırlarını beraber yazdıkları bir romanın sonunu getirebilir mi? Ama gitme, Lavinia. Leyla'nın satırlarından hayata taşan aşk dolu, heyecan dolu, umut dolu hikâyesi...

"yürüdüğüm ömrüm değil, keskin bir tuz hikâyesi." * ..sinirlendiğini hissedebiliyorum. Elinde olsa kanımda dört nala koşturan cesareti bacağından vuracağını da biliyorum. Gözlerini gözlerime dikiyor ve siniri her tınısında taşıyan bir sesle, "Belki de öğrenemezsin. Belki de bu son şansındır. Büyü Gülce, büyü." diyor her harfin üstüne tek tek basarak, sanki aklıma kazınmalarını istiyormuş gibi. "Hayat, hiçbir zaman senin planlarına uymaz. Senin ona uyman gerekir." * "Gitme diyemedim," diye mırıldanıyorum ağzımın içinde. "Gözlerime baktı, gitme demem için, ama gitme diyemedim. Tuttum kolundan, bak dedim, bu yol, bensiz yürüyeceksin." "Onun yürüdüğü yol," Gözlerini elindeki kadehten kaldırıp gözlerimin içine bakıyor. "Senin içinde uzar Aziz Arif." *

"Gitme desem." "Kalamayacağımı biliyorsun. Beni en iyi sen tanıyorsun. Kalırsam sevdiğin erkek olmaktan çıkacağım. Bununla yaşayamam." "Döndüğünde bize ne olacak dersin? Birbirimizi şimdiki gibi sevebilecek miyiz yine?" "Bildiğim tek şey var. Ben seni şimdikinden daha çok seviyor olacağım." "Ben de, ben de seni." "Eğer dönmezsem, dönemezsem "Söyleme. Hiçbir şey söyleme. Ben bekleyeceğim." "Bak, yıldız kaydı. Bir dilek tut." "Tuttum. Her yıldız kaymasında aynı dileği tutacağım." "Şimdi bana söz vermeni istiyorum. Dönemezsem kaldığın yerden devam edeceksin hayatına." "Yapamam. Bunun için söz isteme benden. Yapamam, o kadar güçlü değilim." "Yapabilirsin ve benim için yapacaksın. Kaldığın yerden devam edeceksin hayatına. Söz ver." "Bu bir veda mı? Bir şey eksik sözlerinde." "Ben sana asla veda etmem, sadece iyi olmanı istiyorum." "Ama..." "Sus! Bir kitapta okumuştum. Hayata gözlerimizi açtığımız anda bir melek elini uzatıp işaret parmağını tam ağzımızın üstüne koyarmış: 'Sus, olur mu? Hiçbir şey söyleme!'dermiş. İşte her insanın dudağı üzerinde bulunan çukurluğun nedeni buymuş. O yüzden sus. Dudaklarından değil kalbinden geçenleri görmek yetiyor bana. Sana da yetmeli benim kalbimden geçenler." Bu onların son konuşmasıydı. Sonbahar, en sert rüzgarlarıyla kilit vurdu gönül kapılarına. Sadece yıldızların tanıklık ettiği, gökyüzünün görkemli parlaklığının mührü altında kilitlenen aşkın son demiydi bu. Rüzgar ters yönden esmiş, birini gökyüzünün parlak yıldızları arasına diğerini yeryüzünün bilinmezliklerine savurmuştu. Geride yetim kalmış bir aşk ve gökyüzüne takılmış bir yıldız kaldı.Bir de kendine düşman fısıltılar.

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Hep onu sevdim. Ama kabul etmem gereken tek gerçek vardı; Aras başkasının vahasıydı. Onda hüküm süren, onda çiçek açacak olan başkasıydı. Aras bana çiçek açtıramazdı, Aras ruhumun çölünü yeşile bürümekten uzaktı. Çünkü o bütün suyunu, tüm havasını tek bir çiçeğe heba etmişti. İşte bu onun için direnen yanlarımı bile kana buluyordu. Ummak samanlıkta iğne aramaktan farksızdı. Aras Yasemin'i asla unutamayacaktı. Yasemin onun topraklarında açmış tek çiçekti ve daima öyle kalacaktı. Ama onu sevdim. O ise başkasını sevdi. Ölüm onları ayırsa bile sonsuza kadar da onu sevecekti. Çünkü ölüm sevdiklerimizden ayırıyordu bizi belki, ama sevgilerimizden koparamıyordu. Ve bazen kendi kalbiniz de dahil olmak üzere hisseden her şeyi ellerinizle parçalama arzusuna kapılıyordunuz. Bazen her şeyi yok etmek istiyordunuz, bir tek onun dışında. Yalnız o hariç. Ben onu çok sevdim! Birini çok sevdiğiniz zaman, birini kendinizden geçecek kadar çok sevdiğiniz zaman bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmazdı. Olamazdı. Adı aşk olan bir yaranız varsa daima kanardı. Durmazdı. "Bazı yaralar ömrümüze nakış gibi işlenmiştir." dedim yavaşça. "Onlar ne yaparsak yapalım hep aynı yerdedir." Aras benim ömrümün tek nakışıydı. O benim hep aynı yerde kalacak yaramdı. *** Bu hikayedeki tüm kişi ve olaylar hayal ürünüdür. Fakat bu hikayedeki bütün acılar ve gözyaşları gerçektir.

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

"Kocaman bir ayı olabilirim, ama ben bile dünyanın en sevimli bal arısına zarar veremem. Vereni siksinler."

Çocukluk aşkı, yaz aşkı, imkansız aşk... Alize, Poyraz'a aşık mı, hayran mı? Yoluna çıkabilecek mi? Kendisini gösterebilecek, ilgi çekebilecek mi? Yoksa çocuksu aşk, anılarında mı kalacak? Alize, aşk ile harmanlanmış bir maceraya hazır mı? Katili ararken, aşkı bulabilecek mi? Ya Poyraz? Hayatındaki kötüleri fark edebilecek mi? Bunu araştırırken Alize'ye mi yoksa bir başkasına mı güvenecek?

Merhaba, Daha önce bir çok sitede yayınlamış olduğum hikayelerimi artık burada da yayınayacağım. İlki elbette yazdığım ilk hikayem... Eski bir hikaye oluşunun yanı sıra, en acemice kaleme alınmış hikayem. İnsanların yaptıkça öğreneceğine inandığım için, kendi gelişimimi de böyle ölçüyorum. İlk hikayeyi uzun bölümlerle bugün paylaşıp bitireceğim. Umarım keyif alırsınız.

Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."