"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

❝Gözlerinin önünde olmama rağmen o beni hiç görmedi.❞ '250716

İçinde bir psikopatın bulunduğu gemiye giriş yapmaktasın sayın okur. Bu gemide hiç olmadığın kadar psikopatlıkla karşılaşacaksın. Hiç görmediğin kadar çıplaklıkla.. Burada tecavüz bulamayacaksın. Her şey onlar için. Köleler için.. Hikaye bolca cinsellik içermektedir. BoyxGirl ve baş rolde bir insan harikası.. Kim Taehyung.. Köle Gemisi..

❝Kapıdan girdiği ilk anda aklımdan hiç çıkmayacağını anlamıştım.❞

Bir sosyopatı iyileştirebilir misin doktor, yoksa o sosyopat seni de mi delirtir? • Gülce Ayoğlu - Barbaros Demirkan • 🔱 🔱 🔱 Acı içindeki sesiyle ellerini makinenin yanına vururken transa girmiş gibi "İstemiyorum, istemiyorum, istemiyorum. Çıkar beni! Çıkar!" diye bağırıyordu. Refleksle yumruk yaptığı ellerini tutup kendine zarar vermesini engellerken çıkması için hafifçe aşağı doğru kaymasına yardım ettim. "Barbaros! Barbaros sakin ol, iyisin. Çıkardık seni bak. Hadi bana bak." Hala beni fark etmemiş deli gibi titrerken alnından terler damlıyordu. "İstemiyorum, istemiyorum. Çıkar." diye sayıklamaya devam ederken ne yapacağımı bilemedim. Onun için hem endişelenip hem korkarken yanında olduğumu belli etmek için hafifçe elimin altındaki elini okşadım. Temasım biraz işe yaramış olacak ki varlığımı daha fazla belli edebilmek için biraz tedirginlikle de olsa ellerimi hafifçe sırtına doğru kaydırıp ona sarıldım. Kulağına doğru sakinleştirici olduğunu düşündüğüm bir sesle "Sakin ol Barbaros. İyisin, iyisin. Bak ben buradayım, çıkardık seni." Kollarımın arasında deli gibi titrerken sırtını yavaşça sıvazlıyordum. Sürekli tekrar eden telkinlerimle yavaş yavaş kendine gelirken bu kadar umursamaz ve güçlü duran dağ gibi adamı ne bu hale getirmişti, benim için yeni bir soru daha zihnimde yer ediyordu. 🔱 🔱 🔱 Cover by: MedGraphic (_moonnlightt_) Başlangıç Tarihi : 26 Ağustos 2020 #Sevgi'de 2. (05.04.2021) #Gizem'de 1. (02.01.2021) #Aksiyon'da 1. (31.12.2020) #Genel Kurgu'da 1. (17.12.2020) #Romantizm'de 3. (23.12.2020)

izmarit: özür dilerim. (14.20) izmarit: şimdi, senden aldıklarımı, (14.20) izmarit: sana verme vakti sevgilim. (14.20) izmarit: ben seni çok sevdim. (14.20) ‼️ İzmarit 2019 yılında yazılmış texting bir hikâyedir ve o zamana göre yazılmıştır. 2024 yılında kitaplaştığında SİL BAŞTAN bir şekilde yazılmış ve öyle kitaplaşmıştır. Kibrit Wattpad'de hiç yazılmadı, direkt basıldı. Haliyle buradaki formatıyla kitap formatı arasında ne texting ne de düzyazı olarak bir benzerlik yoktur. ‼️

|| Myers-Briggs Kişilik Göstergesi'ndeki tiplemeler ve özellikleri hakkında. Burçlarınızı unutabilirsiniz çünkü MBTI tipiniz size kendinizi onlardan daha iyi anlatacak.

Short Imagines of MBTI Pairings! (MBTI: Myers-Briggs Type Indicator) You may request for which pairing you would want to see in a scenario of your choice! [Update: Requests are CLOSED] (I realized that there are not that many MBTI Imagines. And being an INFP, I want to put my daydreaming to use.) • Open for translations • note: all things related to personality tests must be taken with a grain of salt. Cover by: @Wyllad THANK YOU! February 2021

Hayatım boyunca birçok kez hata yapmıştım; iki, üç veya belki de binlerce kez. Her seferinde de hata olduğunu bile bile yürümüştüm o dikenli yolları, canım yana yana. Üstelik biliyordum, hatalarım işin sonunda canımı daha çok yakacaktı fakat bu beni yolumdan döndürememişti. Bu sefer, farklıydı. Bu yol gittiğim diğer tüm yollardan farklı ve güzeldi, hak etmediğim kadar güzel. Ben yıllarca kendi kazdığı kuyuda boğulmamak için savaş vermiş bir adamdım, çiçekler bana yabancıydı. Betonların arasından yeşeren otlar, taşların üzerini kaplayan yosunlardı benim payıma düşen. Güller, laleler değildi. Bencildim, o yolu seçtim. İlerlerken tüm çiçekleri soldurdum belki ama, yolun sonunda inanılmaz bir hediyeyle karşılaştım. Sen, sevgilim. Sen benim hayatımda aldığım ve alabileceğim en güzel hediye olmakla beraber, bedenime ruh katan şeysin. Her duyduğum ses, sensiz yapamayacağımı fısıldıyor kulağıma. Bir kuşun cıvıldaması, ağaç yapraklarının hışırtısı, hepsi seni söylüyor bir şarkı gibi. Seni, sen olduğun ve beni ben yaptığın için seviyorum. Belki bu kadar sevgi benim gibi ruhunu sonradan kazanmış bir adama fazla ama, yine de seviyorum. Öyle seviyorum ki, bencilce daha çok sevmek istiyorum. Seni bana katmak, bir daha ayırmamak istiyorum. Ömrünün sonuna kadar benimle kalmanı, ruhumu taçlandıran varlığınla bana, seninle geçecek bir ömür bahşetmeni istiyorum. Şimdi, söyle bana; benim gibi bir adamı, her şeye rağmen o küçük kalbine sığdırabilecek misin? • #1 in #harry #1 in #harrystyles #1 in #styles #3 in #teacher

Çok cana son nefesini verdirdiğim o silahın namlusu şimdi de benim kafama dayalıydı. 9 ay boyunca aklımdan geçtiği gibi, aklımdan en son geçen şey de o olacaktı. Küçücük bedenine dünyaları verebileceğim parçam; oğlum. Pars'ım. Kanımdan gelen kötü koku, gözlerimden akan yaşlar ve başıma dayadığım silah. Sessizdi. İstediklerini aldıktan sonra beni buraya bırakıp gitmişlerdi. Buz gibi bir yıkıntının içindeydim. Harabenin içindeki harabeydim. Kanıyordum; Canımın acısından çok kalbim acıyordu, parçalanıyordu. Küçük bir beden; bir parçam olan, gözlerimin önünde hayata geleli dakikası bile olmadan hayatı sona erdirilen küçük Pars'ım. Gözlerini görmüştüm. Bana belki de olacaklardan haberdar gibi bakan benden aldığı sisli masmavi gözleri. Gözünü açmış olması bile alışıla gelmiş bir şey değilken renginin ortada olması bambaşkaydı. Mucizeydi; benim mucizem. Kurtulmak için yapmam gereken tek şey tetiği çekmekti. Titriyordum; Ama bu soğuktan değildi. Patlayan silah sesini işitmiştim ama bu elimdeki silahtan değildi. Gözlerimi açamadım. Daha da sıkı kapattım. Bu lanet hayatı sonlandıracaktım ki O gelip elime bir darbe indirip sımsıkı tuttuğum silahı kolaylıkla yere düşürene dek. Sonra elleri ağzımın üzerine kapandı. Gözlerim hâlâ kapalıydı; O'nu kokusundan tanımıştım. Gözlerimi açtım ve karşımda bir çift mavi gözle karşı karşıyaydım. Bedenlerimiz dipdibeydi ama ruhlarımız arasında kilometreler vardı. Gözleri katilinden değil, benim gözlerimdendi. Benim gibi yoğun ve sisliydi O'nun da gözleri, gece mavisi. Karşımdaki açık mavi gözlerin aksineydi. Çünkü O, benim oğlumdu. Şimdi vuran bendim; karşımdaki adamı bakışlarımla en derinden vurmuştum. Bakışlarında emin olduğum bir duyguya yer vermişti; Acı. Artık şundan da emindim; ölsem bile O'na kavuşamazdım. Çünkü O cennette ben ise cehenneme aittim.