Sen bana olursun.

(Ara verilmiştir. Sebepleri 'sad story' bölümünde mevcuttur.) "Tamam, tamam bulmayacaklar seni... İzin ver bana, saklayayım seni." Öyle kurdu ki bu cümleyi... Öyle bir cümle kurdu ki fark etmeden... Onun için ne anlama geldiğini bilmesem bile kalbime delik açılmış gibi hissettim, kurşun yarası gibi... Dondum, titredim, bakakaldım gözlerine, kalakaldım öylece... Nasıl derler buna? Araba çarpmış, tokat yemiş gibi? Hayır, hayır... Tokat yemek böyle hissettirmiyor ki, çok incitiyor o... Çok yaralıyor, paramparça ediyor kalbimi. Bu bambaşka... Bambaşka bir şey. Bambaşka bir his. Çok garip Allahım. Bu adamın gözlerinin içine bakmak çok garip. Açık penceredeki kısa tül uçuştu sanki, güneş çarptı gözlerime, bir şarkı ilişti kulağıma... Dedemin cızırdayan radyosundan gelen ses kesik kesik duyuldu odada. Rüzgar karıştı saçlarıma, serinletti tenimi, kıstırdı gözlerimi... Ne zaman başımı sallayıp ona evet dedim, bilmiyorum... Anımsayamıyorum bir türlü... Kurduğu cümlenin eteğine öyle çok takılı kalıyorum ki, düştüğüm yerden dizlerimin üstüne bile kalkamıyorum. Böyle bir cümle kuran adamdan gelecek zararı kabullenemiyorum. Bana zarar verme Devran. Ne olur. Beni sakla Devran. Sır gibi saklar mısın beni, gizli bir düş gibi? Beni öyle saklarsan kendimi çekip alamam Devran... Beni öyle saklama... ... Evim yoktu benim, yuva oldu bana. Gidecek bir yerim yoktu benim, yolların sonu oldu bana. Devran ve Sırma. İki evsizin birbirine yuva olma hikayesi.

KURGUM REKLAM PANOSU DEĞİLDİR!! "Sen beni iyileştirmek istiyorsun." diye mırıldandı adam. "Ama benim yaralarım kabuk bile bağlamıyor." Kadının kalbi sızladı. "Öpsem yaralarından, iyileşmez mi?" Adamın dudakları gerildi. Kadının kısa saçlarını sevdi usulca. "İyileşmez, dudaklarına kanım bulaşır yine sen zarar görürsün." Zevahir: Dış görünüm anlamına gelmektedir. Kurgunun tüm hakları saklıdır. Gerçek hayattan izler taşır.

ASKIDA / Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya. Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür. Hayat doğru yazılır. Yanlış yaşanır... \/\/\/\/\/\/ "İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek. "Neden?" diye sordum. Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda. "Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. " Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı. Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı. Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için. Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı. Yumruklarımı sıktım. "Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı. Gözlerimi yumdum ve yutkundum. "Selim?" diye fısıldadım. Dinlemedi devam etti. En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı. "Hifa." "Hifa." "Senin ismin Hifa, güzel kız."

Deniz 21 yaşında annesini, babasını ve ablasını trafik kazasında kaybeder. Ailesinden geriye sadece yeğeni kalır melek 4 yaşında annesi öldüğü gün teyzesine anne derse ve babası meleği almaya gelirse. Deniz ne yapacak ya babasından kalan evden taşınacak mı? Ya da yeğeni meleği ailesinden kalan değerlisini babasına mı? Verecek. O tutanacak bir dal arıyor doğru dala tutunup hidayete erecek mi?

Bitap düşmüş bir şekilde çırpınmayı kesen bedenimi Polat hızla harlı bir şekilde yanan şöminenin önüne itti. Yere ellerimin ve dizlerimin üstüne düşerken o da hızla yanıma çöktü. Hafif bir itişti, yerde beyaz kürkten bir hayli kalın ve yumuşak bir kilim vardı, sert itse bile bunun sayesinde canım acımazdı. Yine de yaşadığım şokla alt üst olmuş gibiydim. Polat'ın bu davranışı benliğime buzlu su etkisini yaşatırken sözleri kalbime bin bir duyguyu aynı anda yaşattı. Başını saçlarıma yasladı, konuşmadan önce kokumu derin bir nefesle içine çekti. Bir eli usul usul saçlarımı okşarken diğeri acıtarak tuttuğu kolumu okşuyordu. "Şu alevlere bak Melek! Kalbim bu alevlere ev sahibi. Zaman aleyhime işliyor, Hayalimle bende ölüyorum, nefeslerim sayılı, ona bir şey olursa bende yaşayamam. Yangınlardayım kimse bilmiyor! Kimse umurumda değil ama senin bile bunu görmemen beni deli ediyor! Sana muhtacım ama kendim için değil kızım için. Ben sana kalbimi tüm samimiyetimle açtım şüphe etme bundan sakın. Seni sevdiğimi söylerken hiç olmadığım kadar dürüsttüm, bize bir şans ver diyorum ama duymuyorsun! Daha ne yapmam gerekiyor?" "Yakıyorsun Melek ama görmüyorsun. Gözlerine baktıkça mavilerinde boğuluyorum. Sana dokunmamak için kendimi zor tutarken masumiyetin ellerimi bağlıyor. Dilinden çıkan her bir cümle zehir olsa kana kana içerim meleğim ama sana yalvarıyorum gitme. Beni yeniden yalnız bırakma. Yıllar sonra yeniden sevmişken, yeniden inanmışken bunu ikimize de yapma aşkım. Sevgimden şüphe etme, ettiğin anda gözlerimin içine bak, orada sana ait olan dünyayı göreceksin zaten. Eğer inatla gitmek istersen yine göndermem. Kendi rızanla kalmazsan üzgünüm ama bu defa hiçbir zaman tanımanı istemeyeceğim Polat'ı tanıyacaksın. Çünkü asla izin vermem. Gitmene asla izin vermem..." 🍷 Bütün hikayelerim noterden onaylıdır ve herhangi bir

Bu şekilde yazılmış ilk töre kitabıdır. Kitap yazıyor olmam, okumuyor olduğum anlamına gelmiyor. Çalıntı bilgi dahilinde gerekli kuruluşlara başvurulacaktır. Lütfen çalıntı eser yapmayın. ~DİLHUN~ Neydi anlamı? İçi kan ağlayan. Onun içi kan ağlıyordu. Ailesinin ölümünü bir telefonla almış, onlarla düzgün bir zaman geçirememişti, bile. Sadece kendini düşündüğünü, gereksiz yaramazlıklar yapıp onları üzdüğünü yeni anlamıştı. O sadece kendini düşünen patavatsızın tekiydi. O Hifa idi. Geri kalan hayatını Mardin/Midyat'ta geçirecek kızdı. Yazmaya başlama Tarihi= 23.10.2017 Yayım Tarihi = 11.02.2018 #Berdel - 40 / 31.01.2018 #Hifa 2 / 23.02.2019 #Duygusal - 4500 içinde #108 29.03.2019 - #84 09.04.2019. - #37 22. 06.2019. - #47 28.06.2019 - #28

Düşündü küçük kız düşündüklerini de sordu karşısında ki yiğidine" Ayla Güneşin efsanesini bilirmisin?" Cihangir kafasını salladı. " Ayla Güneş gibi imkansızmıyız?" Cihangir kendisini yakıp kavuran kıza baktı. Ellerini beline sarıp kendisine çekti küçük kızı. Kafasını boyun girintisine yaslayıp kokusunu soludu " Ayla Güneş ola biliriz " yakıcı bir öpücük kondurdu " Lakin biz imkansız değiliz!"

Düğün günü sevdiği adamın ölmesi üzerine kayınbiraderiyle evlendirilimişti Buğlem. Hayatının bittiğini düşünüyordu. Artık yarını yoktu onun, geleceği yoktu. Sadece dünler vardı onun için ve daha önceleri. Kalbinde ise sadece sevdiği adam olacaktı... 'Tam kavuştum derken ölüm hiç ummadığım anda elimden aldı onu.Daha onun yasını tutamadan kardeşinin koynuna verdiler beni. Deli gibi sevdiğim adamı bir kere öpemedim ama sevmediğim bir adamı, birçok kez öptüm. Benim için en acısı buydu işte...' 'Seni değil abini seviyorum ben. Sen dünyanın en iyi adamı da olsan seni sevmeyeceğim. Sen benim gözümde kardeşinin karısına dokunan aşağılık bir adamsın Berat ağa' ***---*** Abisini kaybetmesiyle artık yeri doldurulamaz bir boşluğa düşmüştü Berat. Abisinin sevdiği kadınla, yengesiyle evlendirileceğini duyunca içinde ki boşluk uçuruma dönmüştü. bir gün sonra da sevdiği kızı kaybedince artık içinden çıkamayacağı kadar derin bir uçuruma sürüklenmişti. O uçurumdan çıkması için bir mucize olması gerekirdi.. 'Bana bak Buğlem. Bende seninle evli olmaktan çok mutlu değilim tamam mı.Yaşadığın şeyi acı sanıyorsun.Ama şunu bil senin acın benim acımın yanında çok hafif kalıyor.Sen acı çekiyorum diyosun ya sevdiğin adamı kaybettin ve kardeşiyle evlendin. Ama ben abimi kaybettim.Canımın yarısını. Sonra yengemle evleneceğimi söylediler her şeye rağmen itiraz ettim hem senin için hem sevdiğim kız için.Sonra seninle evleneceğimi öğrenince sevdiğim kız öldü. Bir gün arayla canımın iki yarısınıda kaybettim. Abimin sevdiği kızın koynuna gönderdiler beni.İki gün önce yenge dediğim kızın koynuna.Abimin mezarından kaldırıp teselli ettiğim kızın koynuna.Benim için kolay mı sanıyorsun sen. Hayata sadece kendi açından bakma. Ve artık kabul et. sen benim karımsın ağabeyimin değil...