Story is not edited

PMW2

[NO SOFTCOPIES] Hindi ko alam kung paano makibagay. Ang pangyayaring iyon ang nag-udyok saakin na maging ganito ako. Ang pagiging iba sakanila, ang ugaling taglay ko at ang paniniwala ko ang tanging mayroon ako para maprotektahan ang sarili ko. Hindi ko sinadya ang lahat pero sa mga nangyayari ngayon parang sinasadya ko na din. Ang gumanti sa mga taong nanakit saakin pati na din sa mga taong malapit sakanila ang una sa listahan ko. Ayoko man, pero heto ang paraan para makamit ang hustisyang inaasam ko.

Maria Georgianne Marfori loved Noah Elizalde more than anything in this world. Ganon din halos lahat ng mga babaeng kilala niya. Yes, he's probably that hot and adorable. Kaya naman ay maaga niyang natutunan ang pag mamahal ng walang pag aalinlangan at takot. Kailanman ay hindi niya naisip na darating ang araw na susuko siya at mapapagod. Never. Noah will end up with her no matter what. But is it really right to love him intensely at a very young age? Her family didn't believe in love. They think it's pure sentiment. They think purely loving someone with your heart was wrong. Binigyan tayo ng Panginoon ng puso at utak. Puso, para maramdaman ang sentimento. Utak, para mapag isipan kung dapat bang tanggapin ang sentimento ng puso. We have to identify who's the better judge. But then again, do we always have that chance to judge? Paano kung ipaglaban mo man iyon ay wala ka parin namang halaga? How are you going to fight for your heart when you know from the very beginning you will lose? That you are Worthless? Why do we all want this? To love what does not love us. To leave those who want to stay. To push away those who want to stay close. To treasure what is worthless.

Elevators. Airplanes. Palaman ng Sandwich. Yung feeling na papunta ka pa lang at excited ka pa lang sa pupuntahan mo. Yung feeling na palapit pa lang yung birthday mo. Yung feeling na palapit pa ang isa pang espesyal na araw. Yung feeling na ilang oras na lang ay pasko na. Yung feeling na tatlong araw na lang simula na ulit ng pasukan. Yung feeling na nasa gitna ka pa lang at di ka pa nakakarating. Yung feeling na malapit na pero hindi pa. Yun ang laging gusto ko. Yung nasa gitna pa lang. Yung nasa gitna ka ng dalawang bagay. Gitna ng isang building. Gitna ng langit at lupa. Gitna ng dalawang matatabang tinapay. Gitna ng byahe papuntang disneyland. Mas gusto ko yung feeling tuwing nagbabyahe kesa doon sa nakarating ka na. Mas gusto ko yung feeling na may inaantay ka kesa doon sa nandyan na. I always like the things in between. "You only like things in between, Coreen. You only like the chase... You only want me chasing after you. You don't want to decide... Pero pakiusap naman, magdesisyon ka na, kasi tao rin naman ako, nasasaktan. And you? I don't think nararamdaman mo yung sakit na nararamdaman ko... You are just too heartless."

I have an unknown caller and singer for a month now. And I guess, it's about time to know who she is.