Fiziksel ve ruhsal olarak değişmenin(iyileşmenin) o kadar basit olmadığını fakat devam ettiğinde değecek zorlukta olduğunu gösterecek gerçekçi bir değişim günlüğü okumak hatta yaşamak isterseniz buyrun.. Değişmek istemiyorum, iyileşmek istiyorum. Çünkü değişmenin başkaları için olduğunun, iyileşmenin ise kendimiz için olduğunun bilincindeyim. Hazırsanız...Benimle iyileşmeye var mısınız? * Baştan uyarıyorum.. Bu hikayede aşk yok, dolayısıyla da erkek yok. Yaz dizisi çevirmeye çalışmıyorum sadece psikolojik bir olayı nasıl kendi başına atlatmış olduğunu gösteren bir karakterin hikayesini anlatıyorum.

Bir şehirde intihar vakalarının çoğalması emniyetlerin ve basımın gözünden kaçmamıştı. Git gide büyüyen olaylara gelin hep beraber şahit olalım. Olumsuz ögeler bulunur. Etkilenecek kişiler girmesin lütfen. ~Bölümler diğer kurgularda ilerleyince yayımlanacaktır.~ * "Ölümümüz?" Genç adam gülerek yanında uzanıp gökyüzünü seyreden güzel sevgilisine dönerken avucunun içine yüzünü yaslayarak iç çekti. "Ben seninle ölmek isterim. Ölümümüz de beraber olsun. Hatta...Söz ver bana. " Serçe parmağını genç kıza uzatırken bu dileğinin gerçekleşeceğini tahmin edemezdi. Gökyüzündeki yıldızların önünde havada asılı duran elleri ile o gece çok mutlulardı. Arkada kısık sesle çalan şarkı sözlerini mırıldanmaya başladılar birlikte. "Bugün, diledim ölmeyi seninle. Sarılı bedeninle. " "Yaşamak geldi anlamsız, sensiz yapamazdım ben." "Geldim, bulamadım bizi. Korktum kaybettim kendimi. "

Bir renk köründen kırmızı çizgiyi bulmasını istemek biraz canice gelebilir kulağa.. hem de bir bilinmezlikte. Abisinin ortadan aniden kaybolması üzerine karakterimiz, etrafında canı üzerine bir oyunun döndüğünü fark edince nihayet araştırmalarına başlamış, öğrenmemesi gereken şeyleri öğrenmiştir. Kırmızı Çizgi'yi geçmeden ailesinin intikamını alabilecek midir? Dikkat et, bölümünü asla seçemezsin. Belki palyaço, belki katil. Kim bilir? * Bir şey yapamamanın verdiği öfke bakışlarıma yansırken dolanmayı bırakıp elimi sandalyenin sırtına yerleştirdim. "Klasik aşk oyunu oynayalım, bitsin." Kahverengi alaylı gözlerde durdum bakışlarımı. "Ne dedin sen?" Güldü ve ritim tuttuğu ellerini durdurup cevap verdi bana. "Diyorum ki, başta olanın gönlünü çalarsan, her şey daha basit olur." Sinirle gülüp dikelirken ellerimi saçlarımdan geçirdim ve hemen ardından iki elimi de sertçe masaya vurup ona doğru eğildim. "Onu yapacak kadar basit miyim peki ben?" Ciddiliğimi görmüş olacak ki susup gözlerini bir yere sabitledi. Dikeldim ve masaya ithafen konuştum. "Kadınlığımı kullanmadan, zihnimle yenebilirim onları..." dedim. "Herkes kim olduğumu anlasın artık!.." Masadaki bütün gözlerle göz göze gelip devam ettim. "..Ben Tomris Umay. Kırmızı Çizgi'nin ta kendisiyim."