„Duchowi memu dał w pysk i poszedł." XIX wiek -wiek wielkich wydarzeń, miłości i spotkań, które nigdy nie kończą się tak jak powinny... okładka autorstwa @ka_flexing >>>>

13-zgłoskowiec opisujący romans wieszczów narodu. Historia w której miłość przezwycięża nienawiść. Utwór pełen gejowskich stosunków, alkoholu, kawalerskich hulanek i swawoli. Opowieści z prywatnego życia poetów, o których nie pomyślałby nikt za czasów romantyzmu.

❝Taki z Mickiewicza jest demon jak ze mnie wielkanocny królik!❞ Nie jest łatwo być demonem z rozdroży na dziewiętnastowiecznej Litwie, a Adam Mickiewicz zdążył przekonać się o tym na własnej skórze. Jest jednak ta jedna noc w roku, Noc Kupały, gdy kupcy i handlarze z różnych stron świata zjeżdżają się, aby świętować razem przesilenie letnie. To idealna okazja, by zwieść młodych mężczyzn i kobiety; przecież właśnie tacy naiwni pójdą z demonem na układ! Pieniądze, miłość czy talent ─ na to wszystko złapią się lekkomyślne i głupie duszyczki. Juliusz Słowacki może co prawda nie jest głupi, ale na pewno lekkomyślny. Zawiera z demonem pakt, tym samym sprzedając mu duszę i zostawiając samemu sobie tylko pięć lat życia. Czas mija, Juliusz zostaje wielkim poetą, ale z roku na rok coraz bardziej przeraża go wizja skończenia w piekle. Postanawia wyjąć asa z rękawa i spróbować powstrzymać Mickiewicza. A sam Mickiewicz? Zaczyna grać w jego grę. Problem pojawia się wtedy, gdy okazuje się, że całkiem przypadkiem zakochał się w tym nierozważnym człowieku...