Bir mahalle aşkı. Kandemir ve Nare... * Başımı çevirdim ve kahverengi gözlerine mest oldum. En çok gözlerini seviyordum. Beni kendine tutsak eden gözleri ölüm gibiydi. "Seni özledim," dedim bir anda. Bunu söylemeyi düşünmüyordum ama kalbimde ki duygu değişimleri hâlâ devam ediyordu. "Biliyorum." dedi sakince. "Seni merak da ediyorum." Kendimi durduramıyordum ve durdurmak da istemiyordum. "Biliyorum," dedi yine. Karlar gittikçe şiddetini arttırıyordu. "Seni seviyorum." Ağzımdan çıktı gitti o sözler. Kendime engel olamadım. "Bunu... Bilmiyordum." İnan bende bilmiyordum sana itiraf edene kadar. Ama şu an biliyorum. Sana deli gibi âşık olduğumu, kalbimin bir tek senin için attığını... Ben... Seni seviyorum Kandemir. * 14.12.2021

Kızıltepe Karakolu... Ömrünü vatanına adamış, canı pahasına bayrağını dalgalandırmaya yemin etmiş komutan... Poyraz Ali Demirbaş. O pes etmez, pes ettirir! O katil değil, kahraman! O Türk Askeri! Ve onun kurak toprağına dökülen birkaç damla deniz umutlarını filizlendirdi. Ona yol gösteren Asena'nın peşine takıldı Börteçine. Demirden dağlar eridi, erlik parıldadı, vatan ilalebet payidar kaldı. Börteçine mavi gözlü Asena'ya kalbini verdi. Yiğidin kavgası da sevdası da büyük oldu. ** Türkiye Cumhuriyeti uğruna can veren şehitlerin ruhları şad olsun! - Bordo Harekat hikayesinin düzenlenmiş halidir. Her hangi bir çalıntı durumunda gereken yapılacaktır! - Tüm hakları bana aittir!

"Sonra bir gün balkondan sarkan küçük bir kız çocuğu kalp ritmimi değiştirdi." Bakışlarını üst üste duran ellerinden çekip, Bahar'ın yüzüne dikti. "Ama ben ona dokunamıyorum bile." Dolunayın aydınlattığı gecede Bahar'ın gözünden akan bir damla yaşı takip etti Rumet. "Ona sarılamıyorum, kokusunu hissedemiyorum." Bir damla daha aktı Bahar'ın gözlerinden. "Ağladığında göz yaşlarını silemiyorum." diye fısıldadı sessizce. Bahar bakışlarını tek bir saniye kaçırmadan Rumet'e bakıyordu. Kalbi çok hızlı atıyordu. "Çok uzun sürmesin olur mu çocuk." dedi sesi titrerken Rumet'in. "Çünkü sana sarılmam lazım, kokunu içime çekmem lazım... Gözyaşlarını öperek kurutmam lazım." /Fark yaratmak için yazılmış bir hikayedir./ * Kapak tasarımı için teşekkürler. @bsudeee

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

Poyraz: Madem bana bu kadar zamandır aşıktın, neden karşıma çıkıp bunu yüzüme söylemek yerine böyle anonimden yazdın? Yoksa seni beğenmememden mi korkuyorsun? Bilinmeyen: 'Tipim Değil' kategorisine soktuğun o kızlardan olmadığımı biliyorum. Bilinmeyen: Yani en büyük korkum beni beğenmemen değil Poyraz Uraslı. Poyraz: O zaman Karşıma çıkıp şansını denemek varken neden anonimlik yapmayı seçtin? Bilinmeyen: Kalbine gerçekten birini alabileceğine güvenemiyorum çünkü Poyraz. Bilinmeyen: Dışarıya karşı gülüp eğleniyorsun ama aslında o kadar kapalı, gizli saklısın ki... Bilinmeyen: Ruhunun derinliklerine, kalbine kimsenin ulaşmasını istemiyorsun sanki. Bilinmeyen: Ben de o koruma kalkanına çarpmaktan korkuyorum işte. Bilinmeyen: Gözlerinin içine bakıp 'sana aşığım' dedikten sonra bana buz gibi gözlerle bakmandan korkuyorum, tek bir gülümsene ümit bağlayacak hale gelmekten korkuyorum. Bilinmeyen: Bunu kendime yapamam Poyraz, ben o acıya dayanamam Bilinmeyen: Yani Teoman'ın da dediği gibi; Bilinmeyen: Aşk kırıntısıyla doymaktansa tek başıma aç kalırım bu hayatta Bilinmeyen: Böylesi daha güvenilir benim için. Bilinmeyen: Çünkü o yıkımın altından kalkamam. 🧩🧩🧩 #3 gençkurgu - 27/10/21 #2 anonim - 27/10/21 #1 bilinmeyennumara - 09/11/21 #3 text- 24/11/21 #3 gençlik 11/12/21 #1 genç 18/12/21 #1 sevgili 10/02/22 #2 aşkacısı 09/04/22 #1 text 09/04/22 #1 aşık 10/05/22

Gökyüzünde özgürce uçan bir kuş ve o gökyüzüne ateş eden bir savaşçının hikayesi. Leyla özgür bir kuş, Ercüment vatanı için dağlara, taşlara gerekirse gökyüzüne ateş edecek bir savaşçcı. Özgür kuşlar bir kafese hapsolur mu? Savaşçılar silahlarını bırakıp teslim olur mu? Doktor Leyla ve Üsteğmen Ercüment'in bir soğuk kış gecesi hikayesi... 13.01.2022 #Doktor 1 14.01.2022 #Asker 1 17.01.2022 #Komutan 1 18.01.2022 #GenelKurgu 1 30.01.2022 #GençKurgu 1 01.02.2022 #Aksiyon 1 05.02.2022 #Mizah 1

TAMAMLANDI Yzb. Yiğit: bordodan gelen yzb. Ela? Yzb. Yiğit: ne +9054372: derdinizi alay komutanına anlatırsınız +9054372: size iyi yürüyüşler

Başlama tarihi: 22/04/2022 ** Miray kırmızı gözleri ile bana baktığında afalladım. Ağlamış mıydı o? "Neden yardım ettiğini bilmiyorum. Benden o kadar nefret ediyorsun ama bir şekilde hemen yanımda bitiyorsun. Ne olursa olsun komutan, sen benden nefret etsen bile ben teşekkür ederim. Şu iki dakika da kendimi yalnız hissetmedim. Hissettirmediğin için teşekkür ederim." Diyerek bana sarıldı. İlk başta şaşırsam da kendimi toparlayarak kalbim ne istiyorsa onu yaptım. Kollarımı ona sardım. "Sana karşı nefret dolu olmak istemiyorum ama korkuyorum. Miray ben kendimden korkuyorum." ** Geçmişte yaraları olan doktor ve üsteğmenin hikayesi.

-yorumlarda spoiler olabilir- "Sevmezler Öğretmen Hanım. Burada öğretmenleri sevmezler. Acımadan öldürürler seni, Aybüke Öğretmen'i Necmettin Öğretmen'i şehit ettikleri gibi seni de şehit ederler. Acımazlar, gözlerini bile kırpmazlar. Hiç mi acımıyorsun canına? Daha dün vuruldun, daha dün yandı canın!" "O zaman sen de acımıyorsun Komutan canına." dedim titreyen sesimle. Kaşları çatıldı. Benden bu çıkışı beklemediği kesindi. "Benim görevim bu." dedi dümdüz bir sesle. "Benim görevim de bu. " dedim duruşumu daha da dikleştirerek. "Görevini yapacak daha güvenli yerler bulmalısın kendine." Alaycı bir gülüş kondurdum yüzüme. "Buradayım komutan. Burada kalacağım. Alınacak karar senin fikrin doğrultusunda olsun ya da olmasın ben burada kalacağım. Gerekirse o çocuklara tek tek evde eğitim vereceğim ama başaracağım. Ne sen ne de bir başkası buna engel olamayacak!" - Vatana sevdalı kadınların ve adamların hikayesi... 2 yıldır atama bekleyen genç bir öğretmen. Doğu'dan başka yerde görev yapmak istemeyen genç bir asker. İkisi de inatçı, ikisi de vatana aşık. Birisi özgür ruhlu diğeri tutsak. Ya birbirlerine de aşık olurlarsa? Dengeler değişir miydi? Aşka yenilen düşmana da yenilir miydi? Aşka yenilen ölür müydü? Aşka yenilen mutlu olur muydu? Ağlar mıydı, üzülür müydü? Yoksa aşka yenilen sadece aşık mı olurdu? Bu kurgunun gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir ilgisi yoktur.

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***